หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2336
“มันไม่ได้ผลหรือเปล่า มหาพยากรณ์?” เหลิ่งอู๋เต้าเอ่ยอย่างกระวนกระวายใจ
“เสร็จแล้วล่ะ”
หลังจากที่มหาพยากรณ์พูดเช่นนั้น เหรียญทองแดงในอากาศก็หลอมรวมกันทันที
หลังจากนั้น ก็ปรากฏลำแสงพุ่งออกมาจากเหรียญทองแดงและกลายเป็นภาพฉาย ภาพที่ปรากฏนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเฉินผิงที่ต่อสู้กับชายสองคน
มหาพยากรณ์โบกมือทันที พื้นดินตรงนั้นดูเหมือนจะแตกออกโดยพลัน รัศมีพลังหนึ่งพวยพุ่งขึ้นมาจากรอยแยกอย่างต่อเนื่อง
“พวกคุณทั้งสองสามารถสัมผัสได้ว่านี่คือรัศมีพลังของเฉินผิง” มหาพยากรณ์กล่าวขณะมองไปที่เหลิ่งอู๋เต้าและถงไห่หยาง
“ใช่จริงๆ มันคือรัศมีพลังของเขา ผมเคยสู้กับเข้ามาครั้งหนึ่ง ดังนั้นผมจึงรู้ถึงรัศมีพลังของเขา” เหลิ่งอู๋เต้ายืนยัน
“เนื่องจากคุณสัมผัสได้ถึงรัศมีที่มีอยู่ คุณเหลิ่ง จงใช้มันเพื่อตามหาเขา คุณจะพบเขาอย่างแน่นอน!” มหาพยากรณ์กล่าวทิ้งท้าย
"ตกลง ขอบคุณท่านมหาพยากรณ์! ผมจะส่งทรัพยากรไปยังที่พักของคุณตามสัญญาเมื่อผมกลับไป!”
เมื่อเหลิ่งอู๋เต้าพูดจบ เขาก็นำชายกลุ่มหนึ่งไล่ตามรัศมีนั่นไปอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...