“ในสำนักหลอมเซียน มีทะเลสาบศักดิ์สิทธิ์ที่เรียกว่าทะเลสาบชำระดาบ ดาบทุกเล่มที่ถูกสร้างขึ้นมาจากสำนักของเรานั้นจะต้องแช่มันให้จมอยู่ในทะเลสาบ ซึ่งมันจะได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยพลังวิญญาณที่อยู่ภายในน้ำจนค่อยๆ ให้กำเนิดวิญญาณดาบ แต่ไม่ใช่ว่าดาบทุกเล่มจะสามารถแสดงวิญญาณดาบออกมาได้ ดาบบางเล่มเมื่อวางไว้ในทะเลสาบอาจได้รับความเสียหายจนไม่สามารถแก้ไขได้เลย และสุดท้ายมันก็จะกลายเป็นของไร้ค่าไปในที่สุด ในการจะซ่อมหรือเพิ่มพลังกระบี่พิฆาตมังกรของคุณนั้น จำเป็นที่จะต้องแช่มันอยู่ในทะเลสาบชำระดาบก่อนจึงจะใช้ทักษะการตีเหล็กของฉันกับมันได้” ปรมาจารย์ค้อนเหล็กชี้แจง
“ดังนั้น สิ่งที่เราต้องทำคือไปที่ทะเลสาบชำระดาบเพื่อคืนสภาพกระบี่พิฆาตมังกรของผมก่อนใช่มั้ย?” เฉินผิงถาม
ปรมาจารย์ค้อนเหล็กจ้องเฉินผิงราวกับเขาเป็นคนโง่ “ขณะนี้เราอยู่ในโลกมนุษย์ และทะเลสาบชำระดาบอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ เราจะไปที่นั่นได้อย่างไร? นอกจากนี้ พลังของฉันยังถูกปิดกั้นเอาไว้เพราะฉันอยู่ที่นี่มาหลายปี ฉันไม่สามารถฉีกช่องว่างแห่งอวกาศและห้วงเวลาเพื่อสร้างเส้นทางระหว่างโลกมนุษย์กับอาณาจักรนิรันดร์ได้อีกแล้ว”
“ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องค่อนข้างท้าทายในการไปถึงอาณาจักรนิรันดร์ซะแล้วสิ” หูหม่าซือพูดเสริม
ส่วนเฉินผิงยังคงนิ่งเงียบ หลังจากการครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาหันไปหาปรมาจารย์ค้อนเหล็กและถามว่า “ปรมาจารย์ค้อนเหล็ก ถ้าผมสามารถเปิดเส้นทางจากโลกมนุษย์ไปสู่อาณาจักรนิรันดร์ได้ คุณจะพาเราไปที่ทะเลสาบชำระดาบได้มั้ย?”
“คุณกำลังบอกว่าคุณสามารถเปิดเส้นทางจากโลกมนุษย์ไปสู่อาณาจักรนิรันดร์ได้อย่างนั้นเหรอ?” ปรมาจารย์ค้อนเหล็กมองดูเฉินผิงด้วยความประหลาดใจ “อย่ามาหลอกกันเสียให้ยากเลย แม้ว่าพลังของคุณจะน่าเกรงขาม แต่ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเปิดเส้นทางดังกล่าวได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...