“นี่อาจจะเป็นของวิเศษสำหรับย้ายมิติ ชื่อของมันคือ 'ภาพทิวเขาหมื่นลี้' ผมรู้เท่านี้แหละ พูดตามตรง ผมเพิ่งจะรู้ว่ามันใช้ยังไง” เฉินผิงตอบอย่างกระอักกระอ่วน
เขาได้ภาพทิวเขาหมื่นลี้มาเมื่อนานมาแล้ว แต่เขาไม่เคยรู้ว่ามันใช้ทำอะไร
“สำนักจ่านเยว่สร้างป้อมปราการเอาไว้มากมาย แต่ละแห่งได้รับการปกป้องด้วยวงแหวนอาคมที่ทรงพลัง ดังนั้นการลอบจู่โจมจึงไม่น่าเป็นไปได้ แม้ว่าเราจะเล่นงานพวกมันแบบไม่ทันตั้งตัวก็ตาม แต่ก็มีอีกหลายอย่างที่เราสามารถทำได้แม้จะมีกำลังคนน้อย ต่อไปจะเอายังไงดีครับ คุณเฉิน?” เก๋อชางเซิงถาม
พวกเขาหาทางแอบเข้ามาในอาณาจักรลับได้ แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะลอบโจมตีสำนักจ่านเยว่ ไม่เพียงแต่อีกฝ่ายจะมีจำนวนที่เหนือกว่ามาก แต่การป้องกันของสำนักจ่านเยว่ยังแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่ออีกด้วย
“ใครบอกว่าเราจะลอบโจมตี? ผมวางแผนที่จะเอาชนะจินหลี่ฟู่และกำจัดสำนักจ่านเยว่อย่างเปิดเผยและสมศักดิ์ศรี!” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินไปที่สำนักจ่านเยว่อย่างกล้าหาญ
เก๋อชางเซิงและเจียงหวูหยาสบตากันด้วยความสับสน ก่อนที่จะพาคนของพวกเขาตามไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...