หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2416

สีหน้าของหลิวปู้เหว่ยดูเหมือนไม่อยากจะเชื่อเมื่อเขาเห็นหงส์เพลิงกระพือปีก

หงส์เพลิงของเฉินผิงเป็นสัตว์ที่มีตัวตนจริง กายของมันปรากฏให้เห็นในรูปของวิหคเพลิงอันสง่างาม ในขณะที่หมาล่าเนื้อนรกของหลิวปู้เหว่ยเป็นเพียงพลังด้านลบที่ก่อตัวเป็นรูปร่างเท่านั้น

“เฉินผิง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะได้สัตว์ในตำนานอย่างหงส์เพลิงมาช่วย”

หลิวปู้เหว่ยไม่เข้าใจว่าเหตุใดเฉินผิงถึงได้รับความช่วยเหลือจากสัตว์ในตำนาน เมื่อดูจากระดับพลังของเขาในตอนนี้

ท้ายที่สุดแล้ว หงส์เพลิงมีอยู่เฉพาะในอาณาจักรนิรันดร์หรืออาณาจักรเซียนเท่านั้น

หลังจากพลิกสถานการณ์ให้เฉินผิงได้สำเร็จ หงส์เพลิงก็บินวนอย่างสง่างามกลางอากาศ มันกลายร่างเป็นมนุษย์ขณะที่ร่อนลงพื้นข้างๆ เฉินผิง

ทุกคนแทบจะซ่อนความตกใจไว้ไม่อยู่เมื่อได้เห็นหงส์เพลิงกลายร่างเป็นหญิงสาว

เพราะการที่สัตว์ทุกชนิด รวมทั้งสัตว์อสูรและสัตว์ในตำนานจะสามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้นั้น มันจะต้องมีพลังอันน่าเหลือเชื่อ

“นายท่าน หมาล่าเนื้อแห่งนรกตัวนี้กล้าดียังไงถึงมาคุกคามท่าน? ฉันจะทำลายมันเอง!” หัวเฟิ่งประกาศ

หัวเฟิ่งโบกมืออย่างสง่างาม เธอเรียกลูกไฟที่ลุกโชนจากสวรรค์เบื้องบน ลูกไฟเหล่านั้นลอยลงมาอย่างรวดเร็ว ความร้อนและพลังอันรุนแรงของมันพุ่งตรงไปที่หมาล่าเนื้อตัวมหึมา

ยังไม่ทันที่หมาล่าเนื้อแห่งนรกจะส่งเสียงคำรามออกมาแม้แต่ครั้งเดียว ลูกไฟก็พุ่งเข้าใส่พวกมัน ภายในชั่วพริบตา หมาล่าเนื้อก็กลายเป็นหมอกสีดำซึ่งสลายตัวและหายวับไปจากสายตา

“หลิวปู้เหว่ย ถ้าคุณมีลูกไม้อย่างอื่นอยู่อีกก็ใช้ออกมาซะ!” เฉินผิงประกาศ เขาจ้องมองไปที่หลิวปู้เหว่ยผู้กำลังสับสน

หลิวปู้เหว่ยแสดงท่าทางเคร่งเครียด

“เฉินผิง แกทำให้ฉันต้องทำแบบนี้!” เขาตะโกน

จู่ๆ เขาก็กระอักเลือดคำโตลงบนพื้น

เมื่อเลือดไหลซึมลงสู่พื้นดิน แรงสั่นรุนแรงก็สะเทือนไปทั่วแผ่นดิน รอยแตกลึกปรากฏขึ้นที่ใต้ฝ่าเท้าของหลิวปู้เหว่ย มันขยายตัวอย่างรวดเร็วออกไปทุกทิศทาง

มีกลุ่มหมอกสีดำหมุนวนปรากฏขึ้นที่ลึกลงไปในรอยแยก ตามมาด้วยร่างสูงตระหง่านห้าร่าง

สัตว์อสูรทั้งห้ามีรัศมีอันชั่วร้าย ร่างของพวกมันปกคลุมไปด้วยความมืด พลังด้านลบเล็ดลอดออกมาจากปากของพวกมัน

“เฉินผิง พวกนี้ไม่ใช่สัตว์อสูรที่เกิดจากพลังด้านลบ พวกมันคือสัตว์อสูรจากนรกจริงๆ ต่อให้แกจะมีหงส์เพลิงคอยช่วยก็หนีไม่พ้นหรอก!” หลิวปู้เหว่ยเอ่ยอย่างฉุนเฉียวเมื่อสัตว์อสูรทั้งห้ารายล้อมเฉินผิงและหัวเฟิ่ง

เมื่อเห็นเช่นนั้น หานฟู่เซิงจึงพยายามก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเหลือ แต่เฉินผิงห้ามไม่ให้เขาทำอย่างนั้น

"คุณหาน ดูอยู่เฉยๆ ก็พอครับ คุณไม่จำเป็นต้องลงไม้ลงมือกับปราสาทจันทร์เสี้ยวหรอก เพราะผมแค่คนเดียวก็เหลือแหล่” เฉินผิงเอ่ยอย่างมั่นใจ

นกอินทรี เสือดาว เสือโคร่ง...

พวกมันเป็นสัตว์อสูรที่มีรัศมีแข็งแกร่งอย่างมาก!

สัตว์อสูรที่โผล่ออกมาอย่างไม่มีต้นตอเข้าล้อมรอบเฉินผิงและหัวเฟิ่งทันที

โฮก!

หลิวปู้เหว่ยยืนนิ่งไม่ส่งเสียงขณะที่เสียงคำรามอันน่าตกตะลึงของสัตว์อสูรที่เพิ่งมาถึงดังก้องไปทั่ว สร้างความหวาดกลัวให้กับสัตว์อสูรจากขุมนรกทั้งห้าของเขา

เขารู้สึกงุนงงอย่างมากกับเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง

“มะ-ไม่ใช่ว่าสัตว์อสูรพวกนี้มาจากอาณาจักรลับของสัตว์อสูรหรอกหรือ? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

หลิวปู้เหว่ยไม่เข้าใจว่าทำไมสัตว์อสูรจากอาณาจักรลับของสัตว์อสูรถึงออกมาจากอาณาจักรลับของพวกมัน

สัตว์อสูรเหล่านี้ส่วนใหญ่มีความรู้สึกนึกคิดและสามารถเข้าใจภาษามนุษย์ได้ อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่อาจเดินทางโดยใช้อาคมเคลื่อนย้าย

เขาจึงงุนงงเมื่อเห็นพวกมันที่อาณาจักรลับของประตูอัสนี