เมื่อเห็นเช่นนั้น หูหม่าซือก็โกรธจัด แม้ว่าเราจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์แต่คนเหล่านี้ก็อ่อนแอมาก! ฉันสามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดด้วยพลังฝ่ามือของฉัน ทำไมฉันถึงต้องรฟังคำขู่ของพวกเขาด้วยล่ะ?
ขณะที่หูหม่าซือกำลังจะโจมตี เฉินผิงก็ห้ามเขาไว้ เขาไม่ต้องการให้อีกฝ่ายทำร้ายผู้คนที่อาศัยอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์โดยเจตนา
ขณะเดียวกัน ปรมาจารย์ค้อนเหล็กยิ้มออกมาอย่างไร้คำพูด ดูเหมือนว่าเขาจงใจให้เฉินผิงสัมผัสกับความเกลียดชังระหว่างมนุษย์ในอาณาจักรนิรันดร์แห่งนี้
“ตกลง เราจะไปกับคุณ” เฉินผิงพยักหน้าให้อาหลี่
ครู่ต่อมา ทุกคนก็เดินมาถึงหมู่บ้านหิน ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่อยู่อาศัยขนาดปานกลางที่มีประมาณร้อยกว่าครอบครัว มีการติดตั้งวงแหวนอาคมเอาไว้รอบๆ พรมแดน ซึ่งน่าจะป้องกันสัตว์ร้ายได้
มีหอคอยสังเกตุการณ์สองหลังทางทิศตะวันตกของหมู่บ้าน ทั้งคู่สูงราวสิบกว่าเมตร มียามพร้อมอาวุธประจำการอยู่ภายในหอคอยและที่ประตู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...