ด้วยปริมาณยาที่ไม่มีวันหมดสิ้น เฉินผิงเริ่มฟื้นพลังโดยใช้วิชาจิตวิสุทธิ เขายังกลืนยาเสี่ยวหวนตันที่ยี่ชามอบให้เขาด้วย
ในขณะที่เฉินผิงกำลังพักฟื้นอยู่ในนครแห่งจักรวรรดิอสูร ชาวบ้านของหมู่บ้านหินกำลังเดือดร้อน
ในขณะนั้น จางเปียวกำลังเฆี่ยนตีพวกเขาคนหนึ่งที่กลางลานของหมู่บ้าน
แม้ว่าจะมีฝูงชนจำนวนมากเฝ้าดู แต่ก็ไม่มีใครกล้าส่งเสียง
ดวงตาของหยุ่นเอ๋อร์ลุกโชนด้วยความเดือดดาลขณะที่เธอมองดูชาวบ้านถูกทุบตีจนเลือดไหลเป็นกอง แต่เธอก็ไม่กล้าทักท้วงเลยสักคำ
เธอรู้ว่าการทำเช่นนั้นมีแต่จะทำให้จางเปียวและอู๋เฟยอวี่สังหารทุกคนในหมู่บ้าน
ท้ายที่สุดแล้ว ในสายตาของสมาชิกสำนักนั้น ชาวบ้านเป็นเพียงแค่ตัวตนที่ต่ำต้อยซึ่งไม่มีอะไรเทียบได้กับพวกเขา
“พี่หยุ่นเอ๋อร์ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ลุงหลิวจะถูกเฆี่ยนจนตายนะ” จู้จือที่อยู่ข้างๆ บอกหยุ่นเอ๋อร์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...