หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2413

วันต่อมา หลิวปู้เหว่ยและลูกชายมาที่คฤหาสน์จื้อเสี่ยวอีกครั้ง เพราะหานฉิงเอ๋อร์ไม่ปรากฏตัวแม้พวกเขาจะรออยู่เสียนาน

“หานฟู่เซิง คุณกล้าหลอกผมได้ยังไง? ถึงจะยอมยกลูกสาวให้เราในตอนนี้ก็สายไปแล้ว ผมจะทำลายคฤหาสน์จื้อเสี่ยวให้สิ้น!” หลิวปู้เหว่ยอุทานด้วยความโกรธ เขารู้สึกเหมือนโดนหลอก

ในทางกลับกัน หานฟู่เซิงไม่ได้กลัวหลิวปู้เหว่ยอีกแล้ว อย่างที่เฉินผิงสัญญาว่าจะปกป้องพวกเขา เขาตะคอกตอบ “หลิวปู้เหว่ย คิดว่าตัวเองเก่งกาจพอที่จะทำลายคฤหาสน์จื้อเสี่ยวได้งั้นหรือ? ฝันไปเถอะ!”

หลิวปู้เหว่ยชะงัก เขาทำหน้านิ่วขมวดคิ้ว “ดูเหมือนว่าคุณจะมีคนหนุนหลังสินะ ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่กล้าพูดกับผมแบบนี้ แต่ผมขอพูดให้ชัดๆ สักเรื่องหนึ่ง ไม่ว่าใครจะมาช่วยคุณก็ตาม คุณจะไม่ได้ออกไปจากที่นี่ทั้งเป็น จนกว่าคุณจะยอมจำนนต่อสำนักใจทมิฬ ไม่มีใครช่วยคุณได้หรอก!”

"จริงเหรอ? งั้นผมขอช่วยเขาได้ไหม?”

ทันใดนั้น เฉินผิงก็เดินออกไปพร้อมกับจับมือหานฉิงเอ๋อร์เอาไว้

แก้มของหานฉิงเอ๋อร์แดงระเรื่อ และเธอก็ดูเป็นผู้หญิงมากขึ้น เห็นได้ชัดว่าเรื่องเมื่อคืนทำให้เธอเปลี่ยนไป

“หานฉิงเอ๋อร์ นี่เธอ...”

หลิวฉางโกรธเคืองเมื่อเห็นเฉินผิงและหานฉิงเอ๋อร์จับมือกัน

“เฉินผิง?” หลิวปู้เหว่ยดูประหลาดใจอย่างชัดเจนเมื่อเขาเห็นเฉินผิง เพราะเฉินผิงได้แสดงความสามารถที่น่าประทับใจของเขาในระหว่างการชุมนุมอาณาจักรลับต่อหน้าทุกคน

“หานฟู่เซิง อย่าบอกนะว่าที่คุณทำตัวโอหังแค่เพราะชายหนุ่มคนนี้คอยช่วยเหลือคุณ ด้วยความสามารถของเขาในตอนนี้ ผมสามารถใช้มือข้างเดียวบดขยี้เขาได้อย่างง่ายดาย” หลิวปู้เหว่ยกล่าวอย่างไม่ใยดี

การสำแดงพลังของเฉินผิงในการชุมนุมอาณาจักรลับอาจเป็นเรื่องที่น่าทึ่งก็จริง แต่มันก็แค่การแข่งขันระหว่างคนหนุ่มสาวเท่านั้น หลิวปู้เหว่ยเดาว่าเฉินผิงคงแข็งแกร่งไม่เท่ากับเขาเป็นแน่

โชคร้ายที่หลิวปู้เหว่ยไม่รู้ว่าเฉินผิงไม่ใช่คนเดิมเหมือนเมื่อสองถึงสามเดือนก่อน

เฉินผิงบรรลุถึงระดับผู้ผสานขั้นสูงสุด แถมยังมีธนูศักดิ์สิทธิ์อันทรงพลัง เขาจึงเป็นฝ่ายได้เปรียบและสามารถเอาชนะหลิวปู้เหว่ยได้ง่ายดาย

หลิวฉางเชื่อไม่ลง

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ เธอโกหกฉัน เธอไม่ใช่ผู้หญิงใจง่าย หลายปีที่ผ่านมาเธอไม่ยอมให้ฉันจับมือด้วยซ้ำ เธอเป็นผู้หญิงไร้เดียงสา ใช่ไหม?” เขาเรียกร้องอย่างไม่อยากจะเชื่อ ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าหานฉิงเอ๋อร์หลับนอนกับเฉินผิง

“ตื่นได้แล้ว หลิวฉาง ที่ฉันไม่ให้นายจับมือเพราะฉันไม่เคยชอบนาย ฉันน่ะสละทุกอย่างได้เพื่อคนที่ฉันรัก!"

คำตอบของหานฉิงเอ๋อร์กระตุ้นโทสะหลิวฉางเข้าจนได้

"อ๊าก!" หลิวฉางคำรามเหมือนคนบ้า “เฉินผิง ฉันจะฆ่าแกและฉีกแกเป็นชิ้นๆ!”

จากนั้นหลิวฉางก็ปลดปล่อยรัศมีของเขาออกมาเต็มกำลัง และพุ่งเข้าหาเฉินผิง

“ฮ่า!” เสียงตะคอกเยือกเย็นของเฉินผิงดังก้อง หลิวฉางไม่อยู่ในสายตาเขาแม้แต่น้อย แต่ชูขาของเขาขึ้นอย่างรวดเร็วและซัดลูกเตะอันทรงพลังที่พุ่งตรงไปยังหลิวฉาง