หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2399

ขณะที่เหลิ่งอู๋เต้าและคนของเขากำลังเปิดประตู เยว่ปู้ฉินและเตี้ยนจู่ก็อยู่ไม่ไกลนักจากหุบเหวลึก พวกเขาตามหาเฉินผิงอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยมาหลายวันแล้ว

พวกเขาเริ่มร้อนใจ เพราะหาเฉินผิงไม่เจอเลยไม่ว่าจะไปที่ไหน

“อาจารย์ หรือว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับคุณเฉิน?” ชิงเอ๋อร์ถามเยว่ปู้ฉิน

“พูดอะไรของนาย คุณเฉินไม่เป็นอะไรหรอก”

เยว่ปู้ฉินถลึงตาใส่ชิงเอ๋อร์

“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องใช้ไม้ตายแล้วสิ...”

มหาพยากรณ์หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะหยิบเหรียญทองแดงหลายเหรียญออกมาจากกระเป๋าของเขา

เขาโยนเหรียญขึ้นไปในอากาศ

“ตั้งขบวน!” เขาตะโกน จากนั้นศิษย์ของสำนักพยากรณ์ก็รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว พวกเขายืนเรียงกันเป็นรูปแบบที่ดูคล้ายยันต์แปดแฉก

ศิษย์แต่ละคนถือเหรียญทองแดงไว้ในมือ

เหล่าศิษย์นำแก่นโลหิตหยดหนึ่งออกมาจากระหว่างคิ้วของพวกเขาพร้อมๆ กัน และหยดลงบนผิวของเหรียญทองแดง

ในขณะเดียวกัน มหาพยากรณ์ก็ทุบอกของเขาด้วยพลังอันหนักแน่น

พรวด!

เลือดพุ่งออกจากปากของเขา ทันใดนั้นก็ปรากฏขึ้นเป็นม่านที่กระเพื่อมกลางอากาศ

ทันใดนั้นเหรียญที่เหล่าศิษย์ถืออยู่ก็เริ่มเรืองแสง ทำให้ม่านสีแดงสว่างขึ้น

มีภาพเงาค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนม่านและชัดเจนขึ้นอย่างรวดเร็ว

ม่านนั้นเผยให้เห็นภาพเฉินผิงที่ต่อสู้กับภูตผีด้วยกระบี่พิฆาตมังกรของเขา

“นั่นคุณเฉิน! คุณเฉินนี่นา!” หรุ่ยเอ๋อร์ตะโกนอย่างตื่นเต้น

“มันคือหุบเขานั่น! หุบเขาที่อยู่ภายในเหว!”

เยว่ปู้ฉินก็เห็นเช่นกันว่าเฉินผิงอยู่ในหุบเขานั้นจริงๆ

ภาพนั้นปรากฏขึ้นเพียงชั่วครู่ก่อนจะสลายไป เหรียญทองแดงที่ศิษย์ของสำนักพยากรณ์ถืออยู่แตกออกเป็นเศษเล็กเศษน้อยนับไม่ถ้วน

ในขณะเดียวกัน มหาพยากรณ์ก็ล้มลงบนพื้น เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

“เฉินผิง?” พวกเขาอุทานพร้อมกันอย่างไม่อยากจะเชื่อ

พวกเขาเดาว่าเฉินผิงคงเสียชีวิตแล้วหลังจากกระโดดลงไปในหลุมดำนั้น จึงนึกไม่ถึงว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่

เป็นเฉินผิงนี่เองที่ฆ่าภูตผีทุกตัวในหุบเขา

“ไอ้คนถ่อย นี่แกยังไม่ตายอีกเหรอ?” เหลิ่งอู๋เต้าอุทานด้วยความประหลาดใจ

“ผมจะตายก่อนพวกคุณได้ยังไงกัน?” เฉินผิงเผยรอยยิ้มเย็นยะเยือก

“ฮึ! ถ้าแกยังไม่ตายแล้วมันยังไงล่ะ? แกอยู่ได้ไม่นานหรอก ครั้งนี้ฉันจะฆ่าแกเองและฉันจะคอยดูตอนที่แกแหลกเละ”

ครั้งนี้เหลิ่งอู๋เต้าตั้งใจแน่วแน่ที่จะได้เห็นความตายของเฉินผิงด้วยตาของเขาเอง

“เกรงว่าคุณคงไม่มีความสามารถมากพอที่จะฆ่าผมได้”

เฉินผิงยังคงสงบนิ่ง เขาไม่สะทกสะท้านทั้งที่อยู่ต่อหน้าเหลิ่งอู๋เต้าและเหล่ายอดฝีมือจากอาณาจักรลับแล

สำหรับเฉินผิงซึ่งมีธนูศักดิ์สิทธิ์อยู่ในครอบครองนั้น คนเหล่านี้ไม่เป็นอันตรายต่อเขาเลย