หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 242

“หลิงเฟิง คุณหมายความว่าอะไร? คนที่เคยติดคุกก็ไม่ใช่คนดีแล้วหรือ? คุณอย่าได้พูดจาดูถูก…”

ซูอวี่ฉีพอได้ยินก็รู้เลยว่าหลิงเฟิงกำลังตั้งแง่กับเฉินผิงอย่างเห็นได้ จึงรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที

เมื่อเห็นว่าซูอวี่ฉีออกตัวปกป้องเฉินผิง ทำให้สีหน้าของหลิงเฟิงดูย่ำแย่ขึ้นมาชั่วขณะ และขึ้นเสียงใส่ซูอวี่ฉี “อวี่ฉี ผมถามคุณหน่อย ไอคนขี้คุกคนนี้มีตรงไหนที่ได้ดึงดูดความสนใจของคุณกัน ทำไมคุณถึงมักจะช่วยพูดแทนมัน? ผมคิดยังไงกับคุณ คุณดูไม่ออกหรือ? ขอเพียงพวกเราเกี่ยวดองกันตระกูลซูต้องเจริญรุ่งเรืองมากยิ่งขึ้นในหงเฉิง อย่างนี้ไม่ดีหรือ?”

“หลิงเฟิง ถึงแม้คุณจะเป็นทายาทสืบทอดรุ่นสองของผู้มีอำนาจที่เป็นที่อิจฉาของทุกคน แต่ฉันก็ไม่สนใจ คุณพอเข้าใจไหม?”

ซูอวี่ฉีมองไปยังหลิงเฟิงด้วยสายตาเอือมระอา

“เพราะอะไร เป็นเพราะอะไรกัน?” หลิงเฟิงจับแขนของซูอวี่ฉีพร้อมเอ่ย “หรือเป็นเพราะผมยังสู้ไอคนขี้คุกคนนี่ไม่ได้หรือ? มีตรงไหนที่ผมสู้มันไม่ได้?”

ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยความดุดันพร้อมทั้งเอ่ยพูดด้วยเสียงดังคำราม

ซูอวี่ฉีขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด “หลิงเฟิง คุณทำฉันเจ็บนะ!”

แต่ว่าหลิงเฟิงเป็นเหมือนกลับเป็นคนบ้า จับซูอวี่ฉีไว้แน่น ไม่คิดที่จะปล่อยมือ!

“เสี่ยวเฟิง…”

ซูเหวินจงสีหน้าเปลี่ยนเป็นเย็นชา ทั้ง ๆ ที่อยู่ต่อหน้าเขา กลับลงมือกับลูกสาวของตัวเองต่อหน้าต่อตาได้ นี่มันจะมากเกินไปแล้ว!

“แกมันรนหาที่ตาย….”

เฉินผิงหรี่ดวงตาลงเล็กน้อย กลิ่นอายของจิตสังหารระเบิดออกมาจากภายใน

จากนั้นก็ยื่นมือออกไปจับที่ข้อมือของหลิงเฟิงไว้ หลิงเฟิงรู้สึกว่าข้อมือของตัวเองเหมือนโดนคีมเหล็กหนีบเอาไว้ ความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างรุนแรงพุ่งแทงเข้าไปในหัวใจ!

“อ๊าก…”

เขาร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ จากนั้นหลิงเฟิงก็ปล่อยมือของเขาออก ซูอวี่ฉีฉวยโอกาสนี้วิ่งไปหลบอยู่ข้างหลังเฉินผิง

ส่วนเฉินผิงก็ยกหมัดเตรียมต่อยไปยังหลิงเฟิง

“เฉินผิง อย่าได้ลงมือเด็ดขาด…”

ซูเหวินจงรีบส่งเสียงห้ามขึ้นมาทันที