หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2390
จริงอย่างที่คิด ลูกศรไม่ได้ปลดปล่อยคลื่นรัศมีที่รุนแรงอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม ในตอนที่เฉินผิงกำลังจะคว้าลูกศรนั้น มันก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น มันก็หลุดออกจากกะโหลกศีรษะและลอยออกไป
โครงกระดูกร่วงลงกับพื้นทันทีหลังจากที่ลูกศรหลุดออก
“หนีไม่รอดหรอก!” เฉินผิงไม่สนใจโครงกระดูกที่พังทลายลงและตามลูกศรไป
ลูกศรพุ่งทะยานราวลำแสง มันพุ่งเข้าหายอดเขาที่สูงที่สุดลูกหนึ่งในบริเวณนั้น และเฉินผิงก็ไล่ตามไป
เมื่อลูกศรมาถึงยอดบนสุด มันก็ลดความเร็วลงทันที ดังนั้นเฉินผิงจึงรีบคว้าไว้
ลูกศรนั้นเย็นมากจนเฉินผิงเกือบจะปล่อยทันทีที่เขาจับได้ มันทั้งใสและเย็น ราวกับว่าลูกศรทำขึ้นจากน้ำแข็ง!
“ดูเหมือนว่าลูกศรนี้จะไม่มีอะไรพิเศษ” นอกเหนือจากสัมผัสที่เย็นยะเยือกแล้ว เฉินผิงก็หาไม่เจอว่ามันพิเศษยังไง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...