หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 236

“ อ๊ากก…”

มีเสียงกรีดร้องโหยหวนขึ้นมา มือซ้ายของเปียวจื่อถูกตัดออกมา!

เมื่อเห็นฉากนองเลือดนี้ ทุกคนต่างหวาดกลัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยวนหวา!

“ขอบคุณท่านหู่ที่ไว้ชีวิตครับ!”

เปียวจื่อจับข้อมือที่ขาดเอาไว้ ทนต่อความเจ็บปวด และพูดขอบคุณหลินเทียนหู่!

“ไม่ต้องขอบคุณฉัน ไปขอบคุณคุณเฉิน!”

หลินเทียนหู่กล่าวอย่างเย็นชา

“ขอบคุณคุณเฉินที่ไว้ชีวิตครับ!”

เปียวจื่อคุกเข่าลงตรงหน้าเฉินผิง!

“ พี่…พี่?”

หยวนหวามองไปที่ญาติผู้พี่ของเขาอย่างงุนงง ไม่รู้ควรทำยังไง!

“แกยังไม่รีบคุกเข่าอีก!”

เปียวจื่อตะโกนเสียงดังบอกหยวนหวา!

หยวนหวาคุกเข่าลงเสียงดัง ไม่รู้ว่าต้องคุกเข่าให้ใคร ยังไงก็ตามก็คือคุกเข่าลงที่พื้นก็ใช้ได้แล้ว ก้มศรีษะงุดไม่กล้าพูดอะไร!

เฉินผิงลุกขึ้นและเดินออกจากห้องวีไอพีไป!

“ เปียวจื่อ ญาติผู้น้องของนายพูดจาหยาบคายกับคุณเฉิน นายดูเอาเองละกันว่าจะทำยังไง!”

หลินเทียนหู่เดินตามหลังเฉินผิง เขามองเปียวจื่ออย่างเย็นชาและพูด

“ ท่านหู่ ผมเข้าใจแล้วครับ!”

เปียวจื่อพยักหน้าติดๆ

“ยังมีผู้หญิงคนนี้ด้วย!” เมื่อเฉินผิงเดินผ่านหลิวเจียเจียก็ใช้นิ้วชี้ไป!

หลิวเจียเจียในเวลานี้กลัวลนลานจนหน้าซีดตั้งนานแล้ว เนื้อตัวสั่นเทิ้ม เมื่อถูกเฉินผิงชี้ ก็ตกใจกลัวจนเป็นลมล้มลงไป

“คุณเฉิน ผมเข้าใจครับ!” เปียวจื่อพูด!