หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2352

“หึ! เขาคิดจริงๆ เหรอว่าวงแหวนอาคมแค่นี้เพียงพอที่จะหยุดฉันไว้ได้? พวกเขาคงลืมว่าฉันเชี่ยวชาญอะไร!” มหาพยากรณ์กล่าวเย้ยหยันพร้อมกับดีดนิ้ว

ท้องฟ้าด้านบนเหนือพวกเขามืดลง เกิดเมฆฝนฟ้าคะนองปกคลุมไปทั่ว เพียงฟ้าแลบแค่กี่ครั้งพุ่งเข้าใส่ชุดวงแหวนอาคมของเฉินผิง ทำให้มันแตกเป็นเสี่ยงๆ ทันที

โซ่พลังวิญญาณที่ผูกมัดพวกเขาก็หายไปในทันใด

“วงแหวนอาคมที่อ่อนแอเช่นนี้ไม่สามารถหยุดอาจารย์ผู้ซึ่งมีความสามารถในการหยั่งรู้กฎแห่งสวรรค์และเปลี่ยนแปลงเส้นทางแห่งโชคชะตาได้หรอก!”

"ถูกต้องเลย! น่าขำสิ้นดีที่คนพวกนี้คิดว่าพวกเขาสามารถหนีจากอาจารย์ได้!”

“ฉันสงสัยจังว่าจะมีใครที่มีความสามารถพอที่จะเอาชนะศาสตร์แห่งการทำนายของอาจารย์ได้!”

ลูกศิษย์ของมหาพยากรณ์ต่างให้คำชื่นชมแก่เขาอย่างรวดเร็ว

“เอาล่ะ พอได้แล้ว! ฉันรู้จักแค่เพียงสองสามวิชาเท่านั้น ดังนั้นฉันจึงไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น!”

แม้ว่ามหาพยากรณ์จะพูดเช่นนั้น แต่เขาก็รู้สึกดีใจหลังจากได้ยินคำชมอยู่ดี

เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่ชอบได้รับคำชม มหาพยากรณ์ก็ไม่มีข้อยกเว้น

เฉินผิงอยู่ระหว่างการรวบรวมสมุนไพร แต่จู่ๆ ร่างกายของเขาก็เกิดการเกร็งขึ้น

"ไม่นะ! มีคนบุกทะลวงผ่านวงแหวนอาคมเข้าไปในถ้ำ! คุณเยว่กำลังตกอยู่ในอันตราย!” เฉินผิงพึมพำกับตัวเองและรีบวิ่งกลับไปที่ถ้ำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

น่าเสียดายที่เขามาสายเกินไป มหาพยากรณ์และลูกศิษย์ของเขาได้พบถ้ำแล้ว “ฉันพูดถูก! พวกเขาซ่อนตัวอยู่ที่นี่จริงๆ!” มหาพยากรณ์กล่าวเย้ย

ใบหน้าของหลิวชิงและหลิวหรุ่ยเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันทีที่พวกเขาเห็นมหาพยากรณ์พร้อมกับลูกศิษย์

หลิวชิงและหลิวหรุ่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น ฟู่ ขอบคุณพระเจ้าที่เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อฆ่าเรา!

“คุณมาที่นี่เพื่อพบคุณเฉินอย่างนั้นเหรอ? เชิญเข้ามาข้างในก่อนสิ มหาพยากรณ์!”

เสียงของเยว่ปู้ฉินดังออกมาจากภายในถ้ำ

มหาพยากรณ์กำลังจะเดินเข้าไปในถ้ำ ลูกศิษย์คนหนึ่งของเขาห้ามเขาและพูดว่า “ระวังนะ อาจารย์! นี่อาจเป็นกับดักก็ได้!”

เมื่อมหาพยากรณ์หยุดเดิน เยว่ปู้ฉินก็พูดขึ้นอีกครั้ง “มหาพยากรณ์สามารถมองเห็นอนาคตได้ ดังนั้นเขาจึงรู้อยู่แล้วว่านี่เป็นกับดักหรือไม่ จริงมั้ย มหาพยากรณ์?”

แน่นอนว่าอัตตาที่ยิ่งใหญ่ของมหาพยากรณ์ก่อตัวขึ้นทันทีหลังจากที่เขาได้ยินเช่นนั้น เขามองศิษย์ของเขาด้วยสายตาดุร้ายและตะโกนว่า “ไอ้พวกโง่! ถ้าเป็นกับดัก ฉันก็รู้อยู่แล้ว!”

หลังจากดุลูกศิษย์ของเขาแล้ว มหาพยากรณ์ก็หันหลังและเดินลึกเข้าไปในถ้ำ

“นั่งก่อนสิ มหาพยากรณ์” เยว่ปู้ฉินพูดอย่างสุภาพเมื่อเห็นมหาพยากรณ์