หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2514

เฉินผิงรู้ว่าคนของหมู่บ้านหินดำรงชีวิตอย่างสมถะยิ่ง ครอบครัวของหยุ่นเอ๋อร์ก็เหมือนกัน ดูเหมือนว่าอาหลี่จะดูแลหยุ่นเอ๋อร์เป็นอย่างดีและมักจะพาเธอไปล่าสัตว์ด้วยเพื่อแบ่งสัตว์ที่ล่ามาได้

ถ้าไม่มีใครคอยช่วยเหลือ หยุ่นเอ๋อร์เด็กสาวอายุสิบเจ็ดสิบแปดปีที่ต้องคอยดูแลหญิงชราตาบอดจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไงกันเล่า?

“พี่เฉินผิง รีบกินสิ คุณยายกับฉันไม่ชอบกินเนื้อ พี่ต้องกินเยอะๆ เพื่อฟื้นฟูให้พลังกลับคืนมา!” เมื่อสังเกตเห็นเฉินผิงมีสีหน้าดีขึ้นแล้ว หยุ่นเอ๋อร์จึงพูดอย่างมีความสุข

“ก็ได้ ผมจะกินแล้วนะ” เฉินผิงผงกศีรษะ

เขาเองก็อยากจะฟื้นฟูพลังให้กลับคืนมาเร็วๆ ด้วยเหตุนั้นเขาถึงจะสามารถช่วยหยุ่นเอ๋อร์ได้ ทว่าด้วยพลังของเขาในตอนนี้ เขาก็เป็นผู้ไร้เทียมทานในหมู่บ้านหินแล้ว แม้แต่อาหลี่ก็ไม่ใช่คู่ประมือของเขา

เมื่อเห็นเฉินผิงกินด้วยความเอร็ดอร่อย หยุ่นเอ๋อร์ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้าง

“หยุ่นเอ๋อร์ คุณต้องไปล่าสัตว์ทุกวันเลยเหรอ?” เขาถามเธอเพราะอยากทราบเรื่องเกี่ยวกับหมู่บ้านหินและสภาพแวดล้อมโดยรอบ

ตอนนั้นเฉินผิงเพียงแค่ผ่านมาแถวนี้ ฉะนั้นเขาจึงไม่คุ้นเคยกับหมู่บ้านหิน

“แน่นอนสิ ถ้าหากพวกเราไม่ออกไปล่าสัตว์ทุกวันแล้วพวกเราจะกินอะไรกันเล่า? ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังขายหนังกับแก่นอสูรเพื่อหาเงินมาจ้างหมอที่เก่งที่สุดในเมืองมารักษาดวงตาของคุณยายด้วย” หยุ่นเอ๋อร์ตอบอย่างมองโลกในแง่ดี

“หยุ่นเอ๋อร์ ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องดวงตาของยายหรอก หนูอย่าทำงานหนักเกินไปเลย ดวงตาของยายรักษาไม่หายแล้วล่ะ ฉะนั้นอย่าได้เปลืองแรงของหนูอีกเลย” เหล่าโปเกลี้ยกล่อมหยุ่นเอ๋อร์

“วางใจเถอะค่ะ คุณยาย หนูเที่ยวถามไปทั่วจนรู้ว่าหมอจางกลับมาแล้ว เอาไว้หนูว่างเมื่อไหร่จะเชิญเขามารักษาดวงตาของคุณยายนะคะ!” หยุ่นเอ๋อร์กล่าวพร้อมยิ้มให้

เฉินผิงรู้สึกประทับใจกับทัศนคติการมองโลกในแง่ดีของเด็กสาวเอามากๆ แม้จะอยู่ภายใต้สภาพสุดจะทน แต่หยุ่นเอ๋อร์ที่เป็นแค่เด็กสาวคนหนึ่งกลับยังคงมองโลกในแง่ดี

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น ก็มีเด็กชายเปลือยอกวัยสิบขวบวิ่งเข้ามาแล้วเขาก็ร้องไปวิ่งไปพลาง “เกิดเรื่องร้ายขึ้นแล้ว! สัตว์ที่พวกเราล่ามาได้ถูกปล้นชิงไป พี่หลี่กับคนอื่นๆ ก็ถูกจับตัวไปด้วย ทุกคนหยิบอาวุธไปช่วยพวกเขากันเร็ว!”

หลังจากเสียงร้องตะโกนของเด็กชาย ผู้คนมากมายทุกเพศทุกวัยรีบมารวมตัวกันในหมู่บ้านหินพร้อมอาวุธในมือ

ในขณะเดียวกัน หลังจากได้ยินว่าหยุ่นเอ๋อร์และคนอื่นๆ ถูกจับตัวไป เหล่าโปก็ชักจะเริ่มกระวนกระวายใจอย่างเห็นได้ชัด

เฉินผิงหยุดเด็กชายคนนั้นไว้พลางถามว่า “นี่เจ้าหนู เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เด็กชายเหลือบมองเฉินผิงพลางกล่าวว่า “วันนี้พี่หลี่ พี่หยุ่นเอ๋อร์และคนอื่นๆ มีโชค พวกเขาฆ่าปีศาจพยัคฆ์ได้แต่กลับถูกคนจากหมู่บ้านต้าชิงที่อยู่ข้างเคียงขวางเอาไว้ พวกมันต้องการปีศาจพยัคฆ์ แต่พี่หลี่ไม่ยอมก็เลยต่อสู้กัน พี่หลี่กับพี่หยุ่นเอ๋อร์ได้รับบาดเจ็บและถูกพวกมันจับตัวไป ผมหนีกลับมาที่นี่ก็เพื่อขอความช่วยเหลือ”

เมื่อเฉินผิงได้ยินว่าหยุ่นเอ๋อร์บาดเจ็บก็แผ่เจตจำนงสังหารออกมา ทำให้เด็กชายตัวสั่นจนไม่กล้าขยับตัวเมื่อได้เห็นเฉินผิง