หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2413

วันต่อมา หลิวปู้เหว่ยและลูกชายมาที่คฤหาสน์จื้อเสี่ยวอีกครั้ง เพราะหานฉิงเอ๋อร์ไม่ปรากฏตัวแม้พวกเขาจะรออยู่เสียนาน

“หานฟู่เซิง คุณกล้าหลอกผมได้ยังไง? ถึงจะยอมยกลูกสาวให้เราในตอนนี้ก็สายไปแล้ว ผมจะทำลายคฤหาสน์จื้อเสี่ยวให้สิ้น!” หลิวปู้เหว่ยอุทานด้วยความโกรธ เขารู้สึกเหมือนโดนหลอก

ในทางกลับกัน หานฟู่เซิงไม่ได้กลัวหลิวปู้เหว่ยอีกแล้ว อย่างที่เฉินผิงสัญญาว่าจะปกป้องพวกเขา เขาตะคอกตอบ “หลิวปู้เหว่ย คิดว่าตัวเองเก่งกาจพอที่จะทำลายคฤหาสน์จื้อเสี่ยวได้งั้นหรือ? ฝันไปเถอะ!”

หลิวปู้เหว่ยชะงัก เขาทำหน้านิ่วขมวดคิ้ว “ดูเหมือนว่าคุณจะมีคนหนุนหลังสินะ ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่กล้าพูดกับผมแบบนี้ แต่ผมขอพูดให้ชัดๆ สักเรื่องหนึ่ง ไม่ว่าใครจะมาช่วยคุณก็ตาม คุณจะไม่ได้ออกไปจากที่นี่ทั้งเป็น จนกว่าคุณจะยอมจำนนต่อสำนักใจทมิฬ ไม่มีใครช่วยคุณได้หรอก!”

"จริงเหรอ? งั้นผมขอช่วยเขาได้ไหม?”

ทันใดนั้น เฉินผิงก็เดินออกไปพร้อมกับจับมือหานฉิงเอ๋อร์เอาไว้

แก้มของหานฉิงเอ๋อร์แดงระเรื่อ และเธอก็ดูเป็นผู้หญิงมากขึ้น เห็นได้ชัดว่าเรื่องเมื่อคืนทำให้เธอเปลี่ยนไป

“หานฉิงเอ๋อร์ นี่เธอ...”