หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 251

เรื่องนี้ทำให้หลินเจิ้นชวนที่ได้ฟังถึงกับตกตะลึง จึงหยิบสัญญาขึ้นมาจากบนเตียง หลิงเจิ้นชวนถึงกับแน่นิ่ง ที่ได้เห็นว่าบนเอกสารนั้นมีทั้งลายเซ็นและตราประทับของเขาอยู่จริงๆ

ถ้าหากเฉินผิงไม่ได้มาที่นี่ แล้วสัญญานี่ถูกนำเอาไปใช้ล่ะก็ จะกลายเป็นเขาเองที่ทำผิดต่อประชาชนทั้งหมดในหงเฉิง ไม่แน่อาจถึงขั้นโดนประกาศจับ 

บนกระหม่อมของหลิงเจิ้นชวนถึงกับมีเหงื่อไหลย้อยออกมา จากนั้นเขาก็รีบฉีกสัญญาออกเป็นชิ้นๆทันที

สูดหายใจยกใหญ่ด้วยความโกรธ หัวใจของหลิงเจิ้นชวนเต้นตุบตับขึ้นมาอย่างแรง สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้เขาได้ปรับเปลี่ยนมุมมองขึ้นมาใหม่ 

“เจ้า...คุณเฉิน ต้องขอบคุณเป็นอย่างมาก ถ้าหากไม่ได้คุณมาช่วยไว้ ไม่อยากคิดถึงผลที่ตามมาเลย ตอนกลางวันที่คุณเตือนสติฉันด้วยความหวังดี แต่ฉันยังทำกับคุณไปแบบนั้น รู้สึกละอายใจจริงๆ” 

หลิงเจิ้นชวนพูดกับเฉินผิงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความละอายใจ 

“ท่านนายกเทศมนตรีหลิงไม่ต้องเกรงใจ สิ่งนี่ทำเพื่อความสุขของประชาชนในหงเฉิงก็เท่านั้น” 

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ 

“นึกไม่ถึงว่าคุณเฉินอายุยังน้อยๆ ทว่าในใจกลับเอาใจใส่ทุกคน ที่แท้คุณเฉินก็ไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป เมื่อเทียบกับลูกชายที่ไม่เอาไหนของฉันแล้ว เฮ้อ...” 

พอพูดถึงลูกชายของตัวเอง หลิงเจิ้นชวนก็ถอนหายใจอย่างหนักใจ 

“ท่านนายกเทศมนตรีหลิงไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลงไป มนุษย์ย่อมเปลี่ยนแปลงกันได้” เฉินผิงพูดปลอบใจหลิงเจิ้นชวนไปหนึ่งประโยค ก่อนที่ถามขึ้นมาต่อ “แล้วทั้งสามคนนี้จะทำยังไง?” 

หลิงเจิ้นชวนมองไปยังนักธุรกิจชาวฮ่องกงทั้งสองกับอาจารย์ไป่ และคิ้วขมวดเข้าหากัน 

ถึงแม้ว่าทั้งสามคนจะวางแผนกันอย่างลับๆเพื่อที่จะทำการควบคุมเขาเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ในหงเฉิง แต่ว่าอีกฝ่ายเป็นถึงคนนอกเมือง ต่อให้สืบสานเรื่องราวต่อไป ก็ทำได้เพียงแค่ขับไล่ออกไปเท่านั้น ไม่ได้รับบทลงโทษอะไรใดๆ 

“ท่านนายกเทศมนตรีหลิง ทั้งสามคนนี้ให้ผมจัดการเถอะ ท่านกลับไปพักผ่อนเสียเถอะ คืนนี้อย่าได้ออกไปไหนอีก วิญญาณของท่านเพิ่งได้รับความเสียหาย อาจทำให้เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้นได้ง่ายๆ” 

เฉินผิงเห็นถึงความลำบากใจของหลิงเจิ้นชวน ดังนั้นจึงได้เอ่ยปากขอขึ้นมา 

ครั้งนี้ หลิงเจิ้งชวนไม่พูดว่าเฉินผิงคิดไปเอง พูดจามั่วซัว ไม่เป็นความจริงอีกแล้ว เพราะฉากที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเขาเมื่อสักครู่นี้ จนถึงตอนนี้ยังทำให้ในใจเขายังเกิดหวาดผวาอยู่เลย 

“ฉันเข้าใจแล้ว ถ้าเช่นนั้นรบกวนคุณเฉินแล้ว รอมีเวลาว่าง ฉันจะไปขอบคุณด้วยตัวเองถึงที่บ้าน” 

หลิงเจิ้นชวนพูดจบ ก็รีบเดินออกไปอย่างเร่งรีบ เห็นทีคงจะตกใจไม่เบา 

“คุณเฉิน เจ้าสามคนนี้จะเอายังไงดี? โยนลงไปในแม่น้ำให้ปลากินดีไหม?”