หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2354

มหาพยากรณ์มองดูเฉินผิงอย่างพินิจพิเคราะห์ โดยหวังว่าจะไขความลับที่ซ่อนอยู่ในตัวของเขา แต่ทว่าเขากลับไม่สามารถรวบรวมข้อมูลเชิงลึกจากพฤติกรรมของเฉินผิงได้เลย

"คุณเฉิน มหาพยากรณ์เป็นผู้มีความสามารถในการหยั่งรู้อดีตและมองเห็นอนาคต เขาอยากจะรู้ว่าแท้จริงแล้วคุณเป็นใคร...” เยว่ปู้ฉินพูดขณะที่มองไปทางเฉินผิง

"เยี่ยม ผมเองก็อยากรู้ว่าผมเป็นใครเหมือนกัน!” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ

เขาปรารถนาที่จะเปิดเผยปริศนาเกี่ยวกับตัวตนของพ่อของเขามานานแล้ว และถ้ามหาพยากรณ์ผู้นี้อ้างว่าสามารถให้คำตอบได้ มันคงจะน่าทึ่งมาก แต่เฉินผิงดูเหมือนจะไม่มีศรัทธาในตัวเขาเท่าไหร่นัก

แม้แต่ปีศาจโลหิตที่น่าเกรงขามเองก็ยังต้องหน้าซีดและตกอยู่ในความเงียบงันเมื่อค้นพบตัวตนที่แท้จริงของฉัน ฉันสงสัยเหลือเกินว่าผู้ที่ถูกเรียกว่ามหาพยากรณ์นี้จะสามารถไขปริศนาที่มีความสำคัญได้หรือ!

“มหาพยากรณ์ คุณเฉินได้ให้ความยินยอมแก่คุณอย่างมีเมตตา” เยว่ปู้ฉินกล่าว พลางจ้องมองไปที่มหาพยากรณ์

เยว่ปู้ฉินเองก็อยากรู้ตัวตนที่แท้จริงของเฉินผิงเช่นกัน เมื่อศิลาเผยชะตาได้ระเบิดออก เยว่ปู้ฉินสามารถแยกแยะได้ว่าเฉินผิงไม่ใช่คนธรรมดา เพียงแต่เขายังคงไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา

"ดีมาก" มหาพยากรณ์พยักหน้า จากนั้นเขาก็หยิบเหรียญทองแดงทั้งสามขึ้นมา

มหาพยากรณ์พึมพำคาถาพลางโยนเหรียญทั้งสามขึ้นไปในอากาศ พวกมันก็เปล่งแสงสีทองพร่างพรายออกมาทันที

เหรียญทั้งสามลอยอยู่เหนือหัวของเฉินผิง เรียงตัวเป็นรูปพีระมิดและเปล่งแสงที่ส่องสว่างห่อหุ้มร่างกายของเขาไว้

เฉินผิงยังคงนั่งอย่างสงบพร้อมด้วยรอยยิ้มจางๆ ที่ริมฝีปาก

มหาพยากรณ์หลับตา นิ้วของเขาขยับไปมาอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาพึมพำคาถาบางอย่างออกมาเป็นคำพูดที่ยากจะเข้าใจ

ในไม่ช้า เหรียญทั้งสามก็เริ่มสั่น และสีหน้าของมหาพยากรณ์ก็เปลี่ยนไป

เหงื่อไหลออกจากหน้าผากของมหาพยากรณ์ ร่างกายของเขาก็เริ่มสั่น

ตู้ม!

ทันใดนั้นเหรียญทองแดงสามเหรียญที่ลอยอยู่เหนือศีรษะของเฉินผิงก็เกิดระเบิดขึ้นจนกลายเป็นผุยผง

“พวกเขาไม่รู้ตัวเลย ฉันไม่ได้เปิดเผยอะไรกับพวกเขา ฉันไม่สามารถทนต่อคนที่ยอมละทิ้งหลักการของตัวเองเพื่อร่วมมือกับผู้ฝึกวิชามารได้อีกแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันออกมาอย่างลับๆ โดยนำพรรคพวกที่ไว้ใจได้มาด้วย ต่อจากนี้ไป ฉันสัญญาว่าจะจงรักภักดีต่อคุณอย่างไม่เปลี่ยนแปลง คุณเฉิน ถ้ามีใครมาแสดงความดูหมิ่นและเหยียดหยามคุณ ฉันจะเป็นคนแรกที่สั่งสอนบทเรียนให้พวกเขาเอง” มหาพยากรณ์รีบเอาตัวเองออกจากเหลิ่งอู๋เต้าและคนอื่นๆ

“ถ้าเป็นเช่นนั้น เราควรอยู่ที่นี่อีกสองสามวันจนกว่าคุณเยว่จะหายดี” เฉินผิงพูดอย่างเรียบเฉย

“แล้วแต่คุณเฉินจะจัดการ ฉันพร้อมทำตาม” มหาพยากรณ์พยักหน้า

เฉินผิงรู้สึกสบายใจมากขึ้นเมื่อมีมหาพยากรณ์ร่วมเดินทางด้วย มหาพยากรณ์และคนของเขาสามารถดูแลการรวบรวมสมุนไพรและของใช้ประจำวัน ซึ่งนั้นเป็นการช่วยแบ่งเบาภาระของเฉินผิงได้อย่างมาก

สิ่งนี้ทำให้เฉินผิงมีเวลาฝึกบำเพ็ญฌานมากขึ้น และด้วยทรัพยากรที่มากมาย ความแข็งแกร่งของเขาก็จะพัฒนาอย่างรวดเร็ว

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งสัปดาห์ ร่างกายของเยว่ปู้ฉินหายเป็นปกติแล้ว เฉินผิงก็เป็นผู้นำทางกลุ่มให้เดินทางต่อ

ในช่วงเวลานี้ ชายชราที่อาศัยอยู่ในร่างของเฉินผิงคอยจู้จี้เขาอย่างไม่หยุดหย่อน วันแล้ววันเล่าที่ผ่านไป เขาก็ยิ่งร้อนใจมากขึ้นเรื่อยๆ

เฉินผิงเองก็เริ่มหมดความอดทนเช่นกัน