การต่อสู้น่าจะไม่ต่างอะไรผู้ใหญ่ตีกับเด็ก
เฉินผิงพบว่าแม้แต่อาหลี่ที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่บ้านหินก็เป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรที่เพิ่งจะเลื่อนขึ้นสู่ระดับผู้จำแลง อันเป็นระดับที่อย่างมากที่สุดก็เทียบเท่าได้กับระดับขุนพลยุทธ์ในระดับการฝึกวรยุทธ์ของโลกมนุษย์
แม้ว่าเฉินผิงจะได้พลังกลับคืนมาเพียงน้อยนิด แต่เขาก็สามารถเอาชนะระดับขุนพลยุทธ์ได้อย่างง่ายดาย
“คุณช่วยพวกเขาได้จริงๆ งั้นเหรอ?” เหล่าซุนจ่างมองเฉินผิง
“อดีตหัวหน้าหมู่บ้าน หยุ่นเอ๋อร์เป็นผู้มีพระคุณของผมและตอนที่เธอขอให้ผมอยู่ในหมู่บ้านหิน ชาวบ้านคนอื่นๆ ก็ไม่ได้สร้างความลำบากใจให้เธอหรือไล่ผมไป เพราะฉะนั้นหมู่บ้านหินจึงมีบุญคุณกับผมแล้วผมจะหลอกคุณได้ยังไงกัน?” เฉินผิงเอ่ยด้วยความจริงใจอย่างถึงที่สุด
เหล่าซุนจ่างมองเฉินผิงอยู่เช่นนั้นแล้วชะงักงันไปสักครู่ก่อนจะผงกศีรษะ “ดี ในเมื่อเป็นแบบนั้น งั้นก็ให้จู้จือพาคุณไป แต่ถ้าหากคุณพบเจออันตรายอะไรเข้าต้องรีบกลับมาทันทีเลยนะ!”
“ผมเข้าใจแล้วครับ ขอบคุณอดีตหัวหน้าหมู่บ้าน” เฉินผิงแสดงสีหน้าซาบซึ้งใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...