หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2565

“มีบันทึกไว้ในจดหมายเหตุโบราณของเผ่าพันธุ์อสูรว่าในอดีตเราเคยมีนักกลั่นยา แต่พวกเขาก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ จนไม่ปรากฏอีกเลยตั้งแต่นั้นมา” ยี่เหอตอบ

เฉินผิงขมวดคิ้ว ร่างกายของฉันมีรัศมีของเทพอสูร จึงนับได้ว่าเป็นเผ่าพันธุ์ครึ่งอสูร ถ้าฉันทำได้ พวกเขาก็ควรจะทำได้เช่นกัน ฉันจะศึกษาเรื่องนี้เพื่อดูว่าเหตุใดคนของเผ่าพันธุ์อสูรจึงไม่สามารถเป็นนักกลั่นยาได้ และถ้ายังไม่ได้ผล ฉันก็จะลองปรับแต่งวิชากลั่นยา ไม่อย่างนั้น ราชายี่เหอและคนของเขาจะตกเป็นเบี้ยล่างของพวกมนุษย์ไปตลอด

“ลูกสาวของผู้เฒ่าเป่ยอยู่ที่ไหน พาผมไปหาเธอ บางทีผมอาจจะรักษาเธอได้ ถ้ามันไม่เกินความสามารถของผม คุณก็ไม่ต้องใช้งานคุณหูอีกต่อไป” เฉินผิงไม่กล้าขับไล่หูอี้เซียวไปก่อนจะได้เจอลูกสาวของเป่ยฉางเหล่า ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าฉันไม่สามารถรักษาเธอได้ การทำแบบนั้นมีแต่จะเป็นผลเสียกับเธอ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยี่เหอก็ถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเป็นนักกลั่นยาด้วยหรือ นายท่าน?”

“ก็พอรู้อยู่บ้าง พาผมไปหาเธอก่อน” เฉินผิงตอบอย่างถ่อมตัว

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ยี่เหอกำลังจะพาเฉินผิงไปหาลูกสาวของเป่ยฉางเหล่า ก็มีทหารยามคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาพวกเขา

“ทำไมถึงได้ลุกลี้ลุกลนเช่นนี้? เกิดอะไรขึ้น?” ยี่เหอถามเมื่อเห็นทหารยามตื่นตระหนก

ทหารยามอธิบายอย่างรวดเร็ว “ท่านราชา อาการของลูกสาวผู้เฒ่าเป่ยทรุดลงกะทันหัน เธอกระอักเลือด ผมเกรงว่าเธอจะไม่รอด...”

“อะไรนะ?” ยี่เหอรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นทันทีหลังจากได้ยินเช่นนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเอ็นดูลูกสาวของเป่ยฉางเหล่าเหมือนลูกสาวของตัวเขาเอง

เขาหันไปหาทหารยามและพูดว่า “เร็วเข้า! ไปเรียกผู้เฒ่าเป่ยและคนอื่นๆ อย่าลืมขอให้คุณหูตามมาด้วย!”

ในไม่ช้า เป่ยฉางเหล่าและคนอื่นๆ ก็ออกมาจากลานโดยมีหูอี้เซียวตามพวกเขามา

เป่ยฉางเหล่าและยี่ชาดูวิตกเช่นกัน แต่หูอี้เซียวดูสงบและยังใจเย็น

ในขณะเดียวกัน หูอี้เซียวยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของยี่เหอ พร้อมกับส่งรอยยิ้มเหน็บแนมให้เฉินผิง

เฉินผิงไม่สนใจ และยังรักษาท่าทีสงบ เนื่องจากเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับอาการของลูกสาวของ เป่ยฉางเหล่า ตอนนี้เขาจึงได้แต่อดทนกับความเย่อหยิ่งของหูอี้เซียวไปก่อน

ทั้งกลุ่มรีบไปที่ห้องของลูกสาว แล้วก็พบว่ามีคราบเลือดเต็มไปหมด เธอหน้าซีดอย่างมาก และลมหายใจที่อ่อนแรงของเธอแทบจะหยุดลงโดยสิ้นเชิง ราวกับว่าเธอตายไปแล้ว!

“คุณหู เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้? ได้โปรดรีบดูอาการให้เธอด้วย!” เป่ยฉางเหล่ารู้สึกกระวนกระวายเมื่อเห็นลูกสาวในสภาพนั้น

“อาการของลูกสาวคุณร้ายแรงกว่าที่ผมคิดไว้มาก แต่ก็ใช่ว่าจะหมดหนทาง ก็แค่จะใช้เวลารักษานานขึ้น แต่ในเมื่อตอนนี้ต้องใช้เวลานานกว่าเดิม รางวัลของเราก็ควรจะเพิ่มขึ้นด้วย” หูอี้เซียวพูดเอื่อยๆ