หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2391

หลังจากตรวจดูคันธนูที่ถืออยู่ เฉินผิงก็ยกคันธนูขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็นและลองดึงสายธนู

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะดึงแรงแค่ไหน สายธนูก็ไม่เขยื้อน

"เกิดอะไรขึ้น?" เฉินผิงตกตะลึง

หลังจากนั้น เฉินผิงก็ปลดปล่อยพลังขั้นสูงสุดของเขาเข้าไปในธนู ในที่สุดธนูก็ตอบสนอง

จากนั้นเฉินผิงก็พยายามดึงสายธนู และสายธนูก็สั่นเล็กน้อย

น่าเสียดายที่มันขยับแค่นั้น เฉินผิงยังดึงสายคันธนูไม่ได้อยู่ดี

เฉินผิงประหลาดใจ เขาใช้พลังขั้นสูงสุดไปกับการดึงสายธนูศักดิ์สิทธิ์จนหมดแล้ว

"ฮะ?" เฉินผิงรู้สึกงุนงง ฉันพยายามหนักมากกว่าจะรวบรวมตราพลังขั้นสูงสุดมาได้สองอัน และฉันก็พยายามออกแรงเต็มที่แล้ว แต่ฉันก็ยังดึงสายธนูศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!

“แล้วฉันจะเอามาใช้ได้ยังไง?” เฉินผิงมองไปที่ธนูศักดิ์สิทธิ์เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเก็บไว้ใน แหวนเก็บของ

เฉินผิงเหม่อลอยขณะนั่งอยู่บนยอดเขา หลุมดำหายไปแล้ว และฉันยังมีกองทัพภูตผีที่ต้องจัดการอีก!

เฉินผิงไม่ทันสังเกตว่าหลังจากที่เขาเก็บธนูศักดิ์สิทธิ์ไว้ในแหวนเก็บของแล้ว ภูตผียักษ์ก็โบกมือ มันสั่งให้กองทัพภูตผีปีนขึ้นไปบนภูเขา

กว่าเฉินผิงจะรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น ภูตผีก็เกือบจะถึงตัวเขาแล้ว

“อะไรวะเนี่ย?” เฉินผิงชะงัก เขาฟันกระบี่พิฆาตมังกรออกไปจนเกิดเป็นแสงวาบ พลังที่กล้าแกร่งราวกับสายฟ้าฟาดใส่เหล่าภูตผี

ภูตผีที่อยู่ใกล้ๆ เฉินผิงถูกฆ่าตายในทันที และคลื่นของพลังขั้นสูงสุดก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว

เฉินผิงชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นภูตผีล้มตาย ตอนที่ฉันเข้ามาในนี้ พวกภูตผีไม่สนใจตัวฉันและไม่ได้เข้ามาโจมตี พวกมันโจมตีฉันเฉพาะตอนที่หลุมดำหายไปแล้ว! แปลว่าฉันสามารถฆ่าพวกมันได้!

เฉินผิงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ที่นี่มีภูตผีอยู่มากมาย ถ้าฉันฆ่าพวกมันจนหมด พลังขั้นสูงสุดของฉันจะยกระดับขึ้นมาก!

เมื่อตระหนักว่าเขาต้องการพลังขั้นสูงสุดมากกว่านี้ เฉินผิงก็เหลือบมองไปยังกองทัพภูตผีบนพื้นและเห็นหัวหน้าของภูตผีสองสามตัว สุดท้ายเขาก็จับจ้องไปที่ภูตผีตนนั้นที่สูงหลายสิบเมตร ถ้าฉันสามารถฆ่าภูตผียักษ์ได้ ฉันจะได้รับพลังขั้นสูงสุดจำนวนมหาศาลแน่นอน!

ขณะที่เขาอยู่กลางอากาศ เขาก็ตวัดกระบี่พิฆาตมังกรออกไปทุกทาง ทำให้ลำแสงของดาบที่ปล่อยออกมาทำหน้าที่ดั่งลูกกระสุนปืนใหญ่และถล่มกองทัพภูตผี

ในชั่วพริบตานั้น เฉินผิงก็ได้รับตราพลังขั้นสูงสุดหนึ่งอันหลังจากที่เขาฆ่าภูตผีเหล่านั้น

จากนั้นเฉินผิงก็ร่อนลงต่อหน้าภูตผียักษ์ เขาดูตัวเล็กกะจ้อยร่อยเมื่ออยู่ต่อหน้ามัน

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่กลัวเพราะเขามีกระบี่พิฆาตมังกรอยู่ในมือ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าภูตผียักษ์แผ่เจตจำนงสังหารออกมาอย่างต่อเนื่อง เจตจำนงสังหารแผ่ซ่านไปทั่วร่างของภูตผียักษ์ ก่อตัวเป็นชั้นของเกราะโปร่งใส

เกราะนั้นค่อยๆ แข็งขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อปีศาจยักษ์แผ่เจตจำนงสังหารอย่างต่อเนื่อง ท้ายที่สุดมันก็ปล่อยคลื่นแสงสีเงินเจิดจ้าออกมาหลายระลอก

ทันใดนั้นภูตผียักษ์ก็มองลงมาที่เฉินผิง พอใส่ชุดเกราะมันก็ดูเหมือนมนุษย์ตัวมหึมา

เฉินผิงจับจ้องไปที่ภูตผียักษ์ ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ถึงคลื่นรัศมีที่น่าสะพรึงกลัว ขนทั่วตัวเขาลุกชันพร้อมกัน