หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2461

เฉินผิงถูกดักเอาไว้ด้วยหุ่นเชิดดาบจากด้านบนและด้านล่าง ทำให้เขาไม่มีทางหนี

ในวินาทีต่อมา เขาประสานมือเข้าหากัน ทันใดนั้นก็ปรากฏลำแสงสองดวงโผล่ออกมา ลำแสงนั้นแปรสภาพเป็นโล่ห์กำบังเหนือศีรษะของเขา เขาวางแผนที่จะใช้มันในการสกัดกั้นการโจมตีของหุ่นเชิดดาบประมาณสิบกว่าตัวที่พุ่งลงมา

ทันทีที่หุ่นเชิดดาบสัมผัสกับโล่ของเขา พวกมันก็บ้าคลั่งและพุ่งเข้าชนเกราะกำบังอย่างสิ้นหวังเพื่อพยายามทำลายมันให้แตก

อย่างไรก็ตาม โล่ของเฉินผิงนั้นแข็งแกร่งและทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อ แม้จะต้องรับการโจมตีอย่างไม่หยุดหย่อน แต่พวกหุ่นเชิดก็ยังไม่สามารถฝ่ามันไปได้

แม้ว่าเขาจะสามารถสกัดกั้นการโจมตีจากด้านบนได้ แต่มันก็เพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น นี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ยั่งยืน หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป โล่ของเขาก็จะสิ้นพลังและพังทลายในที่สุด

เฉินผิงเหลือบมองกระบี่พิฆาตมังกรที่อยู่ใต้เท้าของเขา ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่น เขากัดฟันและพุ่งตัวเองลงมาราวกับดาวตก เขาจำเป็นต้องนำกระบี่กลับคืนมาโดยเร็วที่สุด เพราะเขารู้ดีว่าโอกาสที่เขาจะได้หนีรอดจากที่แห่งนี้ได้นั้นจะยิ่งน้อยลงหากหุ่นเชิดดาบเหล่านั้นทะลุผ่านโล่ของเขามาได้

ขณะที่เขาพุ่งเข้าไปท่ามกลางหุ่นเชิดดาบ พวกมันหลายสิบตัวก็ตื่นตัวทันที พวกมันกวัดแกว่งอาวุธและพุ่งเข้าหาเขาด้วยรัศมีที่คลุ้มคลั่ง

เฉินผิงคว้ากระบี่พิฆาตมังกรอย่างรวดเร็วและหันหลังหนีทันที

ขณะที่เขาหนี เขาเหวี่ยงคันธนูศักดิ์สิทธิ์ออกมาและดึงสายธนู ระดมยิงลูกธนูเข้าใส่หุ่นเชิดดาบที่กำลังใกล้เข้ามา

เนื่องจากเขาไม่สามารถหนีขึ้นไปด้านบนได้ เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหนีออกไปทางด้านข้าง เมื่อเขาเคลื่อนตัวออกมาพ้นจากบริเวณนั้นแล้ว เขาก็วางแผนที่จะกลับไปยังทะเลสาบด้านบน

หุ่นเชิดดาบหลายสิบตัวร้องคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด โดยไม่คำนึงถึงห่าฝนลูกธนูที่เฉินผิงปล่อยออกมา พวกมันพุ่งตรงเข้าหาเขาอย่างไม่สนใจและไม่คำนึงถึงชีวิตของพวกมันเอง

“ไอ้พวกบ้าไร้สติพวกนี้ไม่กลัวตายจริงๆ เหรอ?” เขาพึมพำกับตัวเอง

ขณะที่เฉินผิงจ้องมองหุ่นเชิดดาบ ซึ่งล้วนแต่เป็นผู้จำแลง ความรู้สึกเย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปถึงกระดูกสันหลังของเขา เขาตระหนักดีว่าหากเขาถูกพวกมันจับได้ เขาอาจจะพบกับความตายในทันที

ครืน...

ด้วยความตกใจ เขาเห็นหุ่นเชิดดาบจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาหาเขาจากด้านหลัง และตรงเข้าประชิดตัวเขา

จำนวนของหุ่นเชิดดาบแค่เพียงกลุ่มนี้เพียงกลุ่มเดียวก็เกินร้อยแล้ว และตอนนี้หุ่นเชิดดาบทั้งสองกลุ่มนั้นเข้ามาหาเขาพร้อมกัน มันเป็นภาพน่าสะพรึงที่ทำให้เขาหวาดกลัวจนถึงขั้วหัวใจ

“ไอ้เลวพวกนี้มาจากไหนกัน?”

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา เขารู้ดีว่าหุ่นเชิดดาบจำนวนมหาศาลที่รวมตัวกันนั้นมีพลังในระดับที่เหนือจินตนาการ แม้ว่าพวกมันจะยังไม่ทันได้โจมตี แต่รัศมีพลังของพวกมันที่เล็ดรอดออกมา ก็รุนแรงเพียงพอที่จะบดขยี้เขา

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเปลี่ยนทิศทางหลบหนี ในขณะนั้น ฉากที่ไม่น่าเชื่อก็ปรากฏขึ้นภายในทะเลสาบชำระดาบ เฉินผิงวิ่งไปข้างหน้าอย่างร้อนรนในขณะที่ฝูงหุ่นเชิดดาบไล่ตามเขาจากด้านหลังอย่างไม่ลดละ ร่างอันชั่วร้ายของพวกมันก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นเป็นลางๆ ไล่หลังเขามา

ไม่มีเวลาเหลือสำหรับการโต้กลับ เขาทำได้เพียงอาศัยความรวดเร็วและการสับเท้าที่ว่องไวเพื่อหลบหนีการไล่ล่าอย่างไม่ลดละของพวกมัน โชคดีที่พวกมันไม่มีชีวิตจิตใจอีกทั้งพวกมันยังมีการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้า นั่นจึงทำให้เฉินผิงได้มีโอกาสหายใจหายคอชั่วคราวจากอันตรายที่ใกล้เข้ามา