หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2454

“ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานบนโลกมนุษย์เห็นว่าอาณาจักรนิรันดร์เป็นดั่งสวรรค์ แต่หากคุณถามมนุษย์ในอาณาจักรนิรันดร์ว่าพวกเขาคิดอย่างไรกับสถานที่นี้ พวกเขาจะบอกว่ามันคือนรก เป็นเพราะมนุษย์ที่นี่กระหายอำนาจมากยิ่งขึ้น ทุกคนที่นี่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะเป็นอมตะ ดังนั้นในสายตาของพวกเขา เพื่อนและครอบครัวจึงไม่มีความสำคัญเท่ากับเรื่องนั้น บางคนเต็มใจยอมทำทุกอย่างเพื่อเพิ่มระดับการฝึกบำเพ็ญฌานของพวกเขา นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในอาณาจักรแห่งนี้คือหัวใจของมนุษย์ ดวงตาของมนุษย์ทุกคนที่นี่มืดบอดและเต็มไปด้วยความปรารถนาในอำนาจ หากไม่ใช่เพราะข้อจำกัดของกฎแห่งธรรมชาติ โลกมนุษย์ก็เป็นสถานที่ในอุดมคติสำหรับพวกเขา” ปรมาจารย์ค้อนเหล็กเองก็ถอนหายใจเช่นกัน

เฉินผิงไร้ซึ่งคำพูดใดที่จะโต้แย้งเรื่องนั้น ผู้คนมักจะคิดว่าหญ้าอีกด้านหนึ่งย่อมเขียวกว่าเสมอ

ในขณะเดียวกัน ณ ภายในอาคารเตี้ยหลังหนึ่งในหมู่บ้านหิน หยุ่นเอ๋อร์ได้มอบศพของสัตว์อสูรให้กับเหล่าจ้านเพื่อนำไปจัดการ จากนั้นเธอก็ลูบไปที่มือของหญิงชราคนหนึ่งที่นอนอยู่บนเตียง โดยที่ดวงตาของอีกฝ่ายถูกผ้าขาวปิดไว้

“วันนี้หนูล่าสัตว์อสูรตัวใหญ่มาได้ค่ะคุณยาย อาหลี่บอกว่าเขาจะขายแก่นอสูรและหนังของมันในเมืองพรุ่งนี้เพื่อซื้อยาให้คุณยาย ดวงตาของคุณยายจะต้องหายค่ะ” หยุ่นเอ๋อร์กล่าว

“ทำไมหนูถึงออกล่าด้วยตัวเองล่ะ? หลานยังไม่แข็งแกร่งพอ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหลาน ยายจะเผชิญหน้ากับพ่อแม่ที่เสียชีวิตของหลานได้ยังไง?” เหล่าโป หญิงชราตำหนิเธอ หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อนึกว่าหยุ่นเอ๋อร์ต้องตกอยู่ในอันตรายมากเพียงใด

“ไม่ต้องห่วงค่ะคุณยาย หนูคงไม่ตายง่ายๆ หรอกค่ะ วันนี้มีพลเมืองดีมาช่วยหนูและยังฆ่าสัตว์อสูรให้หนูอีกด้วย เขายอดเยี่ยมมากเลยค่ะ เพียงแค่สะบัดนิ้วเท่านั้น เขาก็สังหารเจ้าสัตว์อสูรนั่นลงได้ด้วยการโจมตีครั้งเดียว! คนพวกนั้นดูแข็งแกร่งทีเดียว!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าโปก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “พวกเขามาจากไหนเหรอ หยุ่นเอ๋อร์? พวกเขาอยู่ที่ไหน?"

“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขามาจากไหนค่ะคุณยาย แต่พวกเขาถูกอาหลี่พาเข้ามาในหมู่บ้าน”

"โอ้ ไม่นะ!" เหล่าโปลุกขึ้นนั่งทันที ทำให้หยุ่นเอ๋อร์ตกใจ “พาฉันไปหาพวกเขาเดี๋ยวนี้ หยุ่นเอ๋อร์ อาหลี่จะประมาทและยอมให้พวกเขาเข้ามาในถิ่นฐานของเราได้ยังไงกัน?”

หยุ่นเอ๋อร์รู้สึกสับสนกับปฏิกิริยาของคุณยาย “ไม่ต้องห่วงค่ะคุณยาย หนูคิดว่าพวกเขาดูไม่เหมือนคนเลวนะคะ แล้วพวกเขาก็เป็นคนพาหนูกลับบ้านด้วยค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หยุ่นเอ๋อร์ก็หน้ามุ่ยอย่างหัวเสีย “พวกเขาช่วยฉันไว้นะ อาหลี่! คุณไปกักขังพวกเขาแบบนั้นได้ยังไงกัน?”

“หยุ่นเอ๋อร์ คนพวกนี้—”

“หยุดพูดแล้วพาฉันไปหาพวกเขา!” เหล่าโปพูดขัดและเร่งให้อาหลี่พาเธอไปที่บ้านหลังนั้น

เมื่อมาถึง เธอไม่ได้เข้าไปข้างใน เธอกลับยืนอยู่ที่ด้านนอกบ้านและส่งรัศมีพลังเข้าไปในโครงสร้างอย่างเงียบๆ