หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2471

“ขอบคุณนะ เจ้าหนู” จู่ๆ อสูรหุ้มเกราะตัวหนึ่งก็พูดกับเฉินผิง

เฉินผิงสะดุ้งด้วยความตกใจ เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าอสูรหุ้มเกราะพวกนี้จะมีความสามารถในการพูด

“พวกเจ้าทุกตัวสามารถพูดได้งั้นเหรอ?” เฉินผิงอุทานด้วยความประหลาดใจที่สุด

"แน่นอน! เราฝึกบำเพ็ญฌานมานับพันปี ถ้าไม่ใช่เพราะอดอาหารมาตลอดสิบกว่าปี ตอนนี้เราอาจจะกลายร่างเป็นมนุษย์ไปแล้วก็ได้ ถ้าเทียบกันแล้ว พูดได้ก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร สัตว์อสูรในเมืองราชาปีศาจกลายร่างเป็นมนุษย์ได้มาตั้งนานแล้ว พวกเขามีชีวิตเหมือนมนุษย์ทุกประการ!” อสูรหุ้มเกราะโอ้อวด

“เมืองราชาปีศาจ?” เฉินผิงผงะไปชั่วขณะ เพราะไม่เคยได้ยินหรือรู้จักสถานที่แห่งนั้น ฉันเดาว่ามันเป็นอาณาเขตของสัตว์อสูร

“ต่อให้ฉันบอกเรื่องนี้กับคุณไปยังไง คุณก็ไม่เข้าใจมันอยู่ดี เมื่อดูจากรัศมีพลังของคุณแล้ว ดูเหมือนว่าคุณไม่ได้มาจากอาณาจักรนิรันดร์สินะ ปรมาจารย์ค้อนเหล็กอยู่ที่ไหน? ฉันอยากรู้ว่าผู้ที่มาจากสำนักหลอมเซียนหายไปไหนกันหมดในช่วงสิบปีที่ผ่านมา เราทำงานที่นี่อย่างขยันขันแข็งเพื่อขุดแร่วิญญาณ ไม่คิดเลยว่าจะถูกทิ้งไว้ข้างหลังแบบนี้” อสูรหุ้มเกราะถาม

“มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นกับสำนักหลอมเซียนเมื่อสิบปีที่แล้ว พวกเขาถูกกำจัดโดยสำนักผลาญอัคคี และเจ้าสำนักของสำนักหลอมเซียนถูกจับตัวไป ปรมาจารย์ค้อนเหล็กรอดชีวิตมาได้เพราะเขาหนีไปยังโลกมนุษย์ ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครกลับมาที่เหมืองนี้อีก” เฉินผิงรีบอธิบาย

“ถูกกำจัดงั้นรึ? ฉันไม่คิดเลยว่ามนุษย์จะปฏิบัติต่อเผ่าพันธุ์ของตนเองอย่างไร้ความปรานีเช่นนี้” อสูรหุ้มเกราะรู้สึกประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

มันพูดต่อ “ปรมาจารย์ค้อนเหล็กอยู่ในส่วนลึกของเหมืองหรือเปล่า? พาฉันไปหาเขาที แกนกลางจากแร่วิญญาณก่อนหน้านี้เพียงพอที่จะทำให้เราเคลื่อนไหวได้ แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะปรนเปรอความหิวโหยของเรา”

เฉินผิงผงกหัวรับคำและนำอสูรหุ้มเกราะสองสามตัวเข้าไปในส่วนลึกของเหมือง

ปรมาจารย์ค้อนเหล็กกวาดสายตามองไปที่ชายหนุ่ม “คุณเพิ่งเรียนรู้วิชาการตีเหล็กและการสกัดแร่ นับเป็นเรื่องที่น่าประทับใจอยู่แล้วที่คุณสามารถสกัดเอาแก่นแท้ของแร่วิญญาณในระดับที่ว่านี้ได้ด้วยการกระแทกเพียงไม่กี่ครั้ง แต่คุณต้องการสกัดแร่วิญญาณระดับสูงอย่างนั้นหรือ?”

เฉินผิงไม่เพียงแค่ถามคำถามนั้น เขาหยิบแร่วิญญาณชิ้นโตขึ้นมาก่อนจะทุบค้อนลงไปอย่างแรง แร่วิญญาณที่แข็งแกร่งแตกเป็นเสี่ยงๆ ขณะที่สิ่งเจือปนจำนวนมากกลายเป็นผุยผง

แก่นแร่ที่ใหญ่กว่าขนาดของกำปั้นยังคงอยู่ แก่นแร่ที่ใสเหมือนกับผลึกได้เปล่งรัศมีและประกายอันโดดเด่นออกมา ซึ่งทำให้ไม่ว่าใครก็รู้สึกสบายตัวขึ้นมาในทันที

ปรมาจารย์ค้อนเหล็กตกตะลึงจนอ้าปากค้างเมื่อได้เห็นแก่นแร่ที่ชายหนุ่มผู้นี้สกัดออกมา แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญในงานนี้ แต่เขาก็ไม่สามารถสกัดแร่วิญญาณได้ด้วยการตีมันแค่เพียงครั้งเดียว ที่สำคัญที่สุด แก่นแร่ที่ปรากฏนั้นงดงามบริสุทธิ์อย่างเห็นได้ชัดและไม่มีสิ่งใดๆ เจือปนอยู่เลยแม้แต่น้อย