เฉินผิงเงียบไปหลังจากได้ยินที่หลงต้าเฉียวพูด
ฉันควรจะเกลียดพ่อคนนี้ที่ฉันไม่เคยพบหน้าด้วยซ้ำหรือเปล่า? ฉันไม่เข้าใจ... ทำไมเขาถึงทิ้งภรรยากับลูกชายของเขา? เขาเป็นคนแบบไหนกัน?
เขาต้องการบอกหลงต้าเฉียวเรื่องตำหนักมังกรฟ้า แต่เขาไม่อยากทำให้แม่กังวลโดยไม่จำเป็น
“ดึกแล้วครับแม่ ไปนอนกันเถอะครับ” เฉินผิงพูดขณะที่เขาลุกขึ้นและเตรียมจะออกไป
“อย่าลืมว่าแม่รอหลานอยู่นะ เฉินผิง ตอนนี้ลูกมีแฟนตั้งหลายคน แม่แน่ใจว่าสาวๆ พวกนั้นจะคลอดเด็กให้ลูกได้!” หลงต้าเฉียวย้ำเตือน
“ผมรู้ครับแม่” เฉินผิงตอบพร้อมพยักหน้า
ในเมื่อเฉินผิงช่วยหลงต้าเฉียวได้สำเร็จ เขาจึงไม่จำเป็นต้องอดกลั้นอีกต่อไปแล้ว
ถึงเขาจะเคยทำกับหัวเฟิ่ง แต่เฉินผิงก็รู้สึกแย่เมื่อนึกถึงซูอวี่ฉี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...