หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2402
เฉินผิงแค่นหัวเราะเย็นชา แล้วเดินไปหาเหลิ่งอู๋เต้าช้าๆ
หลังจากที่เฉินผิงก้าวไปข้างหน้าได้ไม่กี่ก้าว เหลิ่งอู๋เต้าก็หยุดหัวเราะทันที
เกิดเสียงดังปังตามมา เหลิ่งอู๋เต้าร่างระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นเลือดกระเซ็นไปทั่ว
ที่สำคัญก็คือ เหลิ่งอู๋เต้าเป็นหนึ่งในบุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรลับแล ด้วยความที่เป็นราชันยุทธ์ระดับหก ทุกคนต่างรู้ว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน ไม่อย่างนั้นคงไม่มีใครยอมเชื่อฟังเขา
แต่แล้ว พวกเขาก็เพิ่งได้เห็นว่าเหลิ่งอู๋เต้าถูกสังหารด้วยลูกศรดอกเดียวจากเฉินผิง
เฉินผิงเหลือบมองธนูศักดิ์สิทธิ์ในมือ ขณะที่หัวใจของเขาเปี่ยมด้วยความตื่นเต้น ดูเหมือนว่า ธนูศักดิ์สิทธิ์จะแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดไว้มาก นอกจากธนูศักดิ์สิทธิ์แล้ว ฉันยังมีระฆังมังกรด้วย นี่ถ้าฉันใช้ระฆังมังกรได้ก็คงไม่ต้องกลัวใครอีกแล้ว!
“ธนูของคุณน่าทึ่งมาก คุณเฉิน!” ความอิจฉาแผ่ไปทั่วใบหน้าของชิงเอ๋อร์
“นี่คือธนูศักดิ์สิทธิ์ ถ้ามีธนูนี้ ผมจะสามารถฆ่าทุกคนในอาณาจักรลับแลได้ นับประสาอะไรกับ เหลิ่งอู๋เต้า” เฉินผิงตอบเรียบๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...