หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2560

เฉินผิงอยากรู้ว่ายี่เหอทรงพลังแค่ไหน ถ้าหากเขาสามารถเอาชนะทุกคนในอาณาจักรนิรันดร์ได้ ก็ไม่มีความจำเป็นที่เฉินผิงจะต้องฟื้นพลังอีก เขาสามารถอาศัยยี่เหอแค่คนเดียวในการช่วยเหลือประมุขของสำนักหลอมเซียนจากสำนักผลาญอัคคี

นอกจากนี้ เขายังสามารถตามหาซูอวี่ฉีกับเพื่อนๆ ต่อไปได้ เพราะเขายังเป็นห่วงพวกเธออยู่มาก

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง ยี่เหอก็ดูกระอักกระอ่วนอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่เขาหัวเราะเบาๆ “คุณเฉิน แม้แต่ในบรรดาราชาทั้งสามและประมุขทั้งสี่ของเผ่าพันธุ์อสูร ผมก็ไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา นับประสาอะไรกับคนทั้งอาณาจักรนิรันดร์ ถ้าคุณต้องการอะไร ผมก็จะพยายามช่วยอย่างเต็มที่ แม้ว่าจะต้องสังเวยชีวิตทุกชีวิตของชาวนครก็ตาม ตอนนี้ ในอาณาจักรนิรันดร์มีอยู่สามเผ่าพันธุ์ เฉพาะมนุษย์และเผ่าพันธุ์อสูรเท่านั้นที่มีความเคลื่อนไหวในขณะที่วิญญาณปีศาจส่วนใหญ่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ผมอาจจะไม่ได้มีแข็งแกร่งมากเป็นพิเศษในอาณาจักรนิรันดร์ แต่ผมจะไม่ยืนดูอยู่เฉยๆ แน่นอนหากมีคนพยายามทำลายนครของผม”

เฉินผิงโบกมือให้ยี่เหอที่ป่าวประกาศความภักดี “เรื่องนั้นไม่จำเป็นหรอกครับ ตอนนี้ผมคงไม่ต้องการอะไรแล้ว”

เขาไม่สงสัยในความภักดีของยี่เหอ ถึงกระนั้นเขาก็ไม่อาจปล่อยให้ยี่เหอและคนของเขาทุกคนไปตายเพื่อเหตุผลที่เห็นแก่ตัวของตัวเขาเองได้

“นายท่าน คุณกำลังทนทุกข์จากอาการบาดเจ็บสาหัสซึ่งยังรักษาไม่หาย ผมมียาอยู่ในเมืองซึ่งสามารถเร่งการฟื้นตัวของคุณได้ ยิ่งไปกว่านั้น ผมได้เชิญนักกลั่นยาที่เก่งกาจมาที่เมืองนี้ด้วย ผมให้เขามารักษาคุณได้นะ!” ยี่เหอเสนอ

“ไม่เป็นไร ที่ผมต้องทำก็แค่ฟื้นพลังบางส่วน ส่วนเรื่องตัวตนของผม อย่าเอาไปบอกคนอื่นก็พอ” เฉินผิงเตือน

“อย่ากังวลไปเลย นายท่าน ผมจะเก็บความลับของคุณไว้” ยี่เหอรับปาก

หลังจากที่เฉินผิงพยักหน้าตอบ ยี่เหอก็ออกจากห้องไปอย่างช้าๆ

ในขณะเดียวกัน ยี่ชาและเป่ยฉางเหล่ากำลังรออยู่ข้างนอก

เมื่อพวกเขาเห็นยี่เหอออกมา ยี่ชาก็รีบเดินไปข้างหน้าและถามว่า “พระบิดา ท่านทำอะไรกับเฉินผิง?”

“ไม่มีอะไร เขาสบายดี” ขณะที่เขาพูด ยี่เหอก็หันไปหาเป่ยฉางเหล่าและสั่งว่า “ผู้เฒ่าเป่ย จากนี้ไปข้าจะให้เจ้ารับผิดชอบความต้องการในแต่ละวันของคุณเฉิน นำยาทั้งหมดในเมืองมาที่นี่และทำตามคำขอทุกอย่างของคุณเฉินโดยไร้ข้อกังขา!”

“เข้าใจแล้วขอรับ!” เป่ยฉางเหล่าน้อมรับคำสั่งแม้จะมีสีหน้าประหลาดใจ

เมื่อมองดูร่างลูกสาวของเขาที่วิ่งออกไป ยี่เหอก็ถอนหายใจออกมา “ทำไมเจ้าลูกโง่คนนี้ต้องชอบมนุษย์ด้วยนะ”

“องค์ราชา คุณเฉินเป็นผู้สืบทอดสายเลือดมังกรจริงหรือ” เป่ยฉางเหล่าถามด้วยความสงสัย

แต่แล้วยี่เหอกลับจ้องเป่ยฉางเหล่าด้วยสายตาเย็นยะเยือก “อย่าอยากรู้อยากเห็นเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกับเจ้า”

“โปรดประทานอภัยด้วย องค์ราชา”

เป่ยฉางเหล่ารีบก้มหน้าด้วยความสำนึกผิด

เมื่อยี่เหอไปแล้ว เป่ยฉางเหล่าก็สั่งให้นำยาจำนวนมากในเมืองไปที่ห้องของเฉินผิงและปฏิบัติต่อเฉินผิงด้วยความเคารพอย่างถึงที่สุด เมื่อไหร่ก็ตามที่เฉินผิงต้องการยามากกว่านี้ เขาจะสนองทุกคำขอโดยไม่มีเงื่อนไข