“ไว้ชีวิตผมเถอะ คุณเฉิน! ได้โปรดเมตตาด้วย!” ถงไห่หยางคุกเข่าลงและร้องขอความเมตตาจากเฉินผิง
ในเมื่อเฉินผิงในตอนนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าเตี้ยนจู่ คนเหล่านั้นจึงรู้ว่าชีวิตของพวกเขาอยู่ในกำมือเฉินผิง
แน่นอนว่าเฉินผิงจะไม่ปล่อยให้พวกเขารอดตัวไปได้ ในเมื่อพวกเขาตามล่าเฉินผิงอย่างไม่ลดละ
“ได้โปรดเมตตา คุณเฉิน! ทุกอย่างเป็นความคิดของเหลิ่งอู๋เต้าคนเดียว!” ทุกคนคุกเข่าลงทันที
แม้แต่เหยาชิงและเป้ายู่คุนก็ยังก้มหัวลงวิงวอนขอให้เฉินผิงยกโทษ
เมื่อได้ยินคำวิงวอนของพวกเขา เฉินผิงก็เหลือบมองผู้คนจากอาณาจักรลับแล ฉันไม่เคยคิดจะฆ่าพวกเขา แต่ฉันปล่อยให้เป้ายู่คุนและเหยาชิงรอดตัวไปไม่ได้ สองคนนี้เลวขั้นสุด เหยาชิง และคนของเขากวาดล้างสำนักฉุนหยางจนแทบสิ้น ประมุขเยว่คงอยากถลกหนังเขาทั้งเป็น ฉันเลยปล่อยให้เหยาชิงมีชีวิตต่อไม่ได้ ขณะเดียวกัน เป้ายู่คุนก็สมรู้ร่วมคิดกับเหยาชิง เขาพยายามล่วงเกินหรุ่ยเอ๋อร์ด้วยซ้ำ ถ้าเตี้ยนจู่ไปไม่ทัน เป้ายู่คุนคงข่มเหงหรุ่ยเอ๋อร์ไปแล้ว!
“ยืนขึ้นเถอะ ทุกคน ผมจะไม่ฆ่าพวกคุณ ผมจะไว้ชีวิตพวกคุณทุกคน” เฉินผิงพูดเรียบๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...