เฉินผิงเดินเข้าไปในส่วนลึกของภูเขาต่อ
เฉินผิงใช้เวลาไม่นานก็สังเกตเห็นแท่นบูชาอันสง่างามที่ส่องแสงจางๆ
ผีดิบที่เฉินผิงตามหากำลังเฝ้ารอเขาอยู่ที่ด้านล่างแท่นบูชา มีเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดมาจากใต้แท่นบูชา สร้างความสยดสยองให้กับเฉินผิง
"ทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี่ได้? กลับไปเฝ้าทางเข้าซะ” ผีดิบสั่งทันทีที่เห็นเฉินผิง
ผีดิบยังคงรู้สึกว่าเขาควบคุมเฉินผิงได้
“ไปตายซะ!”
ทันใดนั้น ความโกรธพุ่งพล่านในเส้นเลือดของเฉินผิง เขาดึงกระบี่พิฆาตมังกรที่เปล่งประกายด้วยแสงสีทองออกมาและเหวี่ยงมันไปที่คู่ต่อสู้
เจ้าผีดิบถึงกับผงะ ไม่คิดเลยว่าเฉินผิงจะไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
เมื่อเห็นเฉินผิงเดินเข้ามาพร้อมกับกระบี่ ผีดิบก็ยกแขนขึ้นเพื่อสกัดการโจมตี ส่งผลให้แขนข้างหนึ่งของมันถูกตัดขาดและร่วงลงกับพื้น
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของผีดิบหาได้มีการเปลี่ยนแปลงไม่ ราวกับว่าแขนที่ถูกตัดออกไปไม่ใช่แขนของมันเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...