หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2486
ในขณะที่จงหลี่ต่อสู้กับสมาชิกของสำนักใจทมิฬ
พลังของเธอเหนือกว่าลิ่วล้อพวกนั้นในสำนักมากเหลือล้น
“แกคิดว่าจะหนีฉันพ้นงั้นรึ?” เฉินผิงยิ้มเยาะพลางจ้องมองทูตมาร
“เฉินผิง แกมาทำอะไรที่สำนักใจทมิฬกันแน่? จิตมารโหมวหลิงกับหนิงจื้อไม่อยู่หรอก แกแค่จะมาฆ่าพวกเรางั้นเหรอ? แกก็น่าจะรู้ว่าพวกเราแทบไม่มีความสำคัญอะไรกับสำนักเลย” ทูตมารบอกเฉินผิง
“ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะมาฆ่าแกหรอก ถ้าแกพาฉันไปที่คุกใต้ดินของแกเดี๋ยวนี้ล่ะก็ฉันจะยอมไว้ชีวิตแกก็ได้” เฉินผิงตอบ
“ไปที่คุกใต้ดินงั้นเหรอ? แกจะไปทำอะไรที่คุกใต้ดิน?” ทูตมารประหลาดใจกับข้อเรียกร้องของเฉินผิง
“นั่นไม่ใช่เรื่องของแก แค่พาฉันไปที่นั่นก็พอ!” เฉินผิงตะคอกใส่อย่างชักจะหมดความอดทน
“ต่อให้แกฆ่าฉันก็ไม่มีทางพาแกไปที่นั่นหรอก!” ทูตมารตอบพลางรู้อยู่เต็มอกถึงผลร้ายแรงที่เขาจะต้องเผชิญหากพาเฉินผิงไปที่คุกใต้ดิน
ทูตมารล่วงรู้ถึงกำลังความสามารถของต้าเหนิงดีเกินไป เขาจึงเข้าใจว่าการให้ความช่วยเหลือเฉินผิงรังแต่จะนำไปสู่ชะตากรรมที่อยู่ไม่สู้ตาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...