หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2500

ในขณะที่สัตว์อสูรกำลังตกใจกลัวจนหัวหด มังกรกับหงส์เพลิงเริ่มที่จะลงมือจู่โจม ด้วยเหตุนั้นจึงทำให้หนิงจื้อต้องกระโจนตัวเพื่อหลบเลี่ยงพวกมัน

อนิจจา สัตว์อสูรของหนิงจื้อไม่สามารถทำแบบเดียวกันได้

มังกรกับหงส์เพลิงสังหารสัตว์อสูรโดยไร้ซึ่งความลังเลราวกับหมาป่าที่กำลังต้อนแกะเข้าคอก ไม่นานเงาร่างใหญ่มหึมาก็ล้มลง พวกมันไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้ปกป้องตัวเองเสียด้วยซ้ำไป

ด้วยเหตุนั้น หนิงจื้อจึงรีบขยับตัวหมายจะไปหาต้าเหนิง เขารู้ว่าตอนนี้ตนเองไม่ใช่คู่ประมือของเฉินผิงที่มีเทพอสูรสองตนกับวิญญาณกระบี่คอยปกป้องอยู่

แต่กระนั้นเทพอสูรสองตนก็เข้ามาขวางหน้าหนิงจื้อ ก่อนที่ชายหนุ่มจะไปถึงตัวต้าเหนิง

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็ฉวยโอกาสกระโดดขึ้นมาแล้วซัดฝ่ามือใส่หนิงจื้อ

หนิงจื้อตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวพลางหลบหลีกการโจมตีที่จวนจะเข้าถึงตัวของเฉินผิงอย่างรวดเร็ว สัญชาตญาณกระตุ้นให้เขาขอความช่วยเหลือ เขาหันไปมองต้าเหนิงแล้วร่ำร้องสุดเสียงว่า “จิตมารโหมวหลิง ได้โปรดช่วยผมด้วย!”

เขารู้ว่าขืนต้าเหนิงไม่สอดมือเข้ามายุ่งและช่วยตนเองจากเฉินผิงและเทพอสูรทั้งสองตน เขาคงได้จบเห่เป็นแน่

ต้าเหนิงรู้สึกผิดหวังในตัวเขาเสียจนไม่แม้แต่จะขยับจากที่ เขาไม่แม้แต่จะเหลือบแลมองมาที่หนิงจื้อพลางยังคงจ้องมองขึ้นไปบนฟ้าต่อไป

ตู้ม!

เฉินผิงจู่โจมใส่หนิงจื้ออย่างไม่ลดละทำให้เขาร่วงหล่นลงไปข้างล่าง แรงปะทะอันมหาศาลก่อให้เกิดหลุมขนาดมหึมา เมื่อตกกระแทกลงมาก็ทำให้เกิดฝุ่นธุลีตลบฟุ้งไปทั่วทั้งบริเวณ

เมื่อบรรดาผู้ชมดูเหตุการณ์เห็นการสำแดงพลังอันน่าตื่นตกใจที่เฉินผิงปลดปล่อยออกมา พวกเขาก็ยืนนิ่งเงียบพลางปากอ้าตาค้าง ความแข็งแกร่งของเขาเหนือล้ำกว่าที่พวกเขาคาดคิดเอาไว้มากทีเดียว

ทั้งผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักหลอมเซียนกับจารชนผ้าคลุมม่วงต่างผงะอึ้งกับพลังอันมหาศาลของเฉินผิงและเทพอสูรที่คาดไม่ถึงข้างกายเขา พวกเขาไม่คาดคิดว่าระดับผู้จำแลงขั้นหกจะมีการเทพอสูรคอยปกป้องและพวกเขาก็ไม่อาจเริ่มจินตนาการได้เลยว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้เฉินผิงมีไพ่ตายเก็บซ่อนเอาไว้อีกมากมายเท่าไหร่กัน

หลังจากสังหารหนิงจื้อแล้ว มังกรทองก็ค่อยๆ จางหายไปทีละนิดๆ หลังจากเสียงกู่ร้องคำรามดังกึกก้อง ในขณะเดียวกัน หงส์เพลิงก็กลายร่างเป็นมนุษย์แล้วกลับมาอยู่ข้างกายเฉินผิงอย่างสง่างาม

“ตอนนี้หนิงจื้อตายไปแล้ว ถึงทีของแกแล้ว พลังของแกถือว่าไม่สลักสำคัญอะไรอีกต่อไปแล้ว ได้เวลายุติเรื่องนี้กันสักที” เฉินผิงเอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่น สายตาของเขาระเบิดเอาความมุ่งมั่นออกมา

แม้ว่าจะไม่สามารถป้องกันไม่ให้เกิดการฟื้นฟูพลังวิญญาณได้ แต่เฉินผิงก็ตระหนักถึงความสำคัญในการกำจัดต้าเหนิง หากไม่ทำเช่นนั้นก็จะส่งผลทำให้เกิดการนองเลือดไปทั่วทั้งโลกมนุษย์

“คุณชี่ พิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณทำงานแล้ว มิหนำซ้ำพลังวิญญาณของโลกมนุษย์ก็ฟื้นตัวด้วย ถ้าหากคุณมาถึงให้เร็วกว่านี้ล่ะก็บางทีพวกเราน่าจะสามารถขัดขวางการฟื้นฟูพลังวิญญาณได้”

ตอนนี้เฉินผิงรู้สึกสับสนว่าเหตุใดคุณชี่ไม่มาถึงให้เร็วกว่านี้

คุณชี่ส่ายหน้าพลางยิ้มแล้วตอบว่า “ต่อให้ผมมาถึงเร็วกว่านี้ก็คงจะไม่สามารถป้องกันไม่ให้เกิดการฟื้นฟูพลังวิญญาณได้ การฟื้นฟูเป็นส่วนหนึ่งของชะตาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้และชะตาก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ นอกเหนือไปจากนั้น พิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณแห่งนี้ก็ไม่นับเป็นอะไรได้นอกเสียจากเรื่องโกหก”

ขณะที่คุณชี่พูดแบบนั้น เขาก็หันไปถามต้าเหนิงว่า “ฉันพูดถูกไหมล่ะ ฮ่าวเทียน?”

คำที่สองที่หลุดออกจากปากของคุณชี่ทำให้ต้าเหนิงถึงกับตัวสั่นและตื่นตกใจอย่างเห็นได้ชัด

“ฉันไม่คาดคิดเลยว่านายจะรู้เรื่องนี้ด้วย...”

ต้าเหนิงยิ้มให้ จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อคลุมสีดำที่สวมอยู่ จากนั้นเงาร่างเลือนรางก็ค่อยๆ เริ่มเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นเรื่อยๆ

ในชั่วพริบตาเดียว ชายชราผมหงอกขาวและมีหนวดเครายาวก็ปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าเฉินผิงและคนอื่นๆ