“ท่านนายกเทศมนตรีหลิง มนุษย์ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ไปเสียหมด เชื่อว่าภายใต้การอบรมสั่งสอนของท่านนายกเทศมนตรีหลิงกับคุณหญิง ต้องสามารถทำให้คุณชายหลิงเปลี่ยนกลับมาได้”
สำหรับเฉินผิงแล้วทัศนคติการดำเนินชีวิตของหลิงเจิ้นชวน ทำให้เขารู้สึกชื่นชมเป็นอย่างมาก
สาเหตุที่ทำให้หลิงเฟิงกลายมาเป็นแบบนี้ แน่นอนว่าต้องเกี่ยวข้องกับที่หลิงเจิ้นชวนทำงานจนลืมตัว ในใจมีแต่งาน สำหรับเรื่องการอบรมสั่นสอนลูกเลยทำให้ละเลยไป จนทำให้หลิงเฟิงกลายเป็นคนที่มีนิสัยหยิ่งผยองจองหอง
ไม่นาน เสี่ยงซุนที่เป็นคนขับรถก็พาหลิงเฟิงกลับมา แขนของหลิงเฟิงนั้นพันด้วยผ้าพันแผลไว้อยู่ แผลถูกทำไว้อย่างเรียบร้อยดี
พอหลิงเฟิงเดินเข้าประตูมา เมื่อเห็นเฉินผิงกับซูเหวินจงเข้า กลับไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรเลย เห็นทีเสียวซุนคนขับรถคนนั้นคงจะบอกกับเขาไว้แล้ว
“คุณพ่อ….”
หลิงเฟิงเอ่ยเรียกหลิงเจิ้นชวนเสียงดังด้วยความกลัว
“เจ้าเด็กเปรต ฉันจะทุบแก”
หลิงเจิ้นชวนยกเก้าอี้ขึ้นมาหวังจะทุบใส่หลิงเฟิง ทำเอาหลิงเฟิงตกใจกลัวจนไปหลบอยู่ในมุมห้อง ดูท่าเขาจะกลัวหลิงเจิ้นชวนเป็นอย่างมาก
“เฒ่าหลิง คุณจะทำอะไร…”
หวังฮุ่ยรีบเข้าไปหลั่งตัวหลิงเจิ้นชวนไว้ เธอพยายามขยิบตาส่งซิกให้กับหลิงเฟิง ให้หลิงเฟิงวิ่งขึ้นไปหลบอยู่ข้างบน
“ท่านนายกเทศมนตรีหลิง คุณอย่าได้โกรธมากเกินไป”
ซูเหวินจงพยายามเข้าไปช่วยพูดโน้มน้าว
แต่ว่าขณะนั้นเอง หลิงเจิ้นชวนที่กำลังยกเก้าอี้อยู่ ทันใดนั้นก็เกิดหน้ามืดขึ้นมา ล้มหัวฟาดไปกับพื้น !
อยู่ ๆ สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปกะทันหัน ทำเอาหวังฮุ่ยกับซูเหวินจงถึงกับตกใจ
“เฒ่าหลิง เฒ่าหลิง…” หวังฮุ่ยกรีดร้องออกมาอย่างกังวลใจ จากนั้นก็หันไปบอกกับเสี่ยวซุนคนขับรถ “รีบพาไปส่งโรงพยาบาลเร็วเข้า!”
“รอสักครู่!” ในเวลานี้เองเฉินผิงก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็ว และยื่นมือไปแตะไว้บนหัวของหลิงเจิ้นชวน
หวังฮุ่ยมองไปยังเฉินผิงด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย ในเวลานี้เองที่ซูเหวินจงเพิ่งจะนึกขึ้นมาได้ว่าเฉินผิงคนนี้เป็นถึงหมอเทวดานี่น่า
“คุณหญิงหลิง เฉินผิงรู้วิชาการแพทย์ ให้เขาดูๆ ก็ได้แล้ว”
ซูเหวินจงพูดอธิบายให้หวังฮุ่ยฟัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...