หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 245

“ไม่ใช่ๆ”

ซูเหวินจงส่ายหัวเป็นพัลวัน จากนั้นก็หันไปพูดกับเฉินผิง “เฉินผิง เธอควรขอโทษกับท่านนายกเทศมนตรีเสียก่อนเถอะ”

ความประทับใจในครั้งแรกของเฉินผิงที่มีต่อหลิงเจิ้นชวนถือว่าดีมาก เขาสามารถมองออกว่าหลิงเจิ้นชวนเป็นคนยุติธรรมซื่อสัตย์ เป็นข้าราชการที่เอาใจใส่ประชาชนเหมือนกับเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อมองไปยังหลิงเจิ้งชวนและก็ภรรยาของเขาหวังฮุ่ย เฉินผิงเกิดความไม่เข้าใจอย่างยิ่งว่าหลิงเฟิงคนนั้นใช่ลูกแท้ๆ ของพวกเขาจริงๆ หรือไม่

“ท่านนายกเทศมนตรีหลิง เมื่อวานผมลงมือหนักเกินไป ทำให้ข้อมือของคุณชายหลิวหัก แต่ว่าสามารถต่อกลับเข้าไปใหม่ได้ ไม่ส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวันครับ”

เฉินผิงเอ่ยพูดอย่างเรียบ ๆ กับหลิงเจิ้นชวน

เฉินผิงไม่ได้มีท่าทีของการขอโทษแต่อย่างใด เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองไม่ควรเอ่ยคำขอโทษ ที่พูดอย่างเกรงอกเกรงใจกับหลิงเจิ้นชวนเช่นนี้ เป็นเพราะหลิงเจิ้นชวนเป็นข้าราชการที่ดีคนหนึ่ง

พอได้ยินว่าเฉินผิงหักข้อมือของหลิงเฟิง หลิงเจิ้นชวนกับหวังฮุ่ยก็ตกตะลึงขึ้นมาทันที พร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากัน

ซูเหวินจงเมื่อเห็นดังนั้น จึงรีบอธิบายขึ้นมาทันที เขาเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบทั้งหมดไปหนึ่งรอบ รวมถึงเรื่องที่หลิงเฟิงลงไม้ลงมือกับซูอวี่ฉีต่อหน้าทุกคน

หลังจากฟังซูเหวินจงเล่าจบ หลิงเจิ้นชวนก็โกรธจนหน้าแดงขึ้นมาทันที จากนั้นก็มองไปยังหวังฮุ่ยพร้อมเอ่ย “เจ้าเด็กเปรตนั่นกลับมาแล้วหรือยัง?”

“ยังเลยค่ะ ตั้งแต่เมื่อวานก็ยังไม่ได้กลับมา”

หวังฮุ่ยส่ายหัวเล็กน้อย

หลิงเจิ้นชวนพูดกัดฟันกรอด “รอให้เจ้าเด็กเปรตนั้นกลับมาเมื่อไร ฉันจะตีมันให้ขาหักให้จงได้”

พูดจบ หลิงเจิ้นชวนก็หยิบมือถือขึ้นมา โทรออกไปหาคนขับรถของตัวเอง

ไม่นาน คนขับรถก็รีบขับมาถึงที่หมาย พอเดินเข้าประตูมาก็เห็นซูเหวินจงกับเฉินผิงก็อยู่ที่นี่ด้วย คนขับรถคนนั้นถึงกลับอึ้งไปเล็กน้อย

“ท่านนายกเทศมนตรี คุณ…คุณเรียกหาผมเหรอครับ”

ร่างกายของคนขับรถสั่นเทาเล็กน้อย ดูท่าคงจะเริ่มกลัวขึ้นมาแล้ว”

“เสี่ยวซุน ฉันถามแกหน่อย เมื่อวานเจ้าเด็กเปรตนั้นใช้รถของฉันใช่ไหม?”

หลิงเจิ้นชวนถามด้วยความเคร่งขรึม

ปัง…