หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2499

เมื่อเฉินผิงสังเกตดูสิ่งรอบข้าง เขาก็ตระหนักว่าได้เกิดการเปลี่ยนแปลงโดยสิ้นเชิง มันไม่ใช่ภูมิประเทศของอาณาจักรลับแห่งสำนักเวิ่นเต้าที่คุ้นเคยอีกต่อไปแล้ว

เมื่ออวี๋เชียนและคนอื่นๆ ได้ยินคำพูดของหัวเฟิ่ง พวกเขาก็รู้สึกตกตะลึงเช่นเดียวกัน

ต่อให้พวกเขาจะใฝ่ฝันถึงการฟื้นฟูพลังวิญญาณมาโดยตลอด ทว่ายามนี้ความรู้สึกไม่สบายใจและหวาดหวั่นอย่างไม่คาดคิดกลับเกิดขึ้นกับพวกเขาจริงๆ การฟื้นฟูพลังวิญญาณนำมาซึ่งความรู้สึกถึงวิกฤตอย่างลึกซึ้งที่ทำให้เกิดภาพสะท้อนที่เกินกว่าความตื่นเต้นในทีแรก

เมื่อมีการฟื้นฟูพลังวิญญาณกับการล่มสลายของอาณาจักรลับก็ทำให้เกิดปัญหาอีกอย่างหนึ่งคือ ผู้เป็นที่รักของพวกเขาได้เผยตัวแก่โลกมนุษย์และพวกเขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในโลกมนุษย์

“ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้เล่า? ทำไมกัน? ฉันขัดขวางการฟื้นฟูพลังวิญญาณไม่สำเร็จ แต่... ฉันไม่เห็นวี่แววที่พิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณจะทำงานเลยนะ”

เฉินผิงรู้สึกสับสนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น พิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณไม่มีวี่แววว่าจะทำงานเลย เขากับหนิงจื้อเป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการปลุกกระตุ้น ทว่ายามนั้นพวกเขาสองคนกำลังต่อสู้กัน เช่นนั้นพิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณจะทำงานได้ยังไงเล่า?

เฉินผิงไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เขาจึงหันกลับไปทางต้าเหนิงแล้วสังเกตเห็นว่าต้าเหนิงยังคงเหาะอยู่นิ่งๆ ทั้งยังมองเห็นแค่ครึ่งเดียวและมีสีหน้าไร้อารมณ์

เฉินผิงขมวดคิ้วขณะที่ระฆังเตือนภัยดังขึ้นในหัว มีบางอย่างไม่ถูกต้อง ต้าเหนิงได้ทุ่มเทความพยายามในการฟื้นฟูพลังวิญญาณในโลกมนุษย์ไปมาก แต่ใบหน้าของเขากลับไม่มีความตื่นเต้นหรือพึงพอใจอย่างเห็นได้ชัด

“ฮ่าฮ่าฮ่า! พลังวิญญาณฟื้นตัวแล้ว! เฉินผิง แกไม่มีคุณค่าให้เก็บเอาไว้อีกต่อไปแล้ว เช่นนั้นวันนี้ฉันจะฆ่าแกซะเลย!”

ทันใดนั้นหนิงจื้อก็ตระหนักว่าอาณาจักรลับแห่งสำนักเวิ่นเต้าได้หายไปและพลังวิญญาณของโลกมนุษย์ก็ฟื้นตัว

ตอนนี้พลังวิญญาณฟื้นตัวแล้ว เฉินผิงก็ไม่มีประโยชน์กับต้าเหนิงอีกต่อไปแล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งคือหนิงจื้อสามารถสังหารเฉินผิงได้โยไม่ต้องกังวลเรื่องที่ต้าเหนิง

หนิงจื้อตัวสั่นสะท้านขณะที่เลือดห้าหยดผุดออกมาจากหน้าผากของเขาแล้วพุ่งเข้าไปที่หลุมดำ แรงสั่นสะเทือนก่อให้เกิดการกระเพื่อมไหวไปทั่วทั้งอาณาบริเวณว่างเปล่า ทันใดนั้นเสียงคำรามราวฟ้าคำรนก็ดังก้องกังวานเพราะมีสัตว์อสูรขนาดมหึมาโผล่ขึ้นมาจากก้นหลุมดำ

สัตว์อสูรล้วนแล้วแต่เป็นสัตว์อสูรระดับผู้จำแลงไม่ต่างอะไรจากอสูรอาชา

หลังจากลำแสงมาถึงท้องฟ้า บังเกิดแรงสั่นสะเทือนสั่นคลอนพิภพ ทันใดนั้นก็มีมังกรทองขนาดยักษ์ทะยานลงมาจากฟากฟ้า

มังกรทองกู่ร้องคำรามเสียงดังราวฟ้าคำรนแล้วปลดปล่อยพลังที่ชวนให้ทุกคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้เย็นสันหลังวาบ

มังกร หงส์เพลิงและวิญญาณกระบี่ห้อมล้อมเฉินผิงเอาไว้เพื่อปกป้องเขาจากภัยคุกคามที่จวนตัว

เมื่อสัตว์อสูรที่หนิงจื้ออัญเชิญมาเห็นมังกรกับหงส์เพลิงเข้า พวกมันก็เริ่มตัวสั่นระริกแล้วถอยร่นไป

ทั้งมังกรกับหงส์ที่โอบล้อมเฉินผิงต่างเป็นเทพอสูรที่แผ่รัศมีพลังอันเหลือคณานับที่เหนือกว่าสัตว์อสูรทั่วๆ ไป

ดังนั้นไม่ว่าหนิงจื้อจะพยายามเร่งเร้าให้สัตว์อสูรขยับไปข้างหน้าด้วยความฉุนเฉียวสักเพียงใด พวกมันก็ไม่ยอมปฏิบัติตาม