หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2458

ขณะที่เฉินผิงและปรมาจารย์ค้อนเหล็กเต็มไปด้วยความรู้สึกวิตกกังวลและไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร จู่ๆ ก็มีฟองขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนผิวของทะเลสาบ เผยให้เห็นชายชราผมขาวลุกขึ้นมาจากน้ำ

ร่างของชายชราผู้นั้นดูโปร่งใสขณะที่ลอยอยู่เหนือน้ำ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นวิญญาณเนื่องจากไม่มีร่างกาย

สายตาของชายชราทำให้ปรมาจารย์ค้อนเหล็กประพฤติตัวด้วยความเคารพ เขาก้าวไปข้างหน้าและกล่าวคำทักทายอย่างจริงใจ “สวัสดีครับ ท่านผู้อาวุโสดาบ ผมชื่อปรมาจารย์ค้อนเหล็ก เป็นศิษย์ของสำนักสำนักหลอมเซียน”

ผู้อาวุโสดาบมองปรมาจารย์ค้อนเหล็กด้วยสายจาที่เย็นชาและพูดว่า “สิบกว่าปีผ่านไป และฉันก็อยู่ที่นี่โดยคิดว่าลูกศิษย์ทุกคนของสำนักหลอมเซียนได้ตายไปแล้ว ฉันไม่นึกเลยว่าพวกนายจะยังจำทะเลสาบชำระดาบแห่งนี้ได้”

“ท่านได้ช่วยสำนักของเราในการขัดเกลาดาบศักดิ์สิทธิ์มานับไม่ถ้วน ไม่มีทางที่เราจะลืมท่านได้ เมื่อครู่ที่ผ่านมา ผมกำลังพยายามซ่อมดาบวิเศษของเพื่อน น่าเสียดายที่มันจมลงสู่ก้นทะเลสาบ ผมหวังว่าท่านจะเอามันกลับมาให้เราได้ครับ” ปรมาจารย์ค้อนเหล็กพูดกับผู้อาวุโสดาบ

“นายกำลังพูดถึงดาบเล่มเมื่อกี้นะหรือ? นั่นเป็นหนึ่งในดาบวิเศษที่ฉันภูมิใจกลั่นมันออกมา ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันถูกใช้งานจนสภาพยับเยินเสียน่ากลัวขนาดนี้” ผู้อาวุโสดาบแสดงความเห็นด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“ผู้อาวุโสดาบนั่นเป็นเพราะวิญญาณดาบของกระบี่พิฆาตมังกรได้รับบาดเจ็บขณะที่มันหายไปในโลกมนุษย์ มันเกิดขึ้นไม่นานนักตั้งแต่ผมได้มันมา ความเสียหายนั้นเกิดขึ้นเพราะมันไม่สามารถต้านทานพลังของผมได้ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ผมหวังว่าคุณจะซ่อมมัน เพราะผมมั่นใจว่าศักยภาพที่แท้จริงของมันจะสามารถถูกปลดปล่อยออกมาได้ด้วยมือของผมเอง” เฉินผิงวิงวอนต่อผู้อาวุโสดาบ

ผู้อาวุโสดาบมองดูเฉินผิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก “ไม่มีทางที่กระบี่พิฆาตมังกรจะล้มเหลวในการต้านทานความแข็งแกร่งอันน้อยนิดของนาย สำหรับฉันแล้ว ดูเหมือนว่ามันตกอยู่ในสภาพที่ทรุดโทรมเช่นนี้ก็เพราะว่านายละเลยมัน ตอนนี้กระบี่คืนสู่มือฉันแล้ว ฉันจะไม่ยอมมอบมันให้ใครอีกต่อไป ฉันต้องการปรับแต่งมันให้เป็นกระบี่วิเศษที่ทรงพลังยิ่งกว่าเดิม” ผู้อาวุโสดาบประกาศด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ผู้อาวุโสดาบครับ กระบี่พิฆาตมังกรได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับเฉินผิงแล้ว มันเห็นว่าเขาเป็นเจ้าของมัน ผมขอให้ท่านส่งคืนมันให้เฉินผิงด้วยเถอะครับ” ปรมาจารย์ค้อนเหล็กรีบกล่าววิงวอนอย่างรวดเร็ว

“เหตุผลเดียวที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะวิญญาณดาบของมันได้รับความเสียหาย จึงทำให้เด็กคนนี้สามารถฉวยโอกาสจากสถานการณ์นี้ได้ มิฉะนั้นจะไม่มีที่มันจะหลงผิดคิดไปว่าเด็กคนนี้เป็นเจ้าของมัน กระบี่พิฆาตมังกรเป็นเสมือนลูกรักของฉัน และฉันจะไม่ยอมให้ลูกของฉันแต่งงานกับผู้ชายที่ไร้ความสามารถ จากรัศมีที่เขาเปล่งออกมา เขาไม่ได้เป็นอะไรได้มากไปกว่าผู้จำแลงและไม่สมควรที่จะกวัดแกว่งดาบเล่มนี้อีกเลย!”

ขณะที่ผู้อาวุโสดาบกำลังพูด ระลอกคลื่นเริ่มปรากฏบนร่างกายของเขา ก่อนที่ตัวของเขาจะค่อยๆ จางหายไป

“โอหัง! กล้าดียังไงถึงได้โจมตีใส่ฉัน!”

ผู้อาวุโสดาบหน้าบูดบึ้ง เขาโบกมือยิงพลังดาบจำนวนนับไม่ถ้วนออกมา พลังนั่นทะลวงผ่านกำปั้นสีทองของเฉินผิงได้ในพริบตา

“นับตั้งแต่สำนักหลอมเซียนถูกทำลายเมื่อกว่าสิบปีก่อน ไม่มีใครกล้าโจมตีฉันและทะเลสาบชำระดาบของฉัน แต่เจ้าเด็กเหลือขออย่างนายบังอาจมาโจมตีฉันอย่างนั้นเหรอ?”

ขณะนั้น ร่างกายของผู้อาวุโสดาบก็เรืองแสง เขาปล่อยพลังดาบที่ทะลุทะลวงจากท้องฟ้าพุ่งเข้าใส่เฉินผิง

เมื่อเห็นหมัดของเฉินผิงที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ อีกทั้งพลังดาบที่พุ่งเข้ามาหาเขาราวกับห่าฝน หูหม่าซือและปรมาจารย์ค้อนเหล็กก็ถึงหน้าซีดด้วยความตกใจ