หลังจากผ่านวงแหวนอาคมแห่งแรกมาแล้ว ทูตมารก็มองมาที่เฉินผิง “วงแหวนอาคมแห่งนี้ค่อนข้างทรงพลัง คราวนี้แกเห็นชัดแล้วใช่ไหม?”
เฉินผิงผงกศีรษะ เมื่อก่อนหน้านี้ตอนที่ทูตมารผ่านวงแหวนอาคมไปทำให้พลังวิญญาณเกิดความปั่นป่วน นั่นก็คือยามที่เฉินผิงสังเกตเห็นวงแหวนอาคม
วงแหวนอาคมช่างทรงพลังจริงๆ แต่เฉินผิงกลับไม่หวาดกลัวมันสักนิด เขามีสีหน้าสงบนิ่งและยิ้มพลางเดินผ่านวงแหวนอาคมไป ทำให้พลังวิญญาณบังเกิดความปั่นป่วนก่อนที่เฉินผิงจะหายไปในวงแหวนอาคม
เมื่อทูตมารเห็นเฉินผิงหายไปก็มีสีหน้าเคร่งขรึมยิ่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเฉินผิงติดอยู่ในวงแหวนอาคมซึ่งก็เท่ากับว่าหากคราวนี้เขาหลบหนีไปได้ เฉินผิงก็จะไม่สามารถขัดขวางทูตมารได้อีก
แต่เมื่อทูตมารนึกถึงตราที่เฉินผิงทิ้งเอาไว้บนหัวของเขา ฝ่ายแรกก็ปัดความคิดทิ้งไปทันที ถ้าหากเฉินผิงกล้าฝ่าวงแหวนอาคมเข้าไป นั่นก็เท่ากับว่าเขามั่นใจในตัวเองมาก
ทูตมารแน่ใจว่าหากเขาหนีไป เฉินผิงคงได้ระเบิดหัวเขาเป็นแน่
“เฉินผิง... เฉินผิง...” ทูตมารเอ่ยเสียงแผ่วต่ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...