แม้ว่ามหาพยากรณ์จะยังคงอยู่กับสำนักพยากรณ์ แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเทียบได้กับเหลิ่งอู๋เต้าและคนของเขา ช่องว่างของความแข็งแกร่งระหว่างพวกเขานั้นมีมากเกินไป
ทันทีที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็หากิ่งไม้มาก่อนจะหักมันและเริ่มวาดสัญลักษณ์ต่างๆ บนพื้น
เมื่อสัญลักษณ์เริ่มเรืองแสง เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงกำลังสร้างวงแหวนอาคม
มหาพยากรณ์รู้สึกตกตะลึง เมื่อเขาได้เห็นว่าเฉินผิงสามารถทำมันได้อย่างง่ายดายเพียงใด เขาไม่คิดว่าเฉินผิงจะเชี่ยวชาญในการร่ายวงแหวนอาคมได้ถึงขนาดนี้
เมื่อตั้งวงแหวนอาคมแล้ว เฉินผิงก็ออกเดินทางไปพร้อมกับคนอื่นๆ อย่างรวดเร็ว
ไม่นาน เหลิ่งอู๋เต้าและคนของเขาก็มาถึงและเห็นร่องรอยของกลุ่มที่พักอยู่ที่นั่น
“พวกเขาไม่มีทางหนีรอดอีกแล้ว” เหลิ่งอู๋เต้ายิ้มเย้ย จากนั้นเขาก็นำคนของเขาไล่ตามต่อไปอย่างกระชั้นชิด
ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้เคลื่อนไหว พื้นดินก็สั่นสะเทือนทันที ขณะที่ต้นไม้ที่อยู่รอบๆ พวกเขาก็มีชีวิตขึ้นมา พวกมันเริ่มหมุนรอบกลุ่มของเหลิ่งอู๋เต้า ป้องกันไม่ให้พวกเขาเดินทางต่อ
“หึ วงแหวนอาคมที่กระจอกแบบนี้หยุดพวกเราไม่ได้หรอก นี่มันก็แค่ของเด็กเล่นเท่านั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...