หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2397

"สำเร็จแล้ว! ในที่สุดพลังขั้นสูงสุดของฉันก็สมบูรณ์!” เฉินผิงอุทานอย่างดีอกดีใจ

ขณะที่เขามองธนูศักดิ์สิทธิ์ในมือ เขาก็ไม่ลังเลที่จะดึงสายธนูอีกครั้ง ทันใดนั้น ลูกธนูขนาดมหึมาสามดอกก็ปรากฏขึ้นบนคันธนู

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ลูกธนูพุ่งลงมาจากท้องฟ้าราวกับปืนใหญ่ เกิดแรงระเบิดที่ลุกเป็นไฟเมื่อสัมผัสพื้นดิน ภูตผีจำนวนนับไม่ถ้วนถูกกวาดล้างในทันที

ตูม! ตูม! ตูม...

หลังจากเสียงระเบิดดังสนั่น ภูตผีจำนวนมากก็ล้มตาย

เฉินผิงอ้าปากค้าง “รู้สึกดีเป็นบ้า! ธนูศักดิ์สิทธิ์นี่ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ!”

เขาไม่รู้ตัวว่าสภาพแวดล้อมเริ่มเปลี่ยนไปหลังจากที่เขายิงธนูนั้น

ท้องฟ้าซึ่งตอนแรกเป็นสีเทาเริ่มมืดลงและดูน่ากลัวมากขึ้น ราวกับว่าพายุกำลังมา

เมื่อท้องฟ้ามืดสนิท ภูตผีก็หยุดวิ่งหนีและคุกเข่าลงบนพื้น

จากนั้นเฉินผิงก็เห็นว่ามีบางอย่างแปลกๆ เกิดขึ้น "เกิดอะไรขึ้น?"

เขามองไปรอบๆ ตัว สับสนกับสิ่งที่กำลังจะอุบัติ

ทันใดนั้น ลำแสงสายหนึ่งจากขอบฟ้าก็พุ่งเข้าหาเขา

เมื่อเห็นเช่นนั้น เขาก็ยกธนูศักดิ์สิทธิ์ขึ้นทันทีและเตรียมป้องกันตัวเอง

ลำแสงนั้นหยุดอยู่ตรงหน้าเฉินผิง จากนั้นร่างมนุษย์ก็ปรากฏขึ้น

เฉินผิงรู้สึกยินดี เขาคิดว่าในที่สุดก็สามารถถามคนๆ นั้นได้ว่าที่นี่เป็นสถานที่แบบไหน

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขารู้ว่าคนๆ นั้นเป็นใคร เขาก็ตกตะลึง

ไม่เห็นเหมือนกับที่ฉันเคยจินตนาการไว้เลย!

“เอาล่ะ คุณต้องออกไปเดี๋ยวนี้ ผมไม่มีเวลาอธิบายทุกอย่างให้คุณฟัง ถ้าไม่รีบไป คุณจะออกไปจากที่นี่ไม่ได้” หยินมัวรบเร้าอย่างตื่นตระหนก

“แต่ผมไปไม่ได้ หลุมดำที่ผมผ่านเข้ามาหายไปแล้ว” เฉินผิงกล่าว

“ไม่ใช่ว่าคุณได้ศรผลึกมาหรอกหรือ?” หยินมัวถาม

"โอ้ใช่! จริงด้วย!" เฉินผิงเอาศรผลึกออกมาจากแหวนเก็บของโดยไม่รอช้า

“ถ้าคุณยิงศรนี้ด้วยธนูศักดิ์สิทธิ์ ประตูมิติจะเปิดออก คุณจะกลับไปได้ถ้าคุณผ่านประตู” หยินมัวอธิบาย

“ผมอยากรู้ว่าที่นี่เป็นที่แบบไหน ในเมื่อผมอยู่ที่นี่แล้ว คุณช่วยทำตัวเป็นเจ้าบ้านและพาผมเที่ยวชมอาณาจักรแห่งนี้หน่อยไม่ได้เหรอ? ทำไมคุณถึงรีบไล่ผมกลับนัก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เฉินผิงรู้สึกสับสน ทำไมเขาถึงรบเร้าให้ฉันกลับ?

หยินมัวตะโกนใส่เฉินผิงด้วยความโกรธ “ผมไม่มีเวลาอธิบายทุกอย่างให้คุณฟัง รีบๆ ใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ยิงศรและเปิดประตูมิติซะ! ไม่งั้นจะสายเกินไป!”