ร่างของหลิวฉางกระเด็นไปด้านหลัง ก่อนจะกระแทกลงที่พื้นอย่างแรง
"ลูกพ่อ!" หลิวปู้เหว่ยตกใจพร้อมรีบตามไปช่วยเขา
หานฟู่เซิงจ้องมองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ เขาไม่รู้เลยว่าเฉินผิงจะมีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้ แม้ว่าหลิวฉางจะไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์รุ่นเยาว์ที่น่าเกรงขามที่สุด แต่เขาก็ยังมีฝีมืออยู่พอตัว กระนั้นเฉินผิงก็ซัดเขาให้ลอยขึ้นไปในอากาศได้อย่างง่ายดายโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองที่เขา เป็นข้อพิสูจน์ที่ชัดเจนถึงเชิงยุทธ์อันยอดเยี่ยมของเฉินผิง
หานฉิงเอ๋อร์จ้องไปที่เฉินผิง เธอหลงใหลเขาอย่างเห็นได้ชัด โอ้ เฉินผิงเร้าใจมาก!
"ลูกพ่อ! โธ่ ลูกพ่อ! ฉันจะฆ่าทุกคนที่นี่ซะ!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของหลิวปู้เหว่ยดังก้องไปทั่ว ความหนาแน่นในรัศมีของเขารุนแรงจนทำให้บ้านใกล้เคียงทรุดตัวและสั่นสะเทือน
หานฟู่เซิงและคนอื่นๆ รีบวิ่งออกไปข้างนอก แต่แล้วก็พบกับภาพน่าสังเวช หลิวฉางนอนนิ่งอยู่บนพื้น ร่างกายไร้ชีวิตของเขามีเลือดเต็มไปหมด ดวงตาเหม่อลอยของเขาจ้องมองอย่างว่างเปล่า
หานฟู่เซิงแทบจะไม่สามารถเก็บงำความตกใจของเขาได้ เฉินผิงฆ่าหลิวฉางด้วยการเตะเพียงครั้งเดียวงั้นหรือ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...