“ปรมาจารย์ค้อนเหล็ก กระบี่ของผมมีรอยร้าว คุณช่วยตรวจสอบดูหน่อยว่าพอจะสามารถซ่อมแซมมันได้หรือเปล่า?” เมื่อเฉินผิงพูดจบ เขาก็ยื่นมือขวาออกมาแล้วกระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏขึ้น
ทันทีที่กระบี่พิฆาตมังกรปรากฏขึ้น ปรมาจารย์ค้อนเหล็กก็ถึงกับตกตะลึง ดวงตาของเขาเบิกกว้างและจ้องเขม็งไปที่กระบี่ในมือของเฉินผิง
“กระบี่พิฆาตมังกร?” ปรมาจารย์ค้อนเหล็กพูดขึ้นหลังจากจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง
“ปรมาจารย์ค้อนเหล็ก คุณรู้ได้ยังไงว่านี่คือกระบี่พิฆาตมังกร?” เฉินผิงประหลาดใจ
“กระบี่พิฆาตมังกรเดิมทีเป็นอาวุธวิญญาณที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยสำนักหลอมเซียน ครั้งหนึ่งเจ้าสำนักของเราเคยใช้มันเพื่อปราบราชาปีศาจสามตน อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป วิญญาณกระบี่ได้รับความเสียหาย และกระบี่ก็หายไปในที่สุด ฉันไม่คาดคิดเลยว่ากระบี่พิฆาตมังกรจะหาทางกลับไปสู่โลกมนุษย์และอยู่ในมือของคุณ แต่ข้อเท็จจริงที่ว่าคุณสามารถออกคำสั่งกระบี่ได้นั้นแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับมันได้อย่างชัดเจน” ปรมาจารย์ค้อนเหล็กอธิบาย
เฉินผิงไม่เคยรู้มาก่อนว่ากระบี่พิฆาตมังกรที่คอยติดตามและผ่านการต่อสู้นับครั้งไม่ถ้วนกับเขานั้น จะเป็นอาวุธวิญญาณที่สำนักหลอมเซียนสร้างขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...