วันต่อมา หลิวปู้เหว่ยและลูกชายมาที่คฤหาสน์จื้อเสี่ยวอีกครั้ง เพราะหานฉิงเอ๋อร์ไม่ปรากฏตัวแม้พวกเขาจะรออยู่เสียนาน
“หานฟู่เซิง คุณกล้าหลอกผมได้ยังไง? ถึงจะยอมยกลูกสาวให้เราในตอนนี้ก็สายไปแล้ว ผมจะทำลายคฤหาสน์จื้อเสี่ยวให้สิ้น!” หลิวปู้เหว่ยอุทานด้วยความโกรธ เขารู้สึกเหมือนโดนหลอก
ในทางกลับกัน หานฟู่เซิงไม่ได้กลัวหลิวปู้เหว่ยอีกแล้ว อย่างที่เฉินผิงสัญญาว่าจะปกป้องพวกเขา เขาตะคอกตอบ “หลิวปู้เหว่ย คิดว่าตัวเองเก่งกาจพอที่จะทำลายคฤหาสน์จื้อเสี่ยวได้งั้นหรือ? ฝันไปเถอะ!”
หลิวปู้เหว่ยชะงัก เขาทำหน้านิ่วขมวดคิ้ว “ดูเหมือนว่าคุณจะมีคนหนุนหลังสินะ ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่กล้าพูดกับผมแบบนี้ แต่ผมขอพูดให้ชัดๆ สักเรื่องหนึ่ง ไม่ว่าใครจะมาช่วยคุณก็ตาม คุณจะไม่ได้ออกไปจากที่นี่ทั้งเป็น จนกว่าคุณจะยอมจำนนต่อสำนักใจทมิฬ ไม่มีใครช่วยคุณได้หรอก!”
"จริงเหรอ? งั้นผมขอช่วยเขาได้ไหม?”
ทันใดนั้น เฉินผิงก็เดินออกไปพร้อมกับจับมือหานฉิงเอ๋อร์เอาไว้
แก้มของหานฉิงเอ๋อร์แดงระเรื่อ และเธอก็ดูเป็นผู้หญิงมากขึ้น เห็นได้ชัดว่าเรื่องเมื่อคืนทำให้เธอเปลี่ยนไป
“หานฉิงเอ๋อร์ นี่เธอ...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...