หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2390

จริงอย่างที่คิด ลูกศรไม่ได้ปลดปล่อยคลื่นรัศมีที่รุนแรงอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม ในตอนที่เฉินผิงกำลังจะคว้าลูกศรนั้น มันก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น มันก็หลุดออกจากกะโหลกศีรษะและลอยออกไป

โครงกระดูกร่วงลงกับพื้นทันทีหลังจากที่ลูกศรหลุดออก

“หนีไม่รอดหรอก!” เฉินผิงไม่สนใจโครงกระดูกที่พังทลายลงและตามลูกศรไป

ลูกศรพุ่งทะยานราวลำแสง มันพุ่งเข้าหายอดเขาที่สูงที่สุดลูกหนึ่งในบริเวณนั้น และเฉินผิงก็ไล่ตามไป

เมื่อลูกศรมาถึงยอดบนสุด มันก็ลดความเร็วลงทันที ดังนั้นเฉินผิงจึงรีบคว้าไว้

ลูกศรนั้นเย็นมากจนเฉินผิงเกือบจะปล่อยทันทีที่เขาจับได้ มันทั้งใสและเย็น ราวกับว่าลูกศรทำขึ้นจากน้ำแข็ง!

“ดูเหมือนว่าลูกศรนี้จะไม่มีอะไรพิเศษ” นอกเหนือจากสัมผัสที่เย็นยะเยือกแล้ว เฉินผิงก็หาไม่เจอว่ามันพิเศษยังไง

จากนั้นเฉินผิงก็พยายามใช้พลังขั้นสูงสุดเคลือบลูกศร แต่ลูกศรก็ยังเหมือนเดิม

ขณะที่เฉินผิงรู้สึกงุนงง ทันใดนั้นพื้นก็สั่นสะเทือน และเขาได้ยินเสียงคำรามดุร้ายดังก้องในอากาศ

เฉินผิงรีบมองลงมาจากภูเขาและเขาเห็นกองทัพภูตผี มีภูตผีตัวหนึ่งที่สูงหลายสิบเมตร เขารู้ทันทีว่าโครงกระดูกยักษ์ก่อนหน้านี้เป็นของภูตผีตนนี้

เมื่อเผชิญกับเหล่าภูตผีที่คำรามอย่างดุร้าย เฉินผิงก็ตัวสั่นอย่างไม่อาจห้ามได้ ก่อนหน้านี้บรรยากาศในแถบนี้ยังเงียบสงบอยู่เลย ทำไมพวกมันถึงเริ่มแตกตื่น?

เฉินผิงมองขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างสับสน เขารู้สึกมึนงงเมื่อเห็นว่าหลุมดำบนท้องฟ้าหายไป ภูตผีไม่มีที่จะไปแล้ว! มิน่าพวกมันถึงได้อาละวาด! เดี๋ยวก่อน... แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะ? ฉันควรจะไปที่ไหน? ถ้าหลุมดำหายไปแล้วฉันจะกลับไปได้ยังไง?

เห็นชัดว่าเฉินผิงกำลังตกอยู่ในภาวะคับขัน ฉันจะติดอยู่ที่นี่ตลอดไปงั้นหรือ? ที่นี่มันช่างรกร้าง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่คือที่ไหน!

เมื่อเห็นว่าภูตผีกำลังจะโจมตีเขา เฉินผิงจึงเก็บลูกศรและชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมา ฉันจะต่อสู้กับภูตผีพวกนี้จนกว่าจะตาย!

คันธนูงดงามที่เปล่งประกายแสงสีทองปรากฏขึ้นต่อหน้าเฉินผิง เขาเอื้อมมือไปคว้ามันมา

มีเสียงกระหึ่มดังออกมาจากคันธนูหลังจากที่เฉินผิงคว้ามันเอาไว้ ในขณะเดียวกัน พลังขั้นสูงสุดของเขาที่อยู่ภายในก็เริ่มปั่นป่วน

แม้เฉินผิงจะไม่รู้ว่าธนูเป็นอาวุธระดับไหน แต่เขาก็รู้ว่ามันเป็นอาวุธที่น่าประทับใจ อาวุธธรรมดาไม่อาจเปล่งแสงสีทองและปลดปล่อยรัศมีที่แข็งแกร่งมากเท่านี้ได้!

เฉินผิงตรวจดูคันธนูและเห็นคำสองคำบนด้าม คำนั้นก็คือ: ธนูศักดิ์สิทธิ์

"ฮะ? อาวุธนี้ชื่อว่าธนูศักดิ์สิทธิ์เหรอ?” เฉินผิงถูกใจธนูศักดิ์สิทธิ์ในทันใด