“ฉันได้กลิ่นเลือดมนุษย์ ข้างหน้าคงจะมีคนได้รับบาดเจ็บอยู่!” เฉินผิงกล่าวขึ้นมา
ตอนที่ปีศาจหมาป่าวิ่งผ่านพวกตนไป เขาได้กลิ่นเลือดมนุษย์รุนแรงทีเดียว
“เลือดมนุษย์งั้นเหรอ? หรือว่าจะเป็นพี่หลี่กับคนอื่นๆ?” จู้จือเอ่ยขึ้นด้วยความกระวนกระวายใจ
“เร็วเข้า ไปตรวจสอบดูกันเถอะ!” เฉินผิงกล่าวพลางตามกลิ่นเลือดไป
ไม่นานพวกเขาก็สะดุดเข้ากับศพที่ถูกขย้ำจนเลือดเกรอะกรัง
“โอ้ พระเจ้าช่วย!”
เนื่องจากจู้จือยังเด็ก นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นภาพอันน่าสยดสยองเช่นนั้น เขารู้สึกตกใจและสะอิดสะเอียนจนอาเจียนออกมาทันที
เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางก้มลงตรวจดูศพ แต่เขาก็จำไม่ได้ว่าผู้ตายเป็นใครเพราะใบหน้าเกิดบาดแผลฉกรรจ์เกินไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...