คนที่เป็นผู้นำของกลุ่มคนที่วิ่งเข้ามาคือหัวหน้าของสำนักเฝินเทียนนามว่าเหยาชิง พวกเขารีบวิ่งมาเพราะได้ยินเสียงคำรามของสัตว์อสูรและเสียงการต่อสู้
แก่นอสูรของสัตว์อสูรเป็นแหล่งพลังงานในการฝึกฝนระดับสุดยอด นั่นจึงทำให้ผู้ที่อยู่ในอาณาจักรลับแข็งแกร่งกว่าผู้ที่อยู่ในอาณาจักรลับแลอย่างไม่ต้องสงสัย
โชคไม่ดีที่เมื่อเหยาชิงมาถึงพร้อมกับคนของเขา กลับมีศพอยู่บนพื้นเพียงสองศพเท่านั้น
เขาตรวจดูซากศพบนพื้นก่อนจะวางมือบนหนึ่งในนั้นอย่างเบามือ ในชั่วพริบตา ฉากการต่อสู้ก่อนหน้านี้ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
“ช่างเป็นสิงโตยักษ์ที่ทรงพลังเสียจริง...” หรี่ตาลงเพียงเสี้ยวหนึ่ง เขาสัมผัสที่อีกศพหนึ่งเบาๆ ดวงตาของเขาเป็นประกาย “ดาบวิญญาณมีความรู้สึกจริงๆ ดูเหมือนว่าเฉินผิงจะมีของวิเศษที่น่าทึ่งอยู่หลายชิ้นทีเดียว ตามล่ามัน!”
เขาสั่งคนของเขาให้ติดตามไปในทิศทางที่สิงโตยักษ์หนีไป
เกือบทุกคนในอาณาจักรลับทั้งหมดกำลังตามล่าเฉินผิง
บางคนต้องการฆ่าชายคนนั้นเพื่อแลกกับทรัพยากรของสำนักเฟยซิง ในขณะที่คนอื่นๆ โลภอยากได้ของวิเศษที่เขาครอบครอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...