เมื่อเห็นชายอาวุโสปรากฏตัว ทุกคนก็ตกตะลึงเพราะไม่มีใครคาดคิดว่าต้าเหนิงเจ้าสำนักใจทมิฬผู้น่าสะพรึงจะมีสีหน้าอ่อนโยนใจดี
แม้แต่ทูตมารที่ติดตามต้าเหนิงอย่างซื่อสัตย์มาหลายปีก็ยังตั้งตัวไม่ติด ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อได้เห็นใบหน้าของต้าเหนิงเป็นครั้งแรก
“คุณชี่ กะ เกิดอะไรขึ้นครับ?”
เฉินผิงแทบจะปกปิดความตกตะลึงเอาไว้ไม่อยู่ ดูเหมือนคุณชี่จะรู้จักต้าเหนิงแห่งสำนักใจทมิฬ เขาถึงกับเรียกชื่อของอีกฝ่ายออกมา คุณชี่เองก็บอกว่าพิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณไม่นับเป็นอะไรได้นอกเสียจากเรื่องโกหก เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
“คุณไม่เข้าใจงั้นเหรอ? จนป่านนี้ยังไม่รู้อีกงั้นเหรอว่าใครเป็นผู้ตั้งพิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณ?” คุณชี่ถาม
“สำนักเวิ่นเต้าตั้งมันขึ้นมา” เฉินผิงตอบ
“สำนักเวิ่นเต้าอาจจะมีพิธีอื่นตั้งอยู่ แต่ไม่น่าแปลกไปหน่อยเหรอที่ต้าเหนิงแห่งสำนักใจทมิฬจะมีความสามารถในการปลุกกระตุ้นมันได้?” คุณชี่ถาม
เฉินผิงที่ตกอยู่ในสภาพสับสนพบว่าสมองของตนสับสนวุ่นวาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...