หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2350

หลิวชิงและหลิวหรุ่ยต่างพยักหน้าพร้อมกัน พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อฟังเฉินผิง

เฉินผิงและคนอื่นๆ พบถ้ำขนาดใหญ่พอที่จะให้พวกเขาหลบพักได้ พวกเขาจึงค้างคืนในถ้ำแห่งนั้น

เฉินผิงบอกให้เยว่ปู้ฉินมีสามธิกับการฝึกบำเพ็ญฌานของตัวเองไว้ เพื่อที่เขาจะได้หายเร็วขึ้น แต่เยว่ปู้ฉินไม่สามารถเข้าสู่สถานะการฝึกได้

“ทั้งหมดนั่นเป็นความผิดของฉัน... ลูกศิษย์มากมายต้องได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิตเพราะฉัน... ในฐานะเจ้าสำนัก ฉันไม่อาจไปเผชิญหน้ากับบรรพชนของเราได้อีกแล้ว!” เยว่ปู้ฉินร้องออกมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

ลูกศิษย์ของสำนักฉุนหยางทั้งหมดถูกฆ่าตาย และหลายคนเลือกที่จะทำลายตัวเองเพื่อช่วยเยว่ปู้ฉิน

แน่นอนว่าเยว่ปู้ฉินไม่ได้รู้สึกดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย

หลิวชิงได้เตือนเขาก่อนหน้านี้ว่าสำนักอื่นอาจโจมตีสำนักฉุนหยาง แต่เยว่ปู้ฉินมองโลกในแง่ดีมากเกินไปและเชื่อว่าสำนักอื่นมีเกียรติเกินกว่าจะทำสิ่งนั้น

น่าเสียดายที่เขาคิดผิดเกี่ยวกับคนเหล่านั้น พวกเขาเต็มไปด้วยความโลภในผลประโยชน์จนยอมทำได้ทุกอย่าง ซึ่งนั่นทำให้พวกเขาไม่ได้ดีไปกว่าเหล่าผู้ฝึกวิชามารแต่อย่างใด

แม้ว่าเยว่ปู้ฉินจะยอมรับความจริงอันโหดร้ายได้ในที่สุด แต่มันก็สายเกินไป ลูกศิษย์ทั้งหมดของสำนักฉุนหยาง ยกเว้นหลิวชิงและหลิวหลุ่ย ล้วนได้ตายไปแล้ว

หลิวชิงและหลิวหรุ่ยเสียใจอย่างมากเมื่อเห็นสภาพของเยว่ปู้ฉิน ลูกศิษย์เหล่านั้นเป็นดั่งกลุ่มเพื่อนที่แน่นแฟ้น ดังนั้นการสูญเสียพวกเขาทั้งหมดอย่างกระทันหันจึงนับเป็นการทำร้ายจิตใจคนทั้งสองเป็นอย่างมาก

“นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ คุณเยว่ ไอ้สารเลวพวกนั้นฉลาดเกินไปแล้ว! แต่ไม่ต้องกังวลไป! ตราบใดที่พวกเขายังคงอยู่ในอาณาจักรลับนี้ ผมจะต้องให้พวกเขาได้ชดใช้อย่างแน่นอน!” เฉินผิงทำให้เขามั่นใจ

“ฉันขอโทษที่ทำให้คุณต้องพบเจอแต่เรื่องวุ่นวาย คุณเฉิน” เยว่ปู้ฉินพูดด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วน

“ผมคงถูกฆ่าตายไปนานแล้วถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณเยว่ สำหรับตอนนี้ สิ่งที่คุณต้องทำคือมุ่งเน้นไปที่การรักษาตัวเองให้เร็วที่สุด เลิกกังวลเรื่องอื่นเถอะครับ” เฉินผิงพูดก่อนจะเดินออกมานอกถ้ำ

เขารู้ว่าเยว่ปู้ฉิน หลิวหรุ่ยและหลิวชิงต้องการเวลาส่วนตัวเพื่อทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา

“คุณวางแผนจะพักอีกนานแค่ไหนพ่อหนุ่ม? อย่าลืมว่าคุณต้องค้นหาตำแหน่งที่ทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่สมบัตินะ!”

“เราจะรอจนถึงวินาทีสุดท้ายแล้วค่อยปล่อยหนิงจื้อ เมื่อครั้งที่เราได้ล่อให้เฉินผิงมาที่นี่ ฉันได้จัดหาทรัพยากรให้แก่เขามานานแล้ว ดังนั้นก็จึงเวลาที่เขาจะต้องตอบแทนเราเสียที” ต้าเหนิงตอบอย่างใจเย็น

ทูตมารพยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ!”

จากนั้นต้าเหนิงก็โบกมือสั่งทูตมาร แล้วอีกฝ่ายก็ค่อยๆ จางหายไป

หลังจากที่ทูตมารไปแล้ว เก้าอี้ทั้งแปดที่อยู่ข้างหน้าเขาเปล่งแสงสีม่วง และร่างแปดร่างในชุดคลุมสีม่วงก็ปรากฏขึ้น

พวกเขาทั้งหมดมีเสื้อคลุมและหมวกฮูดบดบังใบหน้าา ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถมองเห็นใบหน้าของกันและกันได้อย่างชัดเจน

“การเปิดใช้งานกฎแห่งสวรรค์ใกล้เข้ามาแล้วเมื่อพลังวิญญาณได้รับการฟื้นฟู ถึงเวลาแล้วที่แกต้องเตรียมตัวให้พร้อม” ต้าเหนิงกล่าว

“เข้าใจแล้ว!” ร่างในชุดคลุมสีม่วงทั้งแปดพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงก่อนที่จะหายตัวไปเช่นกัน