เมื่อเฉินผิงสังเกตดูสิ่งรอบข้าง เขาก็ตระหนักว่าได้เกิดการเปลี่ยนแปลงโดยสิ้นเชิง มันไม่ใช่ภูมิประเทศของอาณาจักรลับแห่งสำนักเวิ่นเต้าที่คุ้นเคยอีกต่อไปแล้ว
เมื่ออวี๋เชียนและคนอื่นๆ ได้ยินคำพูดของหัวเฟิ่ง พวกเขาก็รู้สึกตกตะลึงเช่นเดียวกัน
ต่อให้พวกเขาจะใฝ่ฝันถึงการฟื้นฟูพลังวิญญาณมาโดยตลอด ทว่ายามนี้ความรู้สึกไม่สบายใจและหวาดหวั่นอย่างไม่คาดคิดกลับเกิดขึ้นกับพวกเขาจริงๆ การฟื้นฟูพลังวิญญาณนำมาซึ่งความรู้สึกถึงวิกฤตอย่างลึกซึ้งที่ทำให้เกิดภาพสะท้อนที่เกินกว่าความตื่นเต้นในทีแรก
เมื่อมีการฟื้นฟูพลังวิญญาณกับการล่มสลายของอาณาจักรลับก็ทำให้เกิดปัญหาอีกอย่างหนึ่งคือ ผู้เป็นที่รักของพวกเขาได้เผยตัวแก่โลกมนุษย์และพวกเขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในโลกมนุษย์
“ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้เล่า? ทำไมกัน? ฉันขัดขวางการฟื้นฟูพลังวิญญาณไม่สำเร็จ แต่... ฉันไม่เห็นวี่แววที่พิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณจะทำงานเลยนะ”
เฉินผิงรู้สึกสับสนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น พิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณไม่มีวี่แววว่าจะทำงานเลย เขากับหนิงจื้อเป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการปลุกกระตุ้น ทว่ายามนั้นพวกเขาสองคนกำลังต่อสู้กัน เช่นนั้นพิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณจะทำงานได้ยังไงเล่า?
เฉินผิงไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เขาจึงหันกลับไปทางต้าเหนิงแล้วสังเกตเห็นว่าต้าเหนิงยังคงเหาะอยู่นิ่งๆ ทั้งยังมองเห็นแค่ครึ่งเดียวและมีสีหน้าไร้อารมณ์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...