“หึ! เขาคิดจริงๆ เหรอว่าวงแหวนอาคมแค่นี้เพียงพอที่จะหยุดฉันไว้ได้? พวกเขาคงลืมว่าฉันเชี่ยวชาญอะไร!” มหาพยากรณ์กล่าวเย้ยหยันพร้อมกับดีดนิ้ว
ท้องฟ้าด้านบนเหนือพวกเขามืดลง เกิดเมฆฝนฟ้าคะนองปกคลุมไปทั่ว เพียงฟ้าแลบแค่กี่ครั้งพุ่งเข้าใส่ชุดวงแหวนอาคมของเฉินผิง ทำให้มันแตกเป็นเสี่ยงๆ ทันที
โซ่พลังวิญญาณที่ผูกมัดพวกเขาก็หายไปในทันใด
“วงแหวนอาคมที่อ่อนแอเช่นนี้ไม่สามารถหยุดอาจารย์ผู้ซึ่งมีความสามารถในการหยั่งรู้กฎแห่งสวรรค์และเปลี่ยนแปลงเส้นทางแห่งโชคชะตาได้หรอก!”
"ถูกต้องเลย! น่าขำสิ้นดีที่คนพวกนี้คิดว่าพวกเขาสามารถหนีจากอาจารย์ได้!”
“ฉันสงสัยจังว่าจะมีใครที่มีความสามารถพอที่จะเอาชนะศาสตร์แห่งการทำนายของอาจารย์ได้!”
ลูกศิษย์ของมหาพยากรณ์ต่างให้คำชื่นชมแก่เขาอย่างรวดเร็ว
“เอาล่ะ พอได้แล้ว! ฉันรู้จักแค่เพียงสองสามวิชาเท่านั้น ดังนั้นฉันจึงไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...