หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2411

เฉินผิงไปที่อาคมเคลื่อนย้าย แล้วเขาก็เดินทางไปยังอาณาจักรลับของสัตว์อสูรทันที

เมื่อสัตว์อสูรในอาณาจักรลับนั้นสัมผัสได้ถึงการมาของมนุษย์ พวกมันก็เริ่มแตกตื่น

รัศมีของสัตว์อสูรเข้ามาใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ

แต่เมื่อสัตว์อสูรเข้ามาใกล้เขา พวกมันก็ตัวแข็งทื่อ ด้วยเสียงคำรามอันทรงพลัง พวกมันเปิดทางให้พร้อมกับต้อนรับเขา

ท่ามกลางเสียงคำราม นกขนาดมหึมาตัวหนึ่งบนภูเขาสัตว์อสูรบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนที่จะร่อนลงต่อหน้าชายคนนั้น

มันกระพือปีกเชื้อเชิญให้เขากระโดดขึ้นนั่ง

เฉินผิงกระโจนขึ้นไปบนตัวนก ต่อจากนั้นมันก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าและบินไปยังภูเขาสัตว์อสูร

เมื่อมองเห็นกระท่อมที่คุ้นเคย เฉินผิงก็กระโดดลงจากหลังนกแล้วรีบข้าไปในกระท่อม

"นายท่าน!"

หัวเฟิ่งที่ปราศจากเสื้อผ้าอยู่ในกระท่อม เธอมองชายคนนั้นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

เมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยดี เฉินผิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“คุณเป็นคนช่วยผมในตอนที่ผมได้รับบาดเจ็บและหมดสติไปหรือเปล่า หัวเฟิ่ง?” เขาถาม

ตอนนั้นเขากำลังหมดสติและไม่รู้อะไรเลย เขาแค่ปะติดปะต่อเรื่องราวเอาเองในภายหลัง

หัวเฟิ่งก้มหัวเป็นเชิงยอมรับ “คุณได้รับบาดเจ็บและไม่มีใครช่วยคุณได้เลย ฉันทำได้เพียงบังคับวิญญาณและปราณสัมผัสของฉัน ก่อนที่จะร่วมรักกับคุณเพื่อสร้างพลังมังกรและพลังหงส์เพลิง จากนั้นคุณถึงได้หายเป็นปกติ นายท่าน ฉันหวังว่าคุณจะไม่ถือสา เพราะฉันไม่มีทางเลือก!”

ฉันหลับนอนกับเธอในระหว่างที่ไม่ได้สติจริงๆ ด้วย แต่ฉันก็โทษเธอไม่ได้เหมือนกัน เพราะเธอทำไปเพื่อช่วยฉันเท่านั้น!

“ผมไม่ถือสาครับ ถึงยังไงคุณก็ทำเพื่อช่วยผม” เฉินผิงยืนยัน

ริมฝีปากของหัวเฟิ่งเผยรอยยิ้มเมื่อเธอเห็นว่าเขาไม่ได้กล่าวโทษเธอ เธอถาม “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า คุณถึงได้มาที่อาณาจักรลับของสัตว์อสูร นายท่าน?”

เฉินผิงรีบอธิบายว่าเขามาเพื่ออะไร แต่แล้วสีหน้าของหัวเฟิ่งก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดหลังจากที่ได้ยินทั้งหมดนั้น

“มีอะไรเหรอ?” เฉินผิงถามเมื่อเห็นสีหน้าของเธอ

ในชั่วพริบตานั้น กระท่อมทั้งหลังก็ถูกปกคลุมด้วยแสงสีทอง

มังกรและหงส์เพลิงทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนจะบินวนอยู่เหนือกระท่อม

สัตว์อสูรจำนวนนับไม่ถ้วนจากภูเขาสัตว์อสูรแห่กันมาจากทุกทิศทาง พวกมันบูชามังกรและหงส์เพลิงบนท้องฟ้า สายตาคอยจับจ้องสิ่งมีชีวิตทั้งสอง

มีเสียงร้องแห่งความสุขลอยออกมาจากกระท่อมตลอดเวลาในระหว่างนั้น

มังกรและหงส์เพลิงบินวนอยู่บนท้องฟ้าเป็นเวลานาน เมื่อเสียงจากกระท่อมเงียบลงและแสงสีทองค่อยๆ จางหายไป เช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตทั้งสอง

ที่ด้านในกระท่อม หัวเฟิ่งอิงแอบอยู่ในอ้อมกอดของเฉินผิงด้วยความรู้สึกพึงพอใจ ท่าทางของเธอดูราวกับลูกแมวเชื่องๆ

“รอฟังสัญญาณจากผม พอถึงเวลานั้นให้คุณบุกโจมตีอาณาจักรลับของประตูอัสนีพร้อมกับพวกสมุนสัตว์อสูรของคุณ” เฉินผิงสั่ง

“อย่ากังวลไปเลย นายท่าน ความปรารถนาของนายท่านคือหน้าที่ของฉัน” หัวเฟิ่งผงกศีรษะ

หลังจากนั้น เฉินผิงก็แต่งตัวและกลับไปที่อาณาจักรลับของประตูอัสนี