หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2414

ร่างของหลิวฉางกระเด็นไปด้านหลัง ก่อนจะกระแทกลงที่พื้นอย่างแรง

"ลูกพ่อ!" หลิวปู้เหว่ยตกใจพร้อมรีบตามไปช่วยเขา

หานฟู่เซิงจ้องมองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ เขาไม่รู้เลยว่าเฉินผิงจะมีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้ แม้ว่าหลิวฉางจะไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์รุ่นเยาว์ที่น่าเกรงขามที่สุด แต่เขาก็ยังมีฝีมืออยู่พอตัว กระนั้นเฉินผิงก็ซัดเขาให้ลอยขึ้นไปในอากาศได้อย่างง่ายดายโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองที่เขา เป็นข้อพิสูจน์ที่ชัดเจนถึงเชิงยุทธ์อันยอดเยี่ยมของเฉินผิง

หานฉิงเอ๋อร์จ้องไปที่เฉินผิง เธอหลงใหลเขาอย่างเห็นได้ชัด โอ้ เฉินผิงเร้าใจมาก!

"ลูกพ่อ! โธ่ ลูกพ่อ! ฉันจะฆ่าทุกคนที่นี่ซะ!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของหลิวปู้เหว่ยดังก้องไปทั่ว ความหนาแน่นในรัศมีของเขารุนแรงจนทำให้บ้านใกล้เคียงทรุดตัวและสั่นสะเทือน

หานฟู่เซิงและคนอื่นๆ รีบวิ่งออกไปข้างนอก แต่แล้วก็พบกับภาพน่าสังเวช หลิวฉางนอนนิ่งอยู่บนพื้น ร่างกายไร้ชีวิตของเขามีเลือดเต็มไปหมด ดวงตาเหม่อลอยของเขาจ้องมองอย่างว่างเปล่า

หานฟู่เซิงแทบจะไม่สามารถเก็บงำความตกใจของเขาได้ เฉินผิงฆ่าหลิวฉางด้วยการเตะเพียงครั้งเดียวงั้นหรือ?

“เฉินผิง ฉันจะฉีกแกให้เป็นชิ้นๆ! ฉันสาบานว่าจะทำให้ได้!” หลิวปู้เหว่ยตะโกนขณะรัศมีอันน่าหวาดหวั่นแผ่ออกมาจากร่างของเขา

เกิดตราสีดำปรากฏขึ้นที่กลางหน้าผากของหลิวปู้เหว่ยอย่างช้าๆ ท้องฟ้าทั้งหมดพลันมืดลงเพราะหมอกดำเข้าปกคลุม

เสื้อผ้าของหลิวปู้เหว่ยขาดเป็นชิ้นๆ เมื่อเสื้อคลุมสีม่วงโผล่ปกคลุมบนร่างกายของเขา ใบหน้าของเขาพร่ามัวเมื่อหมอกสีดำลอยลงมาบนศีรษะ

“จารชนผ้าคลุมม่วง?” เฉินผิงแสยะเมื่อเห็นชุดของหลิวปู้เหว่ย "ดีเลย วันนี้ผมจะได้สะสางความแค้นที่มีมายาวนานระหว่างผมกับสำนักใจทมิฬให้สิ้น”

“เฉินผิง อย่าได้ใจไปนัก ที่แกยังมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้เป็นเพราะพิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณต้องใช้ตัวแก เมื่อพิธีฟื้นฟูเริ่มขึ้น และวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของแกถูกใช้เป็นเครื่องสังเวย แกจะพบกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย”

หลิวปู้เหว่ยจ้องมองเฉินผิงอย่างเย็นชา ทั้งตัวของเขาถูกปกคลุมด้วยหมอกสีดำ ดูราวกับปีศาจ

“ไม่ว่าเป้าหมายของพวกแกคืออะไร มันก็จะไม่สำเร็จ วันนี้จะเป็นวันตายของแก” เฉินผิงป่าวประกาศ

เขาเริ่มปลดปล่อยรัศมีของเขาช้าๆ

อย่างไรก็ตาม รัศมีของเฉินผิงก็ไม่แข็งแกร่งเท่าของหลิวปู้เหว่ย

“ไม่อยากเชื่อเลยว่าแกจะกล้าท้าทายฉัน” หลิวปู้เหว่ยเย้ยหยัน

เขาเอื้อมมือขึ้นไปในอากาศ และหมอกสีดำก็กลายเป็นค้อนในมือเขา!

ค้อนให้ความรู้สึกเย็นยะเยือก ดูราวกับว่ามันสามารถแช่แข็งอากาศที่อยู่รอบๆ ได้