หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 244

“คุณหญิงหลิงไม่เป็นไรครับ” 

ซูเหวินจงยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็ตามเฉินผิงไปนั่งลงที่โซฟา 

เฉินผิงมองสำรวจรอบๆห้อง เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดค่อนข้างเก่าแก่ ไม่มีราคา ดูแล้วไม่เหมือนบ้านของท่านผู้นำเมือง อีกอย่างหวังฮุ่ยคนนั้น เป็นถึงภรรยาของนายกเทศมนตรี แต่กลับยังดูเป็นมิตรได้ถึงเช่นนี้ เฉินผิงคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ คุณแม่อย่างหวังฮุ่ยแบบนี้ ทำไมถึงสอนลูกออกมาเป็นอย่างหลิงเฟิงแบบนั้นได้

ซูเหวินจงกับเฉินผิงนั่งรอไม่นาน ประตูห้องหนังสือก็ถูกเปิดออกมา มีคนจำนวนสี่คนเดินเรียงแถวออกมา

หนึ่งในนั้นมีคนหนึ่งสวมแว่นตาอยู่ เป็นชายวัยกลางคนที่อายุราวสี่สิบกว่า ท่าทางสุภาพอ่อนโยนและสง่างามคนนั้นก็คือหลิงเจิ้นชวนนั้นเอง ถึงแม้จะสวมชุดที่ดูธรรมดา แต่ว่าบนร่างกลับยังมีกลิ่นอายของความเป็นผู้นำอยู่ 

ส่วนอีกสามคนที่เหลือ น่าจะเป็นนักธุรกิจชาวฮ่องกง หนึ่งในนักธุรกิจชาวฮ่องกงนั่นมีคนหนึ่งที่รูปร่างผอม ตัวเล็ก ไว้หนวดแพะ ดวงตาทั้งสองข้างเปล่งประกายอย่างมีชีวิตชีวา เฉินผิงถึงกลับรับรู้ได้ถึงคลื่นพลังจิตที่เคลื่อนไหวอยู่ในตัวของนักธุรกิจฮ่องกงท่านนี้ 

“หรือว่าเจ้าหมอนี่ก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรเหมือนกัน?” 

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองอยู่หลายครั้ง

“นายกเทศมนตรีหลิง ผมหวังว่าคุณจะลองพิจารณาดูดีๆเสียหน่อย เงินลงทุนของพวกเราจะช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับการพัฒนาเศรษฐกิจของหงเฉิงได้อย่างแน่นอน เพียงแค่คุณแบ่งเฉิงหนานให้พวกเราทำ ภายในสามปีพวกเราก็สามารถสร้างเมืองขึ้นมาใหม่ได้” 

นักธุรกิจชาวฮ่องกงที่ไว้หนวดแพะคนนั้นพูดขึ้น

“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ผมไม่สามารถทำเพื่อเงิน แล้วปล่อยให้คนรุ่นหลานมาพูดต่อว่าผมในภายหลังได้ และผมก็ไม่มีทางที่จะไปทำลายผลประโยชน์ส่วนรวมของประชาชนทุกคนได้ หากต้องการสร้างผลงานทางการเมืองล่ะก็ ไม่ใช่ว่าจะพึงเพียงแค่เงินเพียงอย่างเดียว ยังต้องได้รับแรงสนับสนุนจากประชาชนทั่วไปด้วย เรื่องนี้เลิกคุยได้เลย ขออภัยที่ไม่อาจส่งแขกได้”

หลิงเจิ้นชวนสีหน้าเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

มองออกว่าผลของการเจรจาระหว่างหลิงเจิ้นชวนกับพวกนักธุรกิจชาวฮ่องกงออกมาไม่ค่อยดีเสียเท่าไร

“ในเมื่อท่านนายกเทศมนตรียืนกรานเช่นนี้ ถ้าเช่นนั้นพวกเราก็ไม่มีอะไรจะต้องเจรจากันอีก ขอตัวลาก่อน!” 

นักธุรกิจชาวฮ่องกงที่ไว้หนวดแพะคนนั้นยื่นมือไปยังหลิงเจิ้นชวน