หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 248

“ได้ครับ ผมจะทำ” 

ที่จริงซูเหวินจงไม่ต้องพูด เฉินผิงก็ไม่มีทางให้นักธุรกิจชาวฮ่องกงพวกนั้นได้สมหวัง เพราะเรื่องนี้เกี่ยวพันไปถึงผลประโยชน์ของประชาชนชาวหงเฉิง

เมื่อเห็นเฉินผิงรับปากว่าจะช่วยหลิงเจิ้นชวน ซูเหวินจงก็วางใจได้แล้ว เขาเคยเห็นฝีมือของเฉินผิง เรียกได้ว่าฝีมือขั้นเซียนเลยทีเดียว 

เฉินผิงลงจากรถกลางทาง เขาไม่ได้กลับไปที่ตระกูลซู แต่กลับโทรศัพท์ไปหาหลินเทียนหู่ให้เขาจัดเตรียมกำลังคน

ใช้เวลาไม่นาน หลินเทียนหู่ก็มาพร้อมกับลูกน้องสิบกว่าคน ขับรถมาอย่างยิ่งใหญ่อลังการ

“คุณเฉิน เกิดเรื่องขึ้นใช่ไหมครับ?” 

หลินเทียนหู่เอ่ยถาม 

“อย่าได้ถามเลย ตามผมมาก็พอ” 

เฉินผิงนำพรรคพวกของหลินเทียนหู่ ไปเฝ้าไว้ที่รอบตัวตึกสไตล์ตะวันตกของหลิงเจิ้นชวน 

“นี่...นี่ไม่ใช่บ้านของท่านนายกเทศมนตรีหลิงหรือ? คุณเฉิน คุณ...คุณคิดจะทำอะไรหรือ?” 

ใบหน้าของหลินเทียนหู่เผยให้เห็นถึงความไม่เป็นธรรมชาติอยู่ไม่น้อย 

อย่าได้เห็นว่าเขาถูกขนานนามว่าเป็นราชันของกลุ่มคนใต้ดินแห่งหงเฉิง แต่ว่ามันจะมีประโยชน์อะไร ต่อให้เขาที่เป็นราชันของกลุ่มใต้ดินที่เก่งกาจเพียงใด ก็ยังต้องกลัวราชันของพวกบนดินแห่งหงเฉิงอย่างหลิงเจิ้นชวนเช่นกัน! 

“บอกแล้วคุณอย่าได้ถาม” 

เฉินผิงเริ่มรู้สึกรำคาญจนต้องขยับเบาะเอนลง จากนั้นก็หลับตาทั้งสองข้างลงเพื่อพักผ่อน 

………………

ณ โรงแรมเล็กๆที่เปลี่ยวและห่างไกลผู้คนในหงเฉิง

นักธุรกิจชาวฮ่องกงทั้งสามคนพักอาศัยอยู่ที่นี่ สภาพแวดล้อมของโรงแรมแห่งนี่นั่นแย่มาก เทียบกับฐานะของนักธุรกิจชาวฮ่องกงทั้งสามคนแล้วไม่สมกับฐานะของพวกเขา ไม่มีใครรู้ว่าทำไมทั้งสามคนถึงต้องเลือกมาพักอยู่ที่นี่

ภายในห้องพักห้องหนึ่งในโรงแรม นักธุรกิจชาวฮ่องกงที่ไว้หนวดแพะนั่งอยู่บนเตียง ส่วนสองคนที่เหลือเฝ้าอยู่ด้านข้างด้วยใบหน้าที่เคารพ 

เห็นเพียงดวงตาทั้งสองข้างของนักธุรกิจชาวฮ่องกงที่ไว้หนวดแพะปิดลงเล็กน้อย เขานั่งท่าขัดสมาธิ ใช้นิ้วจีบเข้าหากัน ส่วนปากกำลังขยับพูดงึมงำอยู่ !