หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2403

“ไว้ชีวิตผมเถอะ คุณเฉิน! ได้โปรดเมตตาด้วย!” ถงไห่หยางคุกเข่าลงและร้องขอความเมตตาจากเฉินผิง

ในเมื่อเฉินผิงในตอนนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าเตี้ยนจู่ คนเหล่านั้นจึงรู้ว่าชีวิตของพวกเขาอยู่ในกำมือเฉินผิง

แน่นอนว่าเฉินผิงจะไม่ปล่อยให้พวกเขารอดตัวไปได้ ในเมื่อพวกเขาตามล่าเฉินผิงอย่างไม่ลดละ

“ได้โปรดเมตตา คุณเฉิน! ทุกอย่างเป็นความคิดของเหลิ่งอู๋เต้าคนเดียว!” ทุกคนคุกเข่าลงทันที

แม้แต่เหยาชิงและเป้ายู่คุนก็ยังก้มหัวลงวิงวอนขอให้เฉินผิงยกโทษ

เมื่อได้ยินคำวิงวอนของพวกเขา เฉินผิงก็เหลือบมองผู้คนจากอาณาจักรลับแล ฉันไม่เคยคิดจะฆ่าพวกเขา แต่ฉันปล่อยให้เป้ายู่คุนและเหยาชิงรอดตัวไปไม่ได้ สองคนนี้เลวขั้นสุด เหยาชิง และคนของเขากวาดล้างสำนักฉุนหยางจนแทบสิ้น ประมุขเยว่คงอยากถลกหนังเขาทั้งเป็น ฉันเลยปล่อยให้เหยาชิงมีชีวิตต่อไม่ได้ ขณะเดียวกัน เป้ายู่คุนก็สมรู้ร่วมคิดกับเหยาชิง เขาพยายามล่วงเกินหรุ่ยเอ๋อร์ด้วยซ้ำ ถ้าเตี้ยนจู่ไปไม่ทัน เป้ายู่คุนคงข่มเหงหรุ่ยเอ๋อร์ไปแล้ว!

“ยืนขึ้นเถอะ ทุกคน ผมจะไม่ฆ่าพวกคุณ ผมจะไว้ชีวิตพวกคุณทุกคน” เฉินผิงพูดเรียบๆ

ทุกคนตื่นเต้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น และพากันขอบคุณเฉินผิงเสียยกใหญ่ ถงไห่หยางพูดด้วยใบหน้าที่เปี่ยมสุข “ขอบคุณครับ คุณเฉิน! เรายินดีที่จะเชื่อฟังคำสั่งของคุณและจะคอยรับใช้คุณ!”

“ผมจะไม่ฆ่าคุณ แต่ผมอยากให้คุณทำบางอย่างให้ผม” เฉินผิงกล่าว

“ว่ามาเลยครับ คุณเฉิน! ถ้าเป็นเรื่องที่เราทำได้ เรายินดีทำทุกอย่างที่คุณอยากให้ทำ” ถงไห่หยางตอบอย่างรวดเร็ว

“ผมต้องการให้พวกคุณกำจัดสำนักแปรธาตุและสำนักเฝินเทียน ฆ่าเป้ายู่คุนกับเหยาชิงซะ ถ้ายอมทำตาม ผมจะยกโทษให้พวกคุณ” เฉินผิงบอกเงื่อนไขของเขา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ถงไห่หยางก็พยักหน้าหนักแน่นพร้อมรับปาก “ไม่ต้องห่วงครับ คุณเฉิน! สองคนนี้มันสวะอยู่แล้ว เราจะกำจัดพวกมันเดี๋ยวนี้”

"ประมุขเยว่ ผมให้คุณเป็นคนดูแลอาณาจักรลับแลทั้งหมดและอาณาจักรลับแห่งนี้ด้วย ผมจะฝากเตี้ยนจู่ไว้ที่นี่เพื่อให้เขาคอยช่วยคุณ หวังว่าคุณจะสามารถฟื้นฟูสำนักฉุนหยางให้กลับมารุ่งเรืองได้เหมือนเดิม” เฉินผิงกล่าวกับเยว่ปู้ฉิน เมื่อเป้ายู่คุนและเหยาชิงตายไปแล้ว ก็คงถือได้ว่าสำนักฉุนหยางได้ชำระแค้นแล้ว เตี้ยนจู่ก็จะอยู่ที่นี่ เพราะงั้นฉันไม่คิดว่าพวกคนของอาณาจักรลับแลจะกล้าก่อเรื่อง

“แล้วคุณจะไปไหนล่ะ คุณเฉิน? ที่นี่มีวัตถุดิบอยู่ตั้งมาก ทำไมคุณไม่อยู่ให้นานกว่านี้และฝึกฝนที่นี่ล่ะ” เยว่ปู้ฉินถามเมื่อรู้ว่าเฉินผิงกำลังจะไป

“ผมมีเรื่องอื่นต้องจัดการ ผมก็เลยต้องไปสะสาง ไว้เจอกันใหม่!" เฉินผิงยิ้มน้อยๆ

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น คุณเฉิน ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือเรื่องอะไรก็ตาม ก็บอกพวกเราได้เลย!” เยว่ปู้ฉินกล่าว

เฉินผิงพยักหน้าเป็นคำตอบและแนะนำเตี้ยนจู่อีกเล็กน้อย หลังจากนั้น เขาก็กระโจนขึ้นไปในอากาศ เขากลายร่างเป็นริ้วแสงและทะยานออกไปจากหุบเขา

พอออกจากอาณาจักรลับมาแล้ว เฉินผิงก็ไปที่จิงตูเพื่อไปดูซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ ที่ติดอยู่ใน สำนักเวิ่นเต้า