หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 250

มีเพียงแค่อาจารย์ไป่ที่มองไปยังเฉินผิงที่อยู่ข้างหลังหลินเทียนหู่เล็กน้อย และขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น

เขาจำเฉินผิงได้ว่าเคยเจอกันที่บ้านของหลิงเจิ้นชวน

ตอนนั้นเขารู้สึกแปลกๆ ว่าเฉินผิงต้องไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงมองอยู่หลายครั้ง แต่ว่าตรงไหนที่แปลกๆ เขาเองก็พูดไม่ถูก

เฉินผิงเป็นถึงผู้บำเพ็ญเพียร เขาที่เป็นเพียงจอมขมังเวทเล็กๆคนหนึ่งไหนเลยจะไปสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังวิญญาณ

“พวกแกเป็นใครกัน? รู้ไหมที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นใคร? ถึงได้กล้ามาปล้น?”

นักธุรกิจรูปร่างอ้วนคนนั้นด่าตะคอกเสียงดัง 

“ใช่ คนที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นถึงท่านผู้นำเมืองหงเฉิงของพวกแก พวกแกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วใช่หรือไม่?”

นักธุรกิจชาวฮ่องกงรูปร่างผอมก็พูดสมทบขึ้นมาเช่นกัน 

“แม่งสิ บอกให้พวกแกคุกเข่าก็คุกเข่าสิ จะพูดมากมายไปทำไม”

ทันใดนั้นหลินเทียนหู่ก็ยกเท้าขึ้นและถีบออกไปสองที ทำให้ทั้งสองคนล้มลงไปกองกับพื้น 

ทั้งสองคนเป็นเพียงแค่นักธุรกิจ วันๆ กินดีอยู่ดีไหนเลยจะต้านทานแรงเท้าของหลินเทียนหู่ได้ แต่ละคนร้องโอดครวญอยู่ที่พื้น

“น้องชาย พวกคุณต้องการอะไรบอกมาได้เลย ขอเพียงอย่าทำร้ายร่างกายเป็นพอ!”

อาจารย์ไป่หันไปพูดกับเฉินผิง 

เขาสามารถมองออกว่าเฉินผิงต่างหากที่เป็นคนสั่งการ

“ผมต้องการอะไร คุณเข้าใจดี กับแค่วิชาสะกดวิญญาณเล็กๆ ยังกล้ามาเหิมเกริมถึงหงเฉิง” 

เฉินผิงยกมุมปากขึ้น พูดด้วยสีหน้าดูหมิ่น

“แกเป็นใครกันแน่?” อาจารย์ไป่คิ้วขมวดเล็กน้อย คนที่สามารถเรียกชื่อวิชาสะกดวิญญาณออกมาได้ จะต้องเป็นคนที่มีวิชาเช่นเดียวกับเขาอย่างแน่นอน

“ผมเป็นใคร คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอก”

หลังจากที่เฉินผิงมองไปยังหลิงเจิ้นชวนที่ยืนทื่ออยู่ข้างๆไม่ขยับตัวไปไหน ก็มีแสงแห่งจิตวิญญาณพุ่งตรงไปที่หน้าผากของหลิงเจิ้นชวน ร่างของหลิงเจิ้นชวนสั่นเทาเล็กน้อย หลังจากนั้นดวงตาคู่นี้ก็เริ่มมีจิตวิญญาณขึ้นมาแล้ว

“นี่...ฉันอยู่ที่ไหน?” 

หลิงเจิ้นชวนที่ได้สติกลับมาก็เอ่ยถามด้วยความตกใจ