หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2418

ใบหน้าของหลิวปู้เหว่ยซีดเซียวด้วยความตกใจเมื่อเห็นอย่างนั้น เขาหันหลังและเริ่มวิ่ง

“หนีไม่รอดหรอก!”

เฉินผิงกระโดดขึ้นไปในอากาศและเตะเข้าที่หลังของหลิวปู้เหว่ยอย่างแรงจนเขาล้มลง

ตูม!

หลังจากร่วงลงพื้นพร้อมด้วยเสียงดังกึกก้อง เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่บนพื้นขณะที่กลุ่มควันลอยฟุ้งในอากาศ

หานฟู่เซิงและคนอื่นๆ ตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้าพวกเขาและทำอะไรไม่ถูก

ผู้คนหลายพันถูกสัตว์อสูรไล่ล่าและฉีกเป็นชิ้นๆ เสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังระงมไปทั่ว บนพื้นดินมีชิ้นส่วนแขนขาเกลื่อนกลาด หานฉิงเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะหลับตาเมื่อเห็นฉากอันน่าสยดสยอง

ในตอนแรกหานฟู่เซิงไม่มั่นใจว่าเฉินผิงจะยื้อปราสาทจันทร์เสี้ยวไว้ได้ ถึงกระนั้น ไม่เพียงแต่เขาจะทำสำเร็จเท่านั้น แต่ยังกำจัดพวกมันจนหมดอีกด้วย

กระทั่งหลิวปู้เหว่ยยังถูกเขาจัดการอย่างง่ายดาย!

ความแข็งแกร่งที่เฉินผิงสำแดงออกมานั้นหักล้างความคาดหวังของหานฟู่เซิงอย่างสิ้นเชิง ฝ่ายหลังไม่รู้ว่าเฉินผิงผ่านอะไรมาบ้างในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ซึ่งเป็นผลให้ความสามารถของเขาพัฒนาอย่างรวดเร็ว

หลิวปู้เหว่ยลุกขึ้นจากหลุม ตัวเขาเต็มไปด้วยเลือดและดูซอมซ่อ

“เฉินผิง ฉันเป็นจารชนผ้าคลุมม่วงของสำนักใจทมิฬ ถ้าแกกล้าฆ่าฉัน ท่านต้าเหนิงจะทำให้แฟนสาวของแกในอาณาจักรลับต้องตายอย่างน่าสยดสยอง!”

หลิวปู้เหว่ยใช้ซูอวี่ฉีข่มขู่เฉินผิง

เพราะตอนนี้เธอยังติดอยู่ในอาณาจักรลับของสำนักเวิ่นเต้า และคนของสำนักใจทมิฬสามารถจัดการเธอและคนอื่นๆ ได้ตลอดเวลา

“คุณลืมเรื่องที่ตัวเองพูดไปหรือเปล่า หลิวปู้เหว่ย? พวกเขาจะไม่เป็นอันตรายก่อนที่พิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณจะเริ่มขึ้น ต้าเหนิงไม่มีวันทำลายงานทั้งชีวิตของเขาเพื่อคุณหรอก!”

เฉินผิงรู้ดีว่าซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ ที่มีร่างพิเศษจำเป็นอย่างมากต่อพิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณ ดังนั้น สำนักใจทมิฬย่อมไม่กล้าฆ่าพวกเขา

สีหน้าของหลิวปู้เหว่ยบิดเบี้ยวเมื่อเขาตระหนักว่าไม่สามารถหลอกเฉินผิงได้

ด้วยอาการบาดเจ็บของฉันในตอนนี้ ฉันย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินผิง!

“ขอคารวะท่านต้าเหนิง!”

หลิวปู้เหว่ยรีบทรุดตัวลงพร้อมคุกเข่าเมื่อเห็นร่างนั้น

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาก็เริ่มกระตุก และเขาก็กำหมัดแน่น

เขาไม่เคยได้เข้าใกล้ตัวตนที่อยู่บนจุดสูงสุดของสำนักใจทมิฬเท่านี้มาก่อน

หานฟู่เซิงก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมเช่นกัน เขาคาดไม่ถึงว่าความแข็งแกร่งของต้าเหนิงแห่งสำนักใจทมิฬจะน่ากลัวขนาดนี้ ฉันเกรงว่าคงไม่มีใครในแปดมหาอาณาจักรลับที่สามารถต่อกรกับเขาได้!

“เจ้าสวะไร้ค่า! แกจัดการกับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่ได้งั้นหรือ? อาณาจักรลับอื่นๆ เรียบร้อยกันหมดแล้ว แต่แกก็ยังอืดอาดแถมยังต้องเรียกฉันอีก…” ต้าเหนิงตำหนิหลิวปู้เหว่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มๆ ขณะที่ฝ่ายหลังคุกเข่าลงบนพื้นและสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง ไปได้แล้ว...”

ต้าเหนิงโบกมือเป็นเชิงบอกให้หลิวปู้เหว่ยออกไป

อีกฝ่ายรีบลุกขึ้นยืน พร้อมหันหลังขวับและจากไป