ในขณะเดียวกัน เหยาชิงได้นำสมาชิกสำนักเฝินเทียนบุกไปยังค่ายของสำนักฉุนหยางที่ด้านล่างของภูเขา ฉันสัญญากับเหลิ่งอู๋เต้าและคนอื่นๆ ว่าฉันจะกำจัดสำนักฉุนหยางและแทนที่ตำแหน่งของพวกเขา ฉันต้องรักษาคำพูด! ฉันไม่สามารถอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้ไปได้ตลอด!
สำนักฉุนหยางยังไม่พบจุดที่เหมาะสมในการตั้งค่าย พวกเขาอยู่ที่นั่นเพียงชั่วคราวเพื่อพักผ่อนเท่านั้น
“ท่านอาจารย์ ท่านคิดว่าสำนักที่เหลือจะรวมตัวกันต่อต้านพวกเราหรือไม่ครับ? ในเมื่อเราแยกตัวออกจากพวกเขาแล้ว” หลิวชิงถามเยว่ปู้ฉิน
"ฉันเองก็สงสัยอยู่เหมือนกัน ท้ายที่สุด พวกเขาเป็นสำนักที่ถือคุณธรรมเป็นหลัก ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจำเป็นต้องทำเช่นนั้น ในเมื่อพวกเขาสามารถตัดขาดกับเราได้” เยว่ปู้ฉินตอบ ฉันยังคงเชื่อในสำนักอื่นๆ เราอาจมีความบาดหมางต่อกัน แต่ฉันไม่คิดว่าเราอยู่ในจุดที่พวกเขาจะต้องการกำจัดเราจนสิ้นซากขนาดนั้น
“เราต้องหาจุดที่ห่างไกลจากพวกเขา มิฉะนั้นพวกเขาจะคอยสร้างปัญหาให้กับเรา” หลิวหรุ่ยกล่าว
“ไม่ต้องรีบร้อน เราสามารถใช้เวลาในการค้นหาจุดที่เหมาะ อาณาจักรลับนี้ดูเหมือนจะไม่มีผู้ครอบครองและมันก็มีขนาดที่ค่อนข้างใหญ่ ฉันพนันได้เลยว่ามีอีกหลายพื้นที่ที่มีค่ามากมายที่นี่ที่ยังไม่ถูกค้นพบ! ตอนนี้ก็พักก่อนเถอะ เราจะดำเนินการค้นหาต่อในวันพรุ่งนี้” เยว่ปู้ฉินรีบนอนลงบนเตียงทันที บอกตามตรง ฉันยังกังวลเรื่องความปลอดภัยของเฉินผิง ฉันสงสัยว่าเขาคงหนีไปได้แล้ว
หลิวหรุ่ยและหลิวชิงไปพักผ่อนเช่นกัน มีเพียงลูกศิษย์สองคนของสำนักฉุนหยาง เท่านั้นที่ลาดตระเวนพื้นที่เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์อสูรจรจัดเข้ามารบกวน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...