หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2417

“สัตว์อสูรเหล่านี้เป็นสมุนของผมและพวกมันฟังคำสั่งของผม พวกมันแข็งแกร่งกว่าสัตว์ประหลาดหน้าตางี่เง่าของคุณอีกนะ” เฉินผิงหัวเราะเยาะ

“เป็นไปได้ยังไง? สัตว์อสูรเหล่านี้มาจากอาณาจักรลับของสัตว์อสูร ทำไมพวกมันถึงเชื่อฟังแก?” หลิวปู้เหว่ยไม่ยอมเชื่อว่าสัตว์อสูรจะทำตามคำสั่งของเฉินผิง

“ถ้าคุณไม่เชื่อ งั้นผมจะแสดงให้ดู!”

ว่าแล้วเฉินผิงก็หันไปหาสัตว์อสูรตัวใหญ่และออกคำสั่ง “โจมตีและทำลายสัตว์ประหลาดสีดำพวกนั้นซะ!”

เมื่อได้ยินคำสั่ง สัตว์อสูรก็คำรามดังลั่นและพุ่งเข้าโจมตี

สัตว์อสูรทั้งห้าจากนรกตระหนักว่าพวกมันด้อยกว่า จึงกระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทาง พวกมันพยายามที่จะหลบหนีผ่านรอยแตกบนพื้นดินอย่างกระเสือกกระสน

อย่างไรก็ตาม สัตว์อสูรที่เพิ่งมาถึงยังคงไล่ตามอย่างไม่ลดละ ภายในเวลาไม่กี่นาที สัตว์อสูรน่าเกรงขามที่หลิวปู้เหว่ยเรียกมาก็เหลือเพียงกองกระดูก

ใบหน้าของหลิวปู้เหว่ยนั้นยากจะอธิบาย ขณะที่เขาจ้องไปยังกองกระดูก

ท้ายที่สุด เขาก็ถอนหายใจออกมาดังๆ และพูดว่า “เฉินผิง ความสามารถของแกเกินความคาดหมายจริงๆ ยังไงก็ตาม ถึงแกจะพยายามปกป้องคฤหาสน์จื้อเสี่ยวก็ไม่มีประโยชน์ สำนักใจทมิฬจะเป็นสำนักเดียวที่ได้ปกครองโลกมนุษย์และแปดมหาอาณาจักรลับ ด้วยศิษย์กว่าพันคนภายใต้บัญชาของฉัน ต่อให้ต้องทำลายอาณาจักรลับของประตูอัสนี ฉันก็จะไม่ปล่อยให้แกไปจากที่นี่ได้ ศิษย์แห่งปราสาทจันทร์เสี้ยว จงฟังคำสั่ง!”

ศิษย์กว่าพันคนจากปราสาทจันทร์เสี้ยวกลุ้มรุมเข้ามาหาพวกเขาและตอบเสียงดัง “รับทราบ!”

เสียงตะโกนที่ประสานเป็นหนึ่งเดียวกันจากคนนับพันทำให้คนของคฤหาสน์จื้อเสี่ยวหวาดหวั่น ขาของพวกเขาสั่นเทาด้วยความกลัว

ใบหน้าของหานฟู่เซิงซีดเซียวเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องดังกึกก้อง เฉินผิงอาจเก่งกาจและมีหัวเฟิ่งกับสัตว์อสูรคอยช่วยก็จริง แต่ด้วยจำนวนคู่ต่อสู้กว่าพันคนก็ทำให้เขาตระหนักว่าเฉินผิงอาจจะรับมือไม่ไหวและหมดแรงหากต้องเผชิญกับพวกมันทั้งหมด

รอยยิ้มเย็นยะเยือกปรากฏบนริมฝีปากของเฉินผิง ขณะที่เขาจ้องมองศิษย์ของปราสาทจันทร์เสี้ยวอย่างเหยียดหยาม

จากนั้นเขาก็สบตากับหัวเฟิ่ง แล้วสองคนนั้นก็พยักหน้าให้กัน พวกเขาสื่อสารทางกระแสจิต เข้าใจความคิดของกันและกันโดยไม่ต้องพูดแม้แต่คำเดียว

หัวเฟิ่งคำรามเสียงต่ำ

สัตว์อสูรที่ล้อมรอบเธอเงยหน้าขึ้นและกู่ร้องพร้อมกัน หลังจากพวกมันคำราม พื้นดินของอาณาจักรลับแห่งประตูอัสนีก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

นี่พวกเขาอัญเชิญสัตว์อสูรทุกตัวจากอาณาจักรลับสัตว์อสูรหรือเปล่า?

สีหน้าของหลิวปู้เหว่ยบึ้งตึงอย่างโกรธเคือง

เขาถอยกลับตามสัญชาตญาณ เขารู้ตัวว่ารับมือกับฝูงสัตว์อสูรไม่ไหว แม้ว่าจะมีศิษย์มากกว่าพันคนมาด้วยก็ตาม

เมื่อรู้ว่าหลิวปู้เหว่ยกำลังจะหนี เฉินผิงจึงส่งสายตาให้หัวเฟิ่ง

หัวเฟิ่งพยักหน้าพร้อมโบกมือ "จู่โจม!"

สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนคำรามออกมาดังลั่นก่อนจะพุ่งเข้าหาศิษย์ของปราสาทจันทร์เสี้ยว

ทันใดนั้น บรรยากาศภายในอาณาจักรลับของประตูอัสนีก็กลายเป็นขุมนรกอันน่าสะพรึง มีแต่เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้อง

เกิดความโกลาหลขึ้นเมื่อเหล่าศิษย์ของปราสาทจันทร์เสี้ยวตะเกียกตะกายหลบหนี แต่กลับถูกฝูงสัตว์อสูรดุร้ายไล่ตามอย่างไม่ลดละ