“เป็นยังไงบ้างเฉินผิง? คิดแผนได้หรือยังคะ?” หานฉิงเอ๋อร์ถามอย่างกระวนกระวายเมื่อเห็นว่าเฉินผิงกลับมาแล้ว
หากเขาไม่สามารถทำอะไรได้ คฤหาสน์จื้อเสี่ยวคงจบสิ้น!
หานฟู่เซิงและอันหลิงหรงก็จ้องมองเฉินผิงอย่างเคร่งเครียดเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีใครอยากตายทั้งนั้น หากชายผู้นี้มีวิธีรับมือ พวกเขาก็จะไม่ต้องยอมจำนนต่อความตายอีก
เฉินผิงจ้องที่ดวงตาอันเปี่ยมด้วยความหวังของหานฉิงเอ๋อร์ เขาพยักหน้าและตอบว่า “ไม่ต้องห่วงครับ ถ้าหลิวปู้เหว่ยและหลิวฉางกล้ามาที่นี่ในวันพรุ่งนี้ ผมรับรองว่าพวกเขาจะไม่ได้ออกไปจากที่นี่แบบที่ยังมีลมหายใจ”
“คุณมั่นใจจริงๆ เหรอว่าจะชนะ เฉินผิง?” หานฟู่เซิงถาม เขาไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่
"แน่นอน ก็ตามที่ผมพูดไป ผมแน่ใจว่าเราเอาอยู่!” เฉินผิงยืนยันอย่างมั่นใจ
ด้วยความมั่นใจของเขา หานฟู่เซิงก็รู้สึกวางใจ
ที่เหลือก็แค่รอให้วันพรุ่งนี้มาถึง
พอตกกลางคืน หานฟู่เซิงก็ขอให้เฉินผิงค้างคืนที่คฤหาสน์จื้อเสี่ยว ในขณะเดียวกัน หลงต้าเฉียวและคนอื่นๆ พักอยู่ที่ถ้ำเพราะจะมีการต่อสู้ในวันพรุ่งนี้ แม้จะมั่นใจในชัยชนะ แต่เฉินผิงก็คงไม่มีวันอภัยให้ตัวเอง หากแม่ของเขาได้รับบาดเจ็บจากลูกหลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...