หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2436

เฉินผิงชะงักเมื่อเขาพบว่าตัวเองยืนอยู่ในอาณาจักรลับของสำนักเวิ่นเต้า

ความประหลาดใจของเฉินผิงเพิ่มขึ้นไปอีก เมื่อเขาเห็นว่าอาณาจักรลับเปลี่ยนไปอย่างมาก ถ้ำที่เขาคุ้นเคยไม่อยู่แล้ว ถูกแทนที่ด้วยภาพที่ทำให้เขาตกตะลึง ในใจกลางของอาณาจักรมีรูปปั้นขนาดมหึมาแปดตัว แต่ละตัวสูงประมาณสิบเมตรและเปล่งรัศมีที่แปลกประหลาด

“เฉินผิง...”

“เฉินผิง...”

ซูอวี่ฉีกับเสี่ยวหรูรีบวิ่งไปหาทันทีที่เห็นเฉินผิง

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นรูปร่างอวบอิ่มของพวกเธอ ซึ่งดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะมีชีวิตที่สุขสบายในอาณาจักรลับ

“เกิดอะไรขึ้นในอาณาจักรลับแห่งนี้?” เขาถามพร้อมกับชี้ไปที่รูปปั้นอันใหญ่โต

“รูปปั้นพวกนี้จู่ๆ ก็โผล่มาได้สักพักแล้ว เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกมันเท่าไหร่” ซูอวี่ฉีตอบ

สายตาของเฉินผิงยังคงจับจ้องไปที่รูปปั้นตรงหน้าเขา เห็นได้ชัดว่ารูปปั้นพวกนี้เหมือนกับรูปปั้นที่เขาเคยเจอในถ้ำ แม้ว่าตอนนี้จะมีขนาดใหญ่กว่ามากก็ตาม

ขณะที่เขาเลื่อนสายตาไปยังรูปปั้นตัวหนึ่ง เขาก็อดไม่ได้ที่จะสัมผัสได้ถึงรัศมีพลังที่คุ้นเคยอย่างน่าประหลาดที่แผ่ออกมาจากรูปปั้นนั้น

“ทำไมถึงมีรัศมีพลังของผมถึงอยู่ที่รูปปั้นนี้?” เฉินผิงขมวดคิ้วขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้รูปปั้นอย่างช้าๆ

รัศมีที่คุ้นเคยชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อเฉินผิงสัมผัสรูปปั้น ยิ่งกว่านั้น ดูเหมือนว่าจะมีแรงดึงดูดที่น่าสะพรึงกลัวกำลังดูดเขาเข้าไปข้างใน

ในขณะที่กำลังรู้สึกเหลือเชื่อ ดวงตาของเฉินผิงเบิกกว้างเมื่อเห็นว่ามือของเขาถูกดึงเข้าไปในรูปปั้นนั้น

ในขณะที่เขากำลังจะทุบรูปปั้น ซูอวี่ฉีก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เธอกระโจนขึ้นไปในอากาศด้วยความว่องไวอย่างน่าทึ่ง เธอร่อนลงบนหัวของรูปปั้นอย่างสง่างามพร้อมตบมันเบาๆ ทำให้แรงดึงดูดประหลาดหายไปทันที จึงทำให้มือของเฉินผิงหลุดออกมาได้

“เกิดอะไรขึ้น?” เฉินผิงถามขณะจ้องมองซูอวี่ฉีด้วยความตกใจ

“รูปปั้นเหล่านี้เชื่อมโยงกับแต่ละคนที่อยู่ที่นี่ ตราบใดที่เราสามารถหารูปปั้นของตัวเองเจอ เราก็จะสามารถเข้าไปข้างในและควบคุมรูปปั้นจากภายในได้” ซูอวี่ฉีตอบขณะที่เธอเดินเข้าไปใกล้รูปปั้นอีกอันหนึ่งแล้วสัมผัส

ในพริบตาเดียว ซูอวี่ฉีก็หายวับไป ราวกับว่าเธอถูกรูปปั้นที่เธอสัมผัสกลืนกิน

“ที่มาก็เพราะคิดถึงพวกเธอนั่นแหละ อีกอย่าง พี่ยังมีข่าวดีมาบอกด้วย”

เฉินผิงยิ้มขณะเล่าเรื่องที่เขาช่วยชีวิตแม่ให้ซูอวี่ฉีฟัง

“จริงเหรอ? คุณช่วยคุณนายเฉินได้แล้ว? เยี่ยมเลย!” ซูอวี่ฉีอุทาน ใบหน้าของเธอเปล่งประกายด้วยความยินดีเมื่อทราบข่าว

“พี่เฉินผิง ตอนนี้คุณนายเฉินปลอดภัยแล้ว พี่คิดจะแต่งงานกับซูอวี่ฉีและสร้างครอบครัวเลยไหม? เธออยู่กับพี่มานาน แต่พี่ยังไม่ได้ไปถึงขั้นนั้นเลย เธอฝันว่าอยากมีลูกน่ารักๆ กับพี่” เสี่ยวหรูหยอกล้ออย่างสนุกสนาน

“เสี่ยวหรู พูดอะไรของเธอน่ะ? ใครฝันถึงอะไรกัน? อย่าพูดแบบนั้นสิ” ซูอวี่ฉีโต้กลับ ทำให้เสี่ยวหรูทำหน้าบึ้ง

เฉินผิงเหลือบมองซูอวี่ฉีอย่างรู้สึกผิด เขากล่าวว่า “ถ้าผมพาพวกคุณออกไปจากที่นี่ได้เมื่อไหร่ เราจะแต่งงานกัน”

ใบหน้าของซูอวี่ฉีแดงระเรื่อเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอเฝ้ารอวันนั้นอย่างใจจดใจจ่อมานาน ในขณะเดียวกัน อู่เม่ยเอ๋อร์ที่เฝ้ามองพวกเขาอยู่ข้างๆ ยังคงนิ่งเงียบ เธอเก็บงำความคิดเอาไว้

ซูอวี่ฉีเป็นแฟนสาวตัวจริงของเฉินผิง แล้วฉันเป็นอะไรถ้าเทียบกับเธอ?